sábado, 30 de junho de 2018

Fotos - Minhas fotos.


O Homem pobre que oprime os pobres, é como chuva que a tudo arrasta e não deixa trigo. – Proverbios, 28:3.
Homo malriĉa, kiu premas malriĉulojn, estas kiel pluvo batanta, sed ne dononta panon. – La Sentencoj de Salomono, 28:3.


Plante boas sementes.
A semente do bem que se planta rende bons frutos permanentemente.
Lourival Lopes.
Livro: Sabedoria Todo Dia.

Desafios da Vida em Família - Divaldo Franco

A ingratidão dos filhos e os laços de família - Evangelho na Rede com Ya...

La Konsolantto – O Consolador (Devo – Dever)

185. – Kiuj estas la karakteroj de bona ago?
– La bona ago estas ĉiam tiu, celanta la bonon de aliulo kaj de ĉiuj, kiuj en la vivo ĉirkaŭas lian klopodon.
En tiu problemo, la kriterio pri la ĝenerala bono devas esti la esenco de ĉia konduto. La plej bona ago iafoje povas suferi la malkomprenon de aliulo, en la momento, kiam ĝi estas praktikata, sed ĝi estos ĉiam triumfanta pro la bono farita al la individuo aŭ al la kolektivo.
Libro: La Konsolanto –Emmanuel / Chico Xavier.
185 – Quais as características de uma boa ação?
A boa ação é sempre aquela que visa o bem de outrem e de quantos lhe cercam o esforço na vida.
Nesse problema, o critério do bem geral deve ser a essência de qualquer atitude. A melhor ação pode, às vezes, padecer a incompreensão alheia, no instante em que é exteriorizada, mas será sempre vitoriosa, a qualquer tempo, pelo benefício prestado ao indivíduo ou à coletividade.
Livro: O Consolador – Emmanuel / Chico Xavier.

Palavra do Dia / Vorto de la tago - 95

                       EMOCII - Emocionar, comover

Forte tuŝi, movi la animon: tocar fortemente, mexer com a alma.

Emocii iun ĝis larmoj.
Emocionar alguém até as lágrimas.
Ĉiuj estis emociitaj.
Todos estavam emocionados.
Li akceptis la novaĵon senemocie.
Ele aceitou a novidade sem emoção.
Ŝi ploras pro emocia rakonto.
Ela chora por causa de um conto comovente.
Li parolis emocie.
Ele falou emocionadamente.
Tro fortaj emocioj.
Emoções fortes demais.
Ŝi ege emociiĝis.
Ela se emocionou intensamente.
***
Programa "MiaAmiko" - Divulgue: http://esperanto.brazilo.org

Voĉlegado de rakontoj al infanoj - Paŭlo Sergio Viana el Brazilo

Voĉlegado de rakontoj al infanoj estas konsiderata kiel valora eduka agado. Tion oni asertas de longa tempo, kaj verŝajne neniu dubas pri ĝi. Tamen, oni neniam elmontris tion per sufiĉe preciza, scienca eksperimento, por taksi kiom valora ĝi estas. Antaŭ ne longe, oni realigis tian eksperimenton en Brazilo.
La esploron publikigis la usona revuo Pediatrics. La aŭtoroj apartenas al Instituto Alfa e Beto, en San-Paŭlo, kunlabore kun la Universitato de Novjorko. Inter la jaroj 2014 kaj 2015, ili observis infanojn en la aĝoj 2- ĝis 4-jaraj, el pli ol sescent malriĉaj familioj, en la brazila ŝtato Roraima. Dum unu jaro, patroj kaj patrinoj voĉlegis mezume po 20 libroj al siaj infanoj. La gepatroj ricevis trejnadon pri interaga legado, por laŭeble fari ĝin plej efika kaj agrabla. Ili lernis pri taŭga ritmo, taŭga proksimeco al la infano, taŭga komentado pri la legataj scenoj, montrado de bildoj, indikado de linioj per fingro kaj stimulado al scivolemo.
Por tiu studo, oni faris plurajn testojn. La testo, kiu mezuras inteligentecon, montris eksterordinaran konkludon: infanoj en la grupo, kiu aŭskultis legadon, atingis rezultojn, kiuj superis je 80 procentoj tiujn de la infanoj, kiuj ne ricevis tion.
Oni klare montris, ke voĉlegado de libroj al etaj infanoj plibonigas la rezonkapablon kaj instigas al la kutimo legi librojn, en sekvontaj jaroj. Ĝi plibonigas la vivon de la tuta familio. En la familia kunvivado, oni eĉ rimarkis, ke voĉlegado malpliigis la okazojn de punoj de plenkreskuloj al infanoj, pro malbonkonduto. Libroj enhavas ideojn kaj lingvouzadon multe pli kompleksajn ol tiuj, uzataj en la ĉiutaga vivo. Sekve, infanoj evoluigas abstraktan penson kaj vortostokon.
La brazila esploro plifortigas la konscion, ke infanliteraturo estas grava branĉo en la kulturo de ĉiu popolo. Necesas provizi taŭgajn librojn al la gepatroj, por familia voĉlegado. Ankaŭ en la Esperanta mondo, kie infanoj denaske aŭdas nian lingvon hejme, oni bezonas bonajn librojn. Tial estas tre oportune, ke unu el la branĉoj, en la Belartaj Konkursoj de Universala Esperanto-Asocio, celas precize tiun gravan publikon: “Infanlibro de la jaro”.  Ĝi meritas fortan apogon!

