Duelo.
757. Pode-se
considerar o duelo como um caso de legítima defesa?
“Não; é um
assassínio e um costume absurdo, digno dos bárbaros. Com uma civilização mais
adiantada e mais moral, o homem compreenderá que o duelo é tão ridículo quanto
os combates que outrora se consideravam como o juízo de Deus.”
758. Poder-se-á
considerar o duelo como um assassínio por parte daquele que, conhecendo a sua
própria fraqueza, tem a quase certeza de que sucumbirá?
“É um suicídio.”
a) — E quando as
probabilidades são as mesmas para ambos os duelistas, haverá assassínio ou
suicídio?
“Um e outro.”
Em todos os
casos, mesmo quando as probabilidades são idênticas para ambos os combatentes,
o duelista incorre em culpa, primeiro, porque atenta friamente e de propósito
deliberado contra a vida de seu semelhante; depois, porque expõe inutilmente a
sua própria vida, sem proveito para ninguém.
759. Que valor
tem o que se chama ponto de honra, em matéria de duelo?
“Orgulho e
vaidade: dupla chaga da humanidade.”
a) — Mas não há
casos em que a honra se acha verdadeiramente empenhada e em que uma recusa
seria covardia?
“Isso depende
dos usos e costumes. Cada país e cada século tem a esse respeito um modo de ver
diferente. Quando os homens forem melhores e estiverem mais adiantados em
moral, compreenderão que o verdadeiro ponto de honra está acima das paixões
terrenas e que não é matando, nem se deixando matar, que repararão agravos.”
Há mais grandeza
e verdadeira honra em confessar-se culpado o homem, se cometeu alguma falta, ou
em perdoar, se de seu lado esteja a razão, e, qualquer que seja o caso, em desprezar
os insultos, que o não podem atingir.
O Livro dos
Espíritos – Allan Kardec.
Duello
757. Il duello
può essere considerato un caso di legittima difesa?
«No. È un
omicidio e un'usanza assurda, degna dei barbari. Con una civilizzazione più
avanzata e più morale, l'uomo comprenderà che il duello e ridicolo, come quei
combattimenti considerati un tempo il giudizio di Dio.»
758. Può il
duello essere considerato come un omicidio da parte di colui che, conoscendo la
propria debolezza, è quasi sicuro di soccombere?
«È un suicidio.»
758a. E quando
le probabilità si equivalgono, e un omicidio o un suicidio?
«È l'una e
l'altra cosa.»
In ogni caso,
anche quando le probabilità sono uguali, il duellante e colpevole. In primo
luogo perché attenta freddamente eco n deliberato proposito alla vita di un
proprio simile, secondariamente perché espone inutilmente la propria vita e
senza vantaggio per nessuno.
759. Qual è il
valore di ciò che viene chiamato il punto d'onore in materia di duello?
«L'orgoglio e la
vanita: due piaghe dell'umanità.»
759a. Ma ci sono
dei casi in cui l'onore e stato veramente offeso, e un rifiuto sarebbe viltà?
«Ciò dipende
dagli usi e dai costumi. Ogni paese e ogni secolo ha, a questo proposito, un
modo differente di vedere. Quando gli uomini saranno migliori e moralmente più
avanzati, comprenderanno che il vero punto d'onore si trova al di sopra delle
passioni terrene e che non è affatto uccidendo o facendosi uccidere che si
ripara a un torto.»
C’è più
grandezza e vero onore nel confessarsi colpevoli se si ha torto, o nel
perdonare se si ha ragione e, in ogni caso, nel non dar peso agli insulti,
poiché essi non ci possono colpire.
IL LIBRO DEGLI
SPIRITI – Allan Kardec.
Дуэль.
757. Может ли
дуэль рассматриваться как случай законной защиты?
« Нет, это лишь
убийство и безобразный обычай, достойный варваров. При цивилизации более
продвинутой и более нравственной человек поймёт, что дуэль настолько же смешна,
как и поединки, которые некогда рассматривали как суд Божий ».
758. Может ли
дуэль рассматриваться как убийство со стороны того, кто, зная собственную
слабость, почти уверен в том, что погибнет?
« Это
самоубийство ».
758-а. А когда
шансы равны, то убийство это или самоубийство?
« И то, и другое
».
Во всех случаях,
даже в том, когда шансы равны, дуэлянт виновен потому, что, во-первых, он
холодно и по трезвому размышлению покушается на жизнь ближнего; во-вторых,
потому что подвергает собственную жизнь опасности без пользы и безо всякого
толку для кого-либо.
759. Какова
значимость того, что называется делом чести в вопросе дуэли?
« Гордыня и
тщеславие – это две язвы человечества ».
759-а. Но разве нет таких случаев, когда честь действительно оказывается затронутой и когда отказ от дуэли был бы трусостью?
« Это зависит от
нравов и обычаев; у каждой страны и у каждого века свой взгляд на это; когда
люди улучшатся и продвинутся в нравственности, они поймут, что истинное дело
чести над земными страстями и что, отнюдь не убивая кого-то или позволяя убить
себя, исправляются ошибки ».
Гораздо более
величия и подлинной чести в том, чтобы признать себя виновным, когда не прав,
или простить, когда прав; и презирать оскорбления, которые не могут нас
задевать.
КНИГА ДУХОВ –
Allan Kardec.
Duelo
757. Ĉu duelo povas
esti konsiderata memdefenda ago?
“Ne; ĝi estas murdo
kaj absurda kutimo, inda de barbaroj. Atinginte pli altan kaj pli moralan
civilizitecon, la homo komprenos, ke duelo estas tiel ridinda kiel la bataloj,
kiujn oni iam opiniis la juĝo de Dio.”
758. Ĉu duelo
povas esti konsiderata murdo de tiu, kiu, konante sian propran malfortecon,
estas pli aŭ malpli certa, ke li mortos?
“Ĝi estas
memmortigo.”
– Kaj, kiam la
ŝancoj estas egalaj, ĉu ĝi estas murdo aŭ memmortigo?
“Tiel unu, kiel
la dua.”
En ĉiuj okazoj,
eĉ en tiu, en kiu la ŝancoj estas egalaj, duelanto estas kulpa: unue, ĉar li,
malvarme kaj tute intence, atencas la vivon de sia similulo; due, ĉar li riskas
sian propran vivon senutile kaj sen ies profito.
759. Kian
valoron havas, pri duelo, la tiel nomata honorsento?
“Fiero kaj
vantamo: du kanceroj de la homaro.”
— Sed, ĉu en
kelkaj okazoj, en kiuj la honoro estas implikita, ne estus malkuraĝo rifuzi la
provokon?
“Tio dependas de
la moroj kaj kutimoj; ĉiu lando kaj ĉiu jarcento havas, pri tio, sian apartan
vidpunkton; kiam la homoj estos pli bonaj kaj morale pli progresintaj, tiam ili
komprenos, ke la vera honorsento troviĝas supe la surteraj pasioj, kaj ke, ne
per mortigo aŭ per konsento, ke oni ilin mortigu, ili kompensos ofendojn.”
Estas pli da
nobleco kaj vera honoro en tio, ke ni konfesas nian kulpon, se ni malpravas, aŭ
ke ni pardonas, se ni pravas, kaj, en ĉiuj okazoj, en tio, ke ni ignoras la insultojn,
kiuj ne povas nin tuŝi.
La Libro de la
Spiritoj – Allan Kardec.
Nenhum comentário:
Postar um comentário