8. A doutrina de
Jesus ensina, em todos os seus pontos, a obediência e a resignação, duas
virtudes companheiras da doçura e muito ativas, se bem os homens erradamente as
confundam com a negação do sentimento e da vontade. A obediência é o
consentimento da razão; a resignação é o consentimento do coração, forças
ativas ambas, porquanto carregam o fardo das provações que a revolta insensata
deixa cair. O pusilânime não pode ser resignado, do mesmo modo que o orgulhoso
e o egoísta não podem ser obedientes. Jesus foi a encarnação dessas virtudes
que a antiguidade material desprezava. Ele veio no momento em que a sociedade
romana perecia nos desfalecimentos da corrupção. Veio fazer que, no seio da
Humanidade deprimida, brilhassem os triunfos do sacrifício e da renúncia
carnal.
Cada época é
marcada, assim, com o cunho da virtude ou do vício que a tem de salvar ou
perder. A virtude da vossa geração é a atividade intelectual; seu vício é a
indiferença moral. Digo, apenas, atividade, porque o gênio se eleva de repente
e descobre, por si só, horizontes que a multidão somente mais tarde verá,
enquanto que a atividade é a reunião dos esforços de todos para atingir um fim
menos brilhante, mas que prova a elevação intelectual de uma época.
Submetei-vos à impulsão que vimos dar aos vossos espíritos; obedecei à grande
lei do progresso, que é a palavra da vossa geração. Ai do espírito preguiçoso,
ai daquele que cerra o seu entendimento! Ai dele! porquanto nós, que somos os
guias da Humanidade em marcha, lhe aplicaremos o látego e lhe submeteremos a
vontade rebelde, por meio da dupla ação do freio e da espora. Toda resistência
orgulhosa terá de, cedo ou tarde, ser vencida. Bem-aventurados, no entanto, os
que são brandos, pois prestarão dócil ouvido aos ensinos.
(Lázaro.Paris, 1863)
O Evangelho
Segundo o Espiritismo – Allan Kardec.
8. La doctrine
de Jésus enseigne partout l'obéissance et la résignation, deux vertus compagnes
de la douceur, très militantes quoique les hommes les confondent à tort avec la
négation du sentiment et de la volonté. L'obéissance est le consentement de la raison
; la résignation est le consentement du coeur ; toutes deux sont des forces
actives, car elles portent le fardeau des épreuves que la révolte insensée
laisse retomber. Le lâche ne peut être résigné, pas plus que l'orgueilleux et
l'égoïste ne peuvent être obéissants. Jésus a été l'incarnation de ces vertus
méprisées par la matérielle antiquité. Il vint au moment où la société romaine
périssait dans les défaillances de la corruption ; il vint faire luire, au sein
de l'humanité affaissée, les triomphes du sacrifice et du renoncement charnel.
Chaque époque
est ainsi marquée au coin de la vertu ou du vice qui doit la sauver ou la
perdre. La vertu de votre génération est l'activité
intellectuelle ; son vice est l'indifférence morale. Je dis seulement activité,
car le génie s'élève tout à coup et découvre à un seul les horizons que la
multitude ne verra qu'après lui, tandis que l'activité est la réunion des
efforts de tous pour atteindre un but moins éclatant, mais qui prouve
l'élévation intellectuelle d'une époque. Soumettez-vous à l'impulsion que nous
venons donner à vos esprits ; obéissez à la grande loi du progrès qui est le
mot de votre génération. Malheur à l'esprit paresseux, à celui qui bouche son
entendement ! Malheur ! car nous qui sommes les guides de l'humanité en marche,
nous le frapperons du fouet, et forcerons sa volonté rebelle dans le double
effort du frein et de l'éperon ; toute résistance orgueilleuse devra céder tôt
ou tard ; mais bienheureux ceux qui sont doux, car ils prêteront une oreille docile
aux enseignements. (LAZARE. Paris, 1863.)
L’ÉVANGILE SELON LE SPIRITISME – Allan Kardec.
8. La doktrino de Jesuo instruas ĉie la obeemon kaj rezignacion,
du virtojn kunirantajn kun dolĉeco kaj tre viglajn, kvankam la homoj erare ilin
konfuzas kun la negacio de la sento kaj de la volo. La obeemo estas
la konsento de la racio; la rezignacio estas la konsento de la koro; ambaŭ
estas agantaj fortoj, ĉar ili portas la ŝarĝon de la provoj, kiun la
malprudenta ribelo igas la homon delasi. La malkuraĝulo ne povas esti
rezignaciema, same kiel la fierulo kaj la egoisto ne povas esti obeemaj. Jesuo
estis la enkonrpiĝo de tiuj virtoj malŝatataj de materialistaj antikvuloj. Li
venis en la momento, kiam la roma socio estis pereanta en la svenoj de la
koruptado; li venis, por briligi en la sino de la senfortiĝinta homaro la
venkojn de la sinofero kaj de la karna rezigno.
Ĉiu epoko estas
do markita per la stampo de la virto aŭ de la malvirto, kiu devas ĝin savi aŭ
pereigi. La virto de via generacio estas la intelekta aktiveco; ĝia malvirto estas
la morala indiferenteco. Mi diras nur "aktiveco", ĉar la genio
elstariĝas subite kaj eltrovas tute sola la horizontojn, kiujn la amaso nur
poste vidos, dum la aktiveco estas kuniĝo de ĉies kloplodoj al celo malpli brila,
tamen pruvo de intelekta nivelo de iu epoko. Submetiĝu al la impulso, kiun ni
venas doni al viaj Spiritoj; obeu la grandan leĝon de la progreso, kiu estas la
vorto de via generacio. Ve al la malagema Spirito, kiu ĉirkaŭbaras sian
komprenpovon! ĉar ni, kiuj estas gvidantoj de la marŝanta homaro, ni frapos lin
per vipo kaj subpremos lian ribeleman volon per la duobla agado de brido kaj
sprono; ĉiu fiera kontraŭstaro pli aŭ malpli baldaŭ devos cedi; sed feliĉaj
tiuj, kiuj estas dolĉaj, ĉar ili klinos mildan orelon al la instruoj. (Lazaro.
Parizo, 1863.).
La Evangelio Laŭ
Spiritismo – Allan Kardec.
Nenhum comentário:
Postar um comentário