domingo, 24 de junho de 2018

"Golo": Universala vorto - Paŭlo Sergio Viana el Brazilo

Milito estas unu el la plej frapaj simptomoj de stulteco en la homaro. Kaj tamen, laŭ ordinara frazo, la historio de la homaro estas historio de militoj. Armitaj konfliktoj neniam solvis kontentige niajn problemojn, sed ili ŝajnas esti obsedaj inklinoj, ĉie tra la mondo, ekde antikva tempo.
En la jaro 2018 oni rememoras la batalon de Stalingrado, kiun multaj konsideras la plej horora en la dua mondmilito. Sed tiuj teruraj rememoroj ne evitas, ke masakroj plu okazas en Birmo, bomboj falas en Sirio, kaj inter Norda Koreio kaj Usono minacas eksplodo de tragedio. Kaj ni ne forgesu la eternan mankon de interkompreno inter israelanoj kaj palestinanoj. La 20-a jarcento, tempo de grandiozaj progresoj en scienco, tekniko kaj eĉ en ekkonscio pri homaj rajtoj – estis preskaŭ senĉese jarcento de militoj.
Tamen, de tempo al tempo leviĝas voĉoj kaj agoj kontraŭ tiu absurda tendenco. Eĉ se oni konsideras, ke ili estas gutoj de espero en oceano de sovaĝeco, tamen oni devas diskonigi ilin, ĉar ili estas nepre valoraj.
Unu el tiuj raportoj venas el Jerusalemo. Al futbalklubo “Beitar” alvenas ĉirkaŭ 200 infanoj de aĝoj 10- ĝis 12-jaraj, el 12 lernejoj, por partopreni futbalmatĉojn – malgraŭ la malvarma vetero. Tion iniciatis Neregistara Organizo “Golo de Egaleco”, kiu celas akcepti infanojn el malriĉaj familioj kaj instrui al ili homajn valorojn de respektemo kaj toleremo, per praktikado de sporto. En Jerusalemo, aldoniĝas unu plia celo, nome plibonigi la kunvivadon inter araboj kaj judoj, kiuj vivas tie en konstanta streĉa stato.
Unuafoje, en januaro 2018, oni decidis formi miksajn teamojn por la konkuro, kun arabaj kaj judaj infanoj en la sama skipo. Ili venis el kvar lokaj lernejoj – du judaj, du arabaj. Miksaj teamoj ludis kontraŭ nemiksaj teamoj, kaj la rezulto estis gaja klopodado por levi la ĉampionan trofeon, en la fino. Dum la futbala strebado, ili espereble forgesis siajn diferencojn, kaj komune celis la venkon, ene de la reguloj de tiu sporto. Infanoj kaj trejnistoj reagis tre pozitive dum la sperto. 11-jara juda golulo esprimis sian kontentecon: ”Komence mi supozis, ke estos tre malfacile. Nun estas mojose. Ni povas esti amikoj. Se ili parolus la hebrean lingvon, estus eĉ pli bone.”
Fakte, la malsameco de lingvoj estas unu plia serioza komplikaĵo. En Jerusalemo, 34 procentoj el la preskaŭ unumiliona loĝantaro estas palestinanoj. Nek judoj, nek palestinanoj kontentige scias la lingvon de siaj aliaj kunurbanoj. Zamenhof jam parolis pri tio antaŭ pli ol cent jaroj, kiel ni scias.
Aliflanke, la vorto “golo” estas universale komprenata, kaj ĝi povas funkcii kiel efika alproksimilo. Estas emociige vidi, ke infanoj momente forgesas siajn malsamecojn kaj gaje ŝvitas, kurante por fari golon. Tiu bela iniciato komenciĝis en la jaro 2016, okaze de la Olimpikaj Ludoj en Rio. Tiam, brazila institucio invitis 22 infanojn el Jerusalemo – duono de ili estis araboj, la alia duono estis judoj – veni al Brazilo kaj partopreni socihelpajn eventojn. Dum la ekskurso, oni klare perceptis, ke la infanoj alproksimiĝis, spite al baroj etnaj kaj lingvaj.
Tiaj belaj iniciatoj pruvas al ni, ke la antikva militemo de la homaro ne estas nepra kondamno: eblas plialtigi la nivelon de civilizeco en la mondo.

