123. – Ĉu la
kredanto devas krei al si mem absolutajn devigojn, celante atingi pli rapide la
spiritan perfektiĝon?
– La kredanto
devas kiel eble plej multe klopodi, sed li neniel nutru la pretendon atingi per
unu fojo la kompletan spiritan superecon, ĉar la homa vivo estas lernado de
purigaj luktoj, kaj, en la elaĉeta krisolo, ne ĉiam la temperaturo povas esti
milda, sed iafoje devas atingi la plej altan gradon por la dezirata purigado.
En ĉiuj
cirkonstancoj la kristano preĝu kaj viglu: aktiva preĝo, kiu estas la laboro de
bono, kaj vigleco, kiu estas la necesa prudento por ne preni sur sin novajn
kompromisojn. Kaj, en tiu klopodo, la animo estos preparita por strukturi sian propran
estontecon sur la eterna vojo de la spaco kaj tempo,
sen la senkuraĝiĝo de la malĝojaj kaj
sen la maltrankvileco de la plej kuraĝaj.
Libro:
La Konsolanto – Emmanuel / Chico Xavier.
123
–Deve o crente criar imposições absolutas para si mesmo, no sentido de alcançar
mais depressa a perfeição espiritual?
O crente deve
esforçar-se o mais possível, mas, de modo algum, deve nutrir a pretensão de
atingir a superioridade espiritual completa, de uma só vez, porquanto a vida
humana é aprendizado de lutas purificadoras e, no cadinho do resgate, nem
sempre a temperatura pode ser amena, alcançando, por vezes, ao mais alto grau
para o desiderato do acrisolamento.
Em todas as
circunstâncias, guarde o cristão a prece e a vigilância; prece ativa, que é o
trabalho do bem, e vigilância, que é a prudência necessária, de modo a não
trair novos compromissos. E, nesse esforço, a alma estará preparada a estruturar o futuro de si mesma, no caminho eterno
do espaço e do tempo, sem o desalento dos tristes e sem a inquietação dos mais
afoitos.
Livro: O
Consolador – Emmanuel / Chico Xavier.
Nenhum comentário:
Postar um comentário