Parábola dos talentos.
6.
O Senhor age como um homem que, tendo de fazer longa viagem fora do seu país,
chamou seus servidores e lhes entregou seus bens. – Depois de dar cinco
talentos a um, dois a outro e um a outro, a cada um segundo a sua capacidade,
partiu imediatamente. – Então, o que recebeu cinco talentos foi-se, negociou
com aquele dinheiro e ganhou cinco outros. – O que recebera dois ganhou, do
mesmo modo, outros tantos. Mas o que apenas recebera um cavou um buraco na
terra e aí escondeu o dinheiro de seu amo. – Passado longo tempo, o amo
daqueles servidores voltou e os chamou a contas. – Veio o que recebera cinco
talentos e lhe apresentou outros cinco, dizendo: Senhor, entregaste-me cinco
talentos; aqui estão, além desses, mais cinco que ganhei. – Respondeu-lhe o
amo: Servidor bom e fiel; pois que foste fiel em pouca coisa, confiar-te-ei
muitas outras; compartilha da alegria do teu senhor. – O que recebera dois
talentos apresentou-se a seu turno e lhe disse: Senhor, entregaste-me dois
talentos; aqui estão, além desses, dois outros que ganhei. – O amo lhe
respondeu: Bom e fiel servidor; pois que foste fiel em pouca coisa,
confiar-te-ei muitas outras; compartilha da alegria do teu senhor. – Veio em
seguida o que recebeu apenas um talento e disse: Senhor, sei que és homem severo,
que ceifas onde não semeaste e colhes de onde nada puseste; – por isso, como te
temia, escondi o teu talento na terra; aqui o tens: restituo o que te pertence.
– O homem, porém, lhe respondeu: Servidor mau e preguiçoso; se sabias que ceifo
onde não semeei e que colho onde nada pus – devias pôr o meu dinheiro nas mãos
dos banqueiros, a fim de que, regressando, eu retirasse com juros o que me
pertence. – Tirem-lhe, pois, o talento que está com ele e dêem-no ao que tem
dez talentos; – porquanto, dar-se-á a todos os que já têm e esses ficarão
cumulados de bens; quanto àquele que nada tem, tirar-se-lhe-á mesmo o que
pareça ter; e seja esse servidor inútil lançado nas trevas exteriores, onde
haverá prantos e ranger de dentes. (S. MATEUS, 25:14 a 30.)
Livro:
O Evangelho Segundo o Espiritismo – Allan Kardec.
Parabolo
de la Talantoj
6.
Ĉar tiel estas, kvazaŭ viro, forvojaĝonte, alvokis siajn servistojn, kaj
komisiis al ili siajn posedaĵojn. Kaj al unu li donis kvin talantojn, al alia
du, al alia unu; al ĉiu laŭ sia kapableco; kaj li tuj forvojaĝis. – Kaj tiu,
kiu ricevis la kvin talantojn, iris kaj negocadis per ili, kaj gajnis pluajn
kvin talantojn. Tiel same ankaŭ tiu, kiu ricevis la du, gajnis pluajn du. Sed
tiu, kiu ricevis la unu, foriris kaj fosis en la tero, kaj kaŝis la monon de
sia sinjoro. Kaj post longa tempo la sinjoro de tiuj servistoj venis, kaj faris
kun ili kalkulon. Kaj tiu, kiu ricevis la kvin talantojn, venis kaj alportis
pluajn kvin talantojn, dirante: Sinjoro, vi komisiis al mi kvin talantojn; jen
mi gajnis pluajn kvin talantojn. Lia sinjoro diris al li: Bone, vi bona kaj
fidela servisto; vi estis fidela pri malmultaj aferoj, mi starigos vin super
multaj; envenu en la ĝojon de via sinjoro. – Kaj venis ankaŭ tiu, kiu ricevis
la du talantojn, kaj diris: Sinjoro, vi komisiis al mi du talantojn; jen mi
gajnis pluajn du talantojn. Lia sinjoro diris al li: Bone, vi bona kaj fidela
servisto; vi estis fidela pri malmultaj aferoj, mi starigos vin super multaj;
envenu en la ĝojon de via sinjoro. – Kaj venis ankaŭ tiu, kiu ricevis la unu
talanton, kaj diris: Sinjoro, mi sciis, ke vi estas severa homo, rikoltanta,
kie vi ne semis, kaj kolektanta, kie vi ne disŝutis; kaj mi timis, kaj foriris,
kaj kaŝis vian talanton en la tero; jen vi havas vian propraĵon. – Sed lia
sinjoro responde diris al li: Vi malbona kaj mallaborema servisto, vi sciis, ke
mi rikoltas, kie mi ne semis, kaj kolektas, kie mi ne disŝutis; pro tio vi
devus doni mian monon al la bankistoj, kaj alveninte, mi ricevus mian propraĵon
kun procento. – Forprenu de li do la talanton, kaj donu ĝin al tiu, kiu havas
la dek talantojn. Ĉar al ĉiu, kiu havas, estos donite, kaj li havos abundegon;
sed for de tiu, kiu ne havas, eĉ tio, kion li havas, estos prenita. Kaj elĵetu
la senutilan serviston en la eksteran mallumon; tie estos la plorado kaj la
grincado de dentoj. (Mateo, 25:14-30.)
Libro:
La Evangelio Laŭ Spiritismo – Allan Kardec.
Nenhum comentário:
Postar um comentário