Lázaro e o rico – Vinícius.

"Havia um homem rico, vestido de púrpura e linho, que se banqueteava esplendidamente todos os dias. Havia também um mendigo, por nome Lázaro, todo coberto de chagas, que costumava deitar-se à sua porta, desejando fartar-se das migalhas que de tão lauta mesa caíam, mas ninguém lhas dava; e os cães vinham lamber-lhe as úlceras. Sucedeu morrer este mendigo. Vieram os anjos e levaram-no ao seio de Abraão. Morreu também o rico e foi sepultado no Hades. E, achando-se em tormentos, levantou os olhos e viu ao longe Abraão e Lázaro em seu seio. E, gritando, disse: Pai Abraão, compadece-te de mim; manda Lázaro que, molhando a ponta do seu dedo, venha refrigerar-me a língua, pois sou atormentado nestas chamas. Respondeu Abraão: Filho, lembra-te do passado, quando gozavas teus bens, enquanto que Lázaro não tinha senão males e dores; por isso, está ele consolado, e tu em tormentos. Demais, entre nós e vós, medeia um abismo: os de cá não podem transpô-lo, passando para lá, nem os de lá podem fazê-lo, transportando-se para cá.
Disse então, o rico: "Eu te rogo, nesse caso, que o mandes a casa de meu pai, onde tenho cinco irmãos, a fim de que os advirta para não suceder virem eles também parar neste lugar de tormentos. Retorquiu Abraão: Eles têm Moisés e os profetas: ouçam-nos. Mas, objetou o rico, se lhes falar algum dentre os mortos, eles atenderão, mudando de caminho. Não creias, contestou Abraão: Se eles não aceitam as Escrituras, tão-pouco se persuadirão pela voz dos mortos." (Evangelho.)
Vemos representados nesta parábola os dois extremos: opulência e miséria. Ricos e pobres são espíritos em provação. A indigência é uma prova dura. A riqueza é uma prova perigosa. É mais fácil vencer nas privações e no infortúnio que no fausto e nas grandezas. Por isso Lázaro venceu, e o rico sucumbiu. A pobreza gera certas virtudes: a paciência, a humildade e a fé; daí as probabilidades de êxito. A riqueza oblitera os sentimentos, desenvolve o egoísmo, acirra o orgulho, tornando o homem licencioso, amigo de bebedices e deleites: dai a origem das falências. A pobreza revigora o caráter, espiritualiza. Os grandes cabedais entibiam, afrouxam a vontade, e animalizam a criatura.
É o que nos ensinam as duas personagens que figuram nesta parábola. Os espíritos são submetidos a provas por vários motivos que redundam sempre em benefício dos mesmos:
a) para se conhecerem, descobrindo as falhas do caráter, isto é, as qualidades a conquistar, e os defeitos a corrigir;
b) para desenvolverem as energias latentes e os atributos de que são dotados, especialmente o da vontade;
c) para terem oportunidades de ascender na senda do progresso, galgando planos elevados.
Lázaro fortificou-se na dor: resistiu, venceu, subiu. O mesmo rico, apesar de sucumbir, tirou sérios proveitos da própria queda. Acordou para a realidade, arrependeu-se, humilhou-se, e mostrou interesse pela sorte dos irmãos; numa palavra: as cordas de seus sentimentos despertaram. Ele viu Lázaro. Não viu os demais. Certamente não era Lázaro o único habitante da celestial mansão; mas, cumpria que o rico o visse, porque fora sobre ele que incidira a dureza do seu coração. O algoz deve ver e reconhecer sua vítima.
Os efeitos de nosso proceder durante a existência atual vão refletir-se na outra vida. O rico banqueteava-se, ria, folgava. Lázaro gemia, chorava resignadamente. Vem a morte e a ambos arrebata, porque a morte é inexorável. O corpo para o túmulo, a alma para o Juízo. A consciência é a faculdade que o Espírito possui de refletir sobre si mesmo a luz da divina justiça. Cada um traz consigo o seu juiz. Por isso o rico se viu envolvido nas chamas devoradoras do remorso, enquanto que Lázaro fruía o repouso do justo. Semelhantes condições, fruto e conseqüência de causas opostas, não podiam confundir-se: eram bem distintas. Daí o dizer de Abraão: Entre nós medeia um abismo. Abismo de ordem moral, visto como Abraão e o rico se viam e conversavam. Para o espírito culpado ou falido se reabilitar não basta o arrependimento, que é o primeiro passo a dar; é necessária a reparação. Portanto, o rico não podia ser atendido em seu pedido. Cumpria-lhe voltar à Terra, e reparar o mal. "Quem com ferro fere, com ferro será ferido." "O Pai
perdoa, o Filho perdoa, mas o Espírito Santo não perdoa." A consciência exige que se esgote o cálice do pecado. Só se apaga de todo a lembrança dolorosa do mal praticado, depois de substituída pela reminiscência grata e suave do bem. Eis o que se infere das palavras de Abraão: Os daqui não passam para lá, nem os de lá passam para cá.
Os anjos inspiram os homens quando eles se põem em condições de os receber. Se o orgulho os cega, o egoísmo os embota e a má fé os envolve, a luz sideral não pode atingi-los. Mister, então, se torna que os desperte a reação forte e dura de suas mesmas ações, como sucedeu ao rico desta parábola. De tal sorte, aquele outro pedido seu não podia ser satisfeito, conquanto ele o fizesse na melhor intenção, porque a lei não se altera. Seus irmãos não atenderiam à voz de além-túmulo, como não atendiam às Escrituras.
Tais são os muitos e relevantes ensinamentos que, à luz da Nova Revelação, transparecem deste belo e sugestivo apólogo de Jesus-Cristo.
Livro: Nas Pegadas do Mestre.
Vinícius.

