sábado, 31 de julho de 2021

La Konsolanto / O Consolador (Reformacio / Reforma)

295. – Se la religiaj sektoj, naskiĝintaj el Kristanismo, havas specialan taskon, kia estas tiu de la protestantaj eklezioj, devenintaj de la Reformacio?

– La Reformacio kaj la postaj movadoj venis en la mondon kun la speciala misio elterigi la “literon” de la Evangelio, ĝis tiam enfermitan en la arĥivoj de la pastra netoleremo, en la seminarioj kaj monaĥinejoj, por ke, post sia tasko, la promesita Konsolanto povu instrui al la homoj, per la voĉo de la kristana Spiritismo, la “dian spiriton” de ĉiuj lecionoj de Jesuo.

Libro: La Konsolanto – Emmanuel / Chico Xavier.

295 –Se as seitas religiosas nascidas do Cristianismo têm uma tarefa especializada, qual será a das correntes protestantes, oriundas da Reforma?

- A Reforma e os movimentos ou esse lhe seguiram vieram ao mundo com a missão especial de exumar a “letra” dos Evangelhos, enterrada até então nos arquivos da intolerância clerical, nos seminários e nos conventos, a fim de que, depois da sua tarefa, pudesse o Consolador prometido, pela voz do Espiritismo cristão, ensinar aos homens o “espírito divino” de todas as lições de Jesus.

Livro: O Consolador – Emmanuel / Chico Xavier.

Rossandro Klinjey - O que é nascer e as dimensões do ser.

EKE - Leciono 9

Espiritualidade em Gotas / Ep. 98 - Visita ao Túmulo: Sim ou Não?

sábado, 24 de julho de 2021

La Konsolanto / O Consolador (Frenezeco / Loucura)

                             

51. – Ĉu frenezeco ĉiam estas provo?

– La mensa perturbo ĉiam estas malfacila, dolora provo. Sed, povante prezenti la elpagon de ŝuldo el la malfacilega, nekonata pasinteco, tiu realaĵo eble estas rezulto de hodiaŭa senzorgemo, en la pasema nuno, kaj estas necesa, super ĉiuj ceteraj, tiu admono, rekomendanta preĝon kaj viglecon.

Libro: La Konsolanto – Emmanuel / Chico Xavier.

51 – A loucura é sempre uma prova?

- O desequilíbrio mental é sempre uma provação difícil e dolorosa. Essa realidade, contudo, podendo representar o resgate de uma dívida do pretérito escabroso e desconhecido pode, igualmente, constituir uma resultante da imprevidência de hoje, no presente que passa, fazendo necessária, acima de todas as exortações, aquela que recomenda a oração e a vigilância.

Livro: O Consolador – Emmanuel / Chico Xavier.

EKE - Leciono 8

Espiritualidade em Gotas / Ep. 24 - É preciso nascer de novo.

Suicídio Indireto - Fatores de Risco

Rossandro Klinjey | Os sinais de desvio espiritual e emocional mais comuns

sábado, 17 de julho de 2021

La Konsolanto / O Consolador (Ĝemelaj animoj / Almas Gemeas)

325. – Ĉu la altiriĝo de la ĝemelaj animoj estas karakteriza trajto de ĉiuj sferoj de luktoj sur la Tero?

– La Universo estas la senfina sfero, kiun la dia penso plenigis per senlimaj, neesprimeblaj belaĵoj.

Por ni, la unua momento de la kreado de la estaĵo estas droninta en milda mistero, same kiel la profunda, neklarigebla altiro, tiranta unu animon al alia en la sistemo de laboroj, spertoj kaj provoj, sur la senfina vojo de la Tempo.

Por nia relativa scio, la ligiĝo de la ĝemelaj animoj baziĝas sur la diaj projektoj nesondeblaj en ilia sankta origino, kaj ĝi estas la vitala fonto de la homaj interesoj por la edifoj de la vivo.

Apartigitaj aŭ kunigitaj ĉe la spertoj de la mondo, la frataj animoj marŝas avidaj je la superegaj kuniĝo kaj harmonio, ĝis ili eniros en la spiritan sferon, kie ili kuniĝos por ĉiam en la plej sublima montro de dia amo, profunda celo de ĉiuj aspiroj de la estaĵo, en la labirinto de la destino.

Libro: La Konsolanto – Emmanuel / Chico Xavier.

325 –A atração das almas gêmeas é traço característico de todos os planos de luta na Terra?

- O Universo é o plano infinito que o pensamento divino povoou de ilimitadas e intraduzíveis belezas.

Para todos nós, o primeiro instante da criação do ser está mergulhado num suave mistério, assim como também a atração profunda e inexplicável que arrasta uma alma para outra, no instituto dos trabalhos, das experiências e das provas, no caminho infinito do Tempo.

A ligação das almas gêmeas repousa, para o nosso conhecimento relativo, nos desígnios divinos, insondáveis na sua sagrada origem, constituindo a fonte vital do interesse das criaturas para as edificações da vida.

Separadas ou unidas nas experiências do mundo, as almas irmãs caminham, ansiosas, pela união e pela harmonia supremas, até que se integrem, no plano espiritual, onde se reúnem para sempre na mais sublime expressão de amor divino, finalidades profundas de todas as cogitações do ser, no Dédalo do destino.

Livro: O Consolador – Emmanuel / Chico Xavier.

Rossandro Klinjey - O falso despertar espiritual e a alienação

Espiritualidade em Gotas / Ep. 73 - Suicídio involuntário

EKE - Leciono 07

Caminho, Verdade e Vida #132 - Sempre adiante

ALBERTO ALMEIDA - Conheça o Médico que Existe dentro de Você

domingo, 11 de julho de 2021

Muito se pedirá àquele que muito recebeu / A chi molto è stato dato, molto sarà richiesto / Oni postulos multon de tiu, kiu multon ricevis.

10. O servo que souber da vontade do seu amo e que, entretanto, não estiver pronto e não fizer o que dele queira o amo, será rudemente castigado. – Mas, aquele que não tenha sabido da sua vontade e fizer coisas dignas de castigo menos punido será. Muito se pedirá àquele a quem muito se houver dado e maiores contas serão tomadas àquele a quem mais coisas se haja confiado. (S. LUCAS, 12:47-48.)

11. Vim a este mundo para exercer um juízo, afim de que os que não vêem vejam e os que vêem se tornem cegos. – Alguns fariseus que estavam com ele, ouvindo essas palavras, lhe perguntaram: Também nós, então, somos cegos? – Respondeu-lhes Jesus: Se fôsseis cegos, não teríeis pecados; mas, agora, dizeis que vedes e é por isso que em vós permanece o vosso pecado. - (S. JOÃO, 9:39 a 41.)

12. Principalmente ao ensino dos Espíritos é que estas máximas se aplicam. Quem quer que conheça os preceitos do Cristo e não os pratique, é certamente culpado; contudo, além de o Evangelho, que os contém, achar-se espalhado somente no seio das seitas cristãs, mesmo dentro destas quantos há que não o lêem, e, entre os que o lêem, quantos os que o não compreendem! Resulta daí que as