193. – Kiam ĝi
estas dirita kun nudaj sincereco kaj nekaŝemo, ĉu la vero povas prokrasti la
spiritan progreson, pro la doloro, kiun ĝi kaŭzas?
La vero estas la
spirita esenco de la vivo.
Ĉiu homo aŭ ĉiu
grupo da homoj posedas ja sian porcion da relativaj veroj, per kiu la animoj
sin nutras, en la diversaj evoluaj sferoj.
La koro havanta
pli grandan porcion, estas kapabla nutri siajn fratojn sur la vojo al pli altaj
akiroj, sed estas nepre necesa la plej bona ama kriterio ĉe la disdonado de la
bonaĵoj de la vero, ĉar tiuj bonaĵoj devas esti liverataj laŭ la komprenkapablo
de la Spirito, al kiu sin destinas la instruo, tiamaniere ke la klopodo ne estu
akompanata de kontraŭefikaj sekvoj.
Ankoraŭ en ĉi
tiu okazo ni povas ekzameni la ekzemplojn de la materia naturo.
La nutraĵo de
infano devas enhavi la substancon subtenantan la vivon, sed ĝi ne povas esti
egala al la nutraĵo de plenaĝulo. La senzorgemo pri tiu afero povus konduki la
infanon al konsumiĝo, kvankam la substancoj donataj estas plenaj de vivigaj
elementoj.
Libro: La
Konsolanto – Emmanuel / Chico Xavier.
193 –A verdade
quando dita com sinceridade e franqueza rudes pode retardar o progresso
espiritual pela dor que causa?
A verdade é a
essência espiritual da vida.
Cada homem ou
cada grupo de criaturas possui o seu quinhão de verdades relativas, com o qual
se alimentam as almas nos vários planos evolutivos.
O coração, que
retém uma parcela maior, está habilitado a alimentar seus irmãos a caminho de
aquisições mais elevadas; todavia, é imprescindível o melhor critério amoroso
na distribuição dos bens da verdade, porquanto esses bens devem ser fornecidos
de acordo com a capacidade de compreensão do Espírito a que se destina o
ensinamento, de maneira que o esforço não se faça acompanhar de resultados
contraproducentes.
Ainda aqui,
podemos examinar os exemplos da natureza material.
A nutrição de um
menino deve conter a substância mantenedora da vida, mas não pode ser análoga à
nutrição do adulto. A despreocupação nesse assunto poderia levar a criança ao
aniquilamento, embora as substâncias ministradas estivessem repletas de
elementos vitais.
Livro: O
Consolador – Emmanuel / Chico Xavier.
Nenhum comentário:
Postar um comentário