sábado, 23 de junho de 2018

Ritmos – Matheus.


Deus nos deu, para nosso adiantamento, justamente o que é necessário e pode nos bastar: a voz da consciência e nossas tendências instintivas, e nos tirou o que poderia nos prejudicar. (O Evangelho Segundo o Espiritismo, cap, 5, item 11).

Quanto maior a velocidade, mais difícil fica apreciar a paisagem.
Valorize o percurso; é impossível chegar ao fim do caminho sem galgar cada passo.
Verifique qual é o seu ritmo interno. Toda vez que fugir dele, a chance de gerar cobranças desnecessárias aumentará.
Cada um possui um ritmo, e ninguém consegue agir harmonicamente impondo-se o ritmo de outro.
Procure atividades que se ajustem às suas características. O Trabalho ideal é aquele que traz satisfação, e não aquele que nos sentimos obrigados a realizar.
Deus quer de nós somente aquilo que nosso grau evolutivo permite – nem a aceleração que gera a ansiedade nem a parcimônia que resulta em omissão.
Livro: Idéias que Transformam.
Matheus / Cleber Gallhardi.

La Konsolanto / O Consolador – 71

71. – Kiel ni juĝu la pozicion de la Tero rilate al la aliaj mondoj?
– La grandeco de la astra spaco, kie moviĝas la tutaĵo de la sistemoj, estas tro profunda, por ke ni povu starigi ĝian difinon per la mizeraj surteraj formuloj.
En la kirlego de la Senfino, la planeda sistemo, kies centro estas nia Suno, estas tro simpla, konsistigante tre malriĉan aspekton de la Kreitaĵaro.
Sufiĉas memori, ke Kaprino, unu el niaj plej proksimaj najbaroj, estas suno 5.800-oble pli granda ol la nia, kaj ni ne forgesu, ke la Tero estas 1.300.000-oble malpli granda ol nia Suno.
Per tiuj grandiozaj ciferoj ni komprenas la amplekson de nia malgrandeco en la Universo, sincere komparante la situacion de ĉiaspecaj homaj konkerantoj, kiuj, sopirante akapari materiajn havaĵojn, faris al ni la impreson de ridindaj, vantaj marionetoj de la vivo.
Libro: La Konsolanto – Emmanuel / Chico Xavier.
71 –Como julgar a posição da Terra em relação aos outros mundos?
A grandeza do plano sideral, onde se agita a comunidade dos sistemas, é demasiado profunda para que possamos assinar-lhe a definição com os mesquinhos formulários da Terra.
No turbilhão do Infinito, o sistema planetário centralizado pelo nosso Sol é excessivamente singelo, constituindo um aspecto muito pobre da Criação.
Basta lembrar que Capela, um dos nossos vizinhos mais próximos, é um sol 5.800 vezes maior que o nosso astro do dia, sem esquecermos que a Terra é 1.300.000 vez menor que o nosso Sol.
Nessas cifras grandiosas, compreendemos a extensão da nossa humildade no Universo, apiedando-nos sinceramente da situação dos conquistadores humanos de todos os matizes, os quais no afã de açambarcarem patrimônios materiais, nos dão a impressão de ridículos e vaidosos polichinelos da vida.
Livro: O Consolador – Emmanuel / Chico Xavier.

