Parábola do mau rico.
5.
Havia um homem rico, que vestia púrpura e linho e se tratava magnificamente
todos os dias.
–
Havia também um pobre, chamado Lázaro, deitado à sua porta, todo coberto de
úlceras – que muito estimaria poder mitigar a fome com as migalhas que caíam da
mesa do rico; mas ninguém lhas dava e os cães lhe vinham lamber as chagas. –
Ora, aconteceu que esse pobre morreu e foi levado pelos anjos para o seio de
Abraão. O rico também morreu e teve por sepulcro o inferno. – Quando se achava
nos tormentos, levantou os olhos e viu de longe Abraão e Lázaro em seu seio –
e, exclamando, disse estas palavras: Pai Abraão, tem piedade de mim e manda-me
Lázaro, a fim de que molhe a ponta do dedo na água para me refrescar a língua,
pois sofro horrível tormento nestas chamas.
Mas
Abraão lhe respondeu: Meu filho, lembra-te de que recebeste em vida teus bens e
de que Lázaro só teve males; por isso, ele agora está na consolação e tu nos
tormentos.
Ao
demais, existe para sempre um grande abismo entre nós e vós, de sorte que os
que queiram passar daqui para aí não o podem, como também ninguém pode passar
do lugar onde estás para aqui.
Disse
o rico: Eu então te suplico, pai Abraão, que o mandes à casa de meu pai – onde
tenho cinco irmãos, a dar-lhes testemunho destas coisas, a fim de que não
venham também eles para este lugar de tormento. – Abraão lhe retrucou: Eles têm
Moisés e os profetas; que os escutem. – Não, meu pai Abraão, disse o rico: se
algum dos mortos for ter com eles, farão penitência. – Respondeu-lhe Abraão: Se
eles não ouvem a Moisés, nem aos profetas, também não acreditarão, ainda mesmo
que algum dos mortos ressuscite. – Jesus / LUCAS, 16:19 a 31.
O
Evangelho Segundo o Espiritismo – Allan Kardec.
Parabolo
de la malbona riĉulo.
5.
Estis unu riĉulo, kiu estis vestita per purpuro kaj bisino, kaj festis lukse ĉiutage;
kaj apud lia pordego estis kuŝigita almozulo, nomata Lazaro, kiu havis
ulcerojn, kaj deziris esti nutrata per la panpecetoj, kiuj falis de la tablo de
la riĉulo; kaj eĉ venis la hundoj kaj lekis liajn ulcerojn.
–
Kaj la almozulo mortis, kaj li estis forportita de la anĝeloj sur la sinon de
Abraham; la riĉulo ankaŭ mortis, kaj estis enterigita. – Kaj en Hades li levis
siajn okulojn, estante en turmentoj, kaj vidis Abrahamon malproksime kaj Lazaron
sur lia sino. Kaj li ekkriis, kaj diris: Patro Abraham, kompatu min, sendu
Lazaron, por ke li trempu en akvon la pinton de sia fingro, por malvarmigi mian
langon; ĉar mi tre suferas en tiu ĉi flamo.
Sed
Abraham diris: Filo, memoru, ke dum via vivo vi ricevis viajn bonaĵojn, kaj
Lazaro tiel same malbonaĵojn; sed nun li ricevas konsolon, kaj vi suferas. Kaj
krom ĉio tio staras granda abismo inter ni kaj vi, tiel ke tiuj, kiuj volus iri
de ĉi tie al vi, ne povas, kaj oni ne povas transiri de tie al ni.
Kaj
li diris: Tial mi petas, patro, ke vi sendu lin al la domo de mia patro, ĉar mi
havas kvin fratojn, por ke li atestu al ili, por ke ili ne venu ankaŭ en ĉi
tiun lokon de turmento. – Sed Abraham diris: Ili havas Moseon kaj la profetojn;
ili aŭskultu ilin. – Sed li diris: Ne, patro Abraham; sed se unu venos al ili
el la mortintoj, ili pentos. – Kaj li
diris al li: Se ili ne aŭskultas Moseon kaj la profetojn, ili ne kredos, eĉ se
iu leviĝus el la mortintoj. – Jesuo / Luko, :19-31.
La
Evangelio Laŭ Spiritismo – Allan Kardec.
.jpeg)