sexta-feira, 22 de junho de 2018

Café com Luz - Devotamento e abnegação

HORA DA MORTE (Humor e Espiritismo)

Palavra do Dia / Vorto de la tago - 94


                                    VARII - Variar, mudar.

Prezenti sinsekvajn diversajn ŝanĝiĝojn:
(Apresentar diversas modificações consecutivas)

La vetero tre varias dum lasta semajno.  
O tempo varia muito durante o final de semana.
La tradicioj varias laŭ landoj.
As tradições variam de acordo com os países.
Dum eksperimento necesas konstante variigi temperaturon.
Durante uma experiência é necessário fazer variar constantemente a temperatura.
Informoj pri tio varias en diversaj libroj.
Informações a esse respeito variam em diversos livros.
***
Programa "MiaAmiko" - Esperanto@Brazilo
Virtuala Brazila Esperanto-Movado

Sporto kaj amikecoj plifortigas la memorkapablon


La memorkapablo ja certe dum progresinta aĝo malfortiĝas - sed eblas fari ion kontraŭ tio, kion pruvas du tute malsamaj studaĵoj: Sporto kaj sociaj kontaktoj konservas la mensan produktivon.
Moviĝado en alta aĝo tenas homon produktiva. Kaj tio ne nur koncernas la korpon sed ankaŭ la menson. Tio estas konsiderata kiel science pruvita. Sed kiom da sporto ni bezonas por ke la pozitiva efiko aperu? 52 horojn. Tio estas la simpla respondo de usona studaĵo kiu estis farita per 98 esploroj ĉe homoj pli ol 60 jaraj.
"Ekde 52 horoj sporto efikas daŭre pozitive al la memorkapablo. Kutime tiuj 52 horoj sumiĝas post kvar ĝis ses monatoj", diras la studestrino de la universitato de Miami. Dum duona jaro tio estas du horoj da moviĝado en semajno. Kiu dum tri horoj semajne praktikas sporton, tiu jam post kvar monatoj povas ĝoji pri la pozitiva efiko al la memorkapablo.
Kiu sporto estas praktikata, tio tiurilate ne gravas, diras la studestrino: "Kiu tute ne moviĝas, tiu ne tuj komencos per kurado. Sed tio ne gravas, ĉar ni povas per ĉiu speco de moviĝo kontribui  al sana cerbo." Do tio funkcias ankaŭ per migrado, jogo, muskola trejnado.
Por ke la memorkapablo restu bone funkcianta, estas tamen ankaŭ grave havi plurajn sociajn rilatojn - almenaŭ tio validas por musoj. Tion montris eksperimento de neŭrosciencistino ĉe la ŝtata universitato de Ohio. Ŝi fondis kunloĝajn komunumojn por musoj en kiuj sep bestetoj kunloĝis.
Post tri monatoj ŝi komparis la memoran produktivon de la kunloĝantaj musoj kun tiuj kiuj intertempe estis kunvivintaj parope. Ĉiuj musoj aĝis inter 15 kaj 18 monatoj. "Tio estas por musoj jam sufiĉe alta aĝo. Se la musoj devus labori, ili je tiu aĝo jam estus pensiuloj", diras la sciencistino.
Kiel ni homoj ankaŭ musoj havas pli kaj pli da malfacilaĵoj ju pli longe daŭras ilia vivo. La sciencistino igis la muson en ĉambreto  kiu enhavis plurajn objektojn, ekzemple ludilajn aŭtomobilojn, esplori la spacon kaj tiam metis objekton en alian lokon. Tiam ŝi lasis ĉiun muson reeniri la ĉambreton. La kunloĝantaj musoj ekkonis kio estis ŝanĝita. La parope vivantaj musoj ne ekkonis la ŝanĝojn.
Krome la cerbesploristino konstatis ke la histo de la hipokampo de la musoj kiuj vivis parope estis pli ofte inflamita. La hipokampo estas cerba regiono kiu kaj ĉe musoj kaj ĉe la homoj estas grava por la memorkapablo.
Homoj kiuj posedas pli bonan memorkapablon dum alta aĝo, havas ankaŭ pli da sociaj kontaktoj - tio estas konata. Kiel tio interdependas, tio tamen estas malklara, diras la esploristino: "Ĉu ni retiriĝas de niaj amikoj kiam nia memorkapablo malkreskas, aŭ ĉu estas helpo por nia memorkapablo havi multajn amikojn?" Ŝia testo pri la musoj pledas prefere por la dua ebleco, ŝi opinias.

SEITAS - Casemiro Cunha.


Existem, no mundo inteiro,
Igrejas, templos e seitas,
Separando, em vez de unir
As criaturas imperfeitas.

Por que tanta luta inglória?
Por que tanta confusão
Se as crenças são sempre luzes
Do pensamento cristão?...

O homem criou muitos deuses,
Na ignorância atrevida,
Sem saber que Deus é um só,
Pai de Amor de toda a vida.

Nas lidas religiosas,
Não te esqueças que é preciso
Antes de tudo ser bom
No anseio do Paraíso.

Em nada te valerá
Ter uma religião
Se não guardas a bondade
No templo do coração.

Livro: Cartas do Evangelho
Casemiro Cunha – Chico Xavier.

terça-feira, 12 de junho de 2018

Lecioneto / pequena lição - 77

*am/i (tr)
1 Havi seksan inklinon al iu, de kiu oni esperas precipe plezuron: ŝi amis volupte la filojn de Asirio; ŝi amis k estis amata; ne bela estas amata, sed amata estas bela; mia plej amata. amori, erotika.
2 Havi koran inklinon al iu, kies feliĉon oni deziras: kiu amas sian filon, tiu baldaŭ lin punas; amu domon novan k amikon malnovan; mi ne amas homojn duvizaĝajn; kiu min amas, amas mian hundon; amu viajn malamikojn; Dio tiel amis la mondon, ke Li donis Sian solenaskitan Filon; ĉar homoj estos sin amantaj; (f) dentoj mordas la langon, tamen ambaŭ sin amas.
3 Volonte k plezure uzi ion: li postulis tiajn manĝaĵojn, kiujn li plejmulte amis; mi amas vian kuirejon multe pli ol vian religion; kiu amas honoron, amu laboron; plezuron amantaj pli ol Dion; la amata peko de ĉiuj artistoj; mono amas kalkulon. ŝati. plaĉi.
4 (kun inf. aŭ subprop.) Volonte k plezure fari aŭ sperti agon: mi amas vivi alie ol ĉiuj; ili amas danci, fanfaroni pri sia forto; vi amas preni, amu redoni; ami esti laŭdata; mi ŝerci ne amas; la amaso amas, ke oni donu al ĝi leĝojn; plej multe li amas, ke oni lin bone akceptu.
*amo
1 Seksa inklino al iu: la amo de virinoj; refreŝigu min per pomsuko, ĉar mi estas malsana de amo; la amo estas forta kiel la morto; nun la trompita amo trovis sian rifuĝejon, la monaĥinejon; li delogis la reĝinon al la plezuroj de malnobla amo; oni ne forgesas facile sian unuan amon; edziĝo pro amo; amafero, amdeklaro, amletero, amsopiro. amoro. amdonantino, amvendistino.
2 Simpatia inklino al iu: havi, senti, porti amon al iu; amo al la proksimulo; neniu havas amon pli grandan ol tio, ke iu demetus sian vivon por siaj amikoj. korinklino, karitato.
3 Tre forta emo al io: la amo al la kartludo lin plene ruinigis; edziĝo pro amo flamanta al sako sonanta; morti pro amo al la libereco, al la paco.

ami  (tr.) 1 amar, benquerer, gostar de. 2 estar apaixonado por. ama amoroso, afetuoso, amorável, terno. ame amorosamente, com amor. amo amor. amaĵo galanteio, namoro, intriga galante. amanto amante. amatino amada, amante. amato amado, amante. amegi (tr.) adorar. amema amorável. amesprimo (tb. amkonfeso) declaração de amor. aminda 1 amável, amorável, adorável, digno de ser amado. 2 fofo. amindumi (tr.) namorar, galantear, flertar. amisto (teat.) galã. amistaĉino cortesã, cocote, meretriz. amkonfeso = amesprimo. ekami (tr.) enamorar-se (de). enamiĝi enamorar-se, apaixonar-se: enamiĝi al iu enamorar-se de alguém, apaixonar-se por alguém. homama filantrópico. malama odiento. malami (tr.) odiar, detestar, abominar. malamo ódio. malamego ódio figadal. malamema  odiento. malaminda detestável, odioso. memamo (tb. sinamo) egoísmo, amor-próprio. militama = militema. neamema (tb. senama) frio, indiferente. pliami (tr.) preferir. profitama ganancioso. profitamo ganância. senama frio, indiferente. senamo desamor, indiferença. sinamo = memamo. ¨ platona amo amor platônico. tre aminda fofinho. triangula amindumado (prática sexual entre três pessoas) “ménage à trois”. || enamiĝi al iu ficar apaixonado por alguém, apaixonar-se por alguém. esti enamiĝinta al iu estar apaixonado por alguém. mi amas vin te amo; amo você.

VIZIO DE L’ ESTONTECO – Zamenhof.


En astrala sfero estas regiono,
kie vidas la spirit’ l’ efektiviĝon
de la idealoj, kiujn lia menso
nutris dum la viv’ ankoraŭ sur la tero.

Iutage tien ankaŭ mi eniris
kaj ekvidis homojn el nacioj ĉiuj,
kunirintajn kaj kreantajn la projektojn
pri leviĝo de l’ feliĉo de l’ homaro.

Ĉiuj klasoj de laboro kaj de studoj,
de komerco kaj de arto paroladis
en nur unu lingvo, kun amplenaj vortoj,
siavice pri l’ konkeroj atingitaj
kaj pri la ankoraŭ baldaŭ atingotaj.

Eŭropanoj, Azianoj kaj loĝantoj
de Afriko, Ameriko, Aŭstralio
interkompreniĝis ĉiuj kaj preparis
bonajn leĝojn de frateca kunvivado,
harmonia kunlaboro ĉiam-paca,
pri la vivrimedoj sur la ter’ necesaj.
Anĝelĥoro kantis, ilin aprobante,
kaj mi preĝis: “Donu Di’, ke Idealo
tiu ĉi surtere baldaŭ realiĝu! “

23/9/1943 - L. L. Zamenhof.
Libro: Voĉoj de Poetoj el la Spirita Mondo.
Francisco Valdomiro Lorenz.

As paixões / De Las Pasiones / Pasioj. (907 e 908)

907. Será intrinsecamente mau o princípio originário das paixões, embora esteja na Natureza?
Não; a paixão está no excesso de que se acresceu a vontade, visto que o princípio que lhe dá origem foi posto no homem para o bem, tanto que as paixões podem levá-lo à realização de grandes coisas. O abuso que delas se faz é que causa o mal.
908. Como se poderá determinar o limite onde as paixões deixam de ser boas para se tornarem más?
As paixões são como um corcel, que só tem utilidade quando governado, e que se torna perigoso quando passa a governar. Uma paixão se torna perigosa a partir do momento em que deixais de poder governá-la, e que dá em resultado um prejuízo qualquer para vós mesmos ou para outrem.
As paixões são alavancas que decuplicam as forças do homem e o auxiliam na execução dos desígnios da Providência. Mas se, em vez de as dirigir, deixa que elas o dirijam, cai o homem nos excessos e a própria força que, manejada pelas suas mãos, poderia produzir o bem, contra ele se volta e o esmaga.
Todas as paixões têm seu princípio num sentimento ou necessidade natural. O princípio das paixões não é, assim, um mal, pois que assenta numa das condições providenciais da nossa existência. A paixão propriamente dita é a exageração de uma necessidade ou de um sentimento. Está no excesso e não na causa, e este excesso se torna um mal quando tem como consequência um mal qualquer.
Toda paixão que aproxima o homem da natureza animal afasta-o da natureza espiritual.
Todo sentimento que eleva o homem acima da natureza animal denota predominância do espírito sobre a matéria e o aproxima da perfeição.
O Livro dos Espíritos – Allan Kardec.
907. Puesto que el principio de las pasiones está en la naturaleza, ¿es malo en si mismo?
No, la pasión consiste en el exceso unido a la voluntad; porque el principio ha sido dado al homb?e para el bien, y ellas pueden conducirle a grandes cosas. El abuso que se hace de las pasiones es lo que causa el mal.
908. ¿Cómo puede fijarse el límite donde cesan las pasiones de ser buenas o malas?
Las pasiones son como un caballo que es útil, cuando está gobernado; pero peligroso cuando es él el que gobierna. Reconoced, pues, que una pasión se hace perniciosa desde el momento en que cesáis de poderla gobernar y origina un perjuicio cualquiera, ya a vosotros, ya a otro.
Las pasiones son palancas que duplican las fuezas del hombre, y le ayudan a cumplir las miras de la Providencia, pero si en vez de dirigirlas, el hombre se deja dirigir por ellas, cae en el exceso, y la fuerza que en su mano podía hacer el bien, se vuelve contra él y lo aplasta.
Todas las pasiones tienen su principio en un sentimiento o necesidad natural. El principio de las pasiones no es, pues, un mal, puesto que se apoya en una de las condiciones providenciales de nuestra existencia. La propiamente dicha, es la exageración de una necesidad o de un sentimiento; reside en el exceso, no en la causa, y semelante exceso se convierte en mal cuando da como consecúencia un mal cualquiera.
Toda pasión que aproxima al hombre a la naturaleza animal le aleja de la espiritual.
Todo sentimiento que eleva al hombre por encima de la naturaleza animal, revela el predominio del espíritu sobre la materia y la proximidad de la perfección.
EL LIBRO DE LOS ESPÍRITUS – Allan Kardec.
907. Ĉar la principo de pasioj troviĝas en la Naturo, ĉu tial ĝi estas malbona per si mem?
Ne; pasio kuŝas en eksceso ligita. kun la volo, ĉar tiu principo estas donita. al la homo por la bono, kaj pasioj povas instigi lin al grandaj faroj; kio kaŭzas malbonon, tio estas la misuzo, kiun la homo faras, de pasioj.
908. Kiel difini la limon, ĉe kiu la pasioj ĉesas esti bonaj aŭ malbonaj?
Pasioj estas kiel ĉevalo, kiu estas utila, se ĝi estas regata, sed danĝera, se ĝi mem regas. Rekonu do, ke iu pasio fariĝas pereiga de post la momento, kiam vi jam ne povos ĝin estri kaj kiam ĝi rezultigas ion malutilan al vi aŭ aliulo.
La pasioj estas leviloj, kiuj dekobligas la fortojn de la homo kaj kiuj helpas lin plenumi la projektojn de la Providenco; sed, se, anstataŭ ilin direkti, la homo sin lasas direkti de ili, li do falas en ekscesojn, kaj la sama forto, kiu en liaj manoj povus naski bonon, refalas sur lin kaj lin frakasas.
Ĉiaj pasioj havas sian principon en iu sento aŭ natura bezono. La principo de pasioj estas do nenia malbono, ĉar ĝi kuŝas sur unu el la providencaj kondiĉoj de nia ekzistado.
La ĝustasenca pasio estas la trograndigo de iu bezono aŭ sento; ĝi kuŝas en la eksceso, ne en la kaŭzo; kaj tiu eksceso fariĝas malbono, kiam ĝi rezultigas alian malbonon.
Ĉia pasio, alproksimiganta la homon al la besta naturo, deturnas lin de la spirita naturo.
Ĉia sento, altiganta la homon super la besta naturo, atestas la superecon de Spirito kontraŭ materio kaj lin alproksimigas al perfekteco.
La Libro de la Spiritoj – Allan Kardec.
                                 Bonan tagon al vi!

segunda-feira, 11 de junho de 2018

Vivo Feliĉa / Vida Feliz – 129.

Ankoraŭ estas tempo por ke vi reĝustigu malfeliĉan situacion, kiu restis malantaŭe.
Dum vi estas sur la vojo kun alia, estas okazo por refari kaj korekti.
Se li ne akceptas vian ekskuzon, la problemo jam ne estas via.
Tamen, dum vi ne vin disponos al la nobla ago, vi daŭre estos ŝuldanto.
La malbona momento okazas ĉiam, ĝia daŭrigado estas decido de la homa kaprico.
Korektiĝu per la supera dispozicio ne konservi emocian malpuraĵon, serĉante ĉiujn, kun kiuj vi malamikiĝis, por ke vi korektu la situacion.
Libro: Vivo Feliĉa – Joanna de Ângelis / Divaldo Franco.
Ainda é tempo de recompores uma situação infeliz que está ficando para trás.
Enquanto estás no caminho com o outro, há oportunidade para refazer e corrigir.
Se ele não aceita a tua disposição, o problema já não é teu.
Enquanto, porém, não te disponhas ao ato nobre, permaneces em débito.
O mau momento ocorre sempre. A manutenção dele é opcional do capricho humano.
Saneia-te com a disposição superior de não conservar lixo emocional, buscando todo aquele com quem não foste feliz, a fim de retificar a situação.
Livro: Vida Feliz – Joanna de Ângelis / Divaldo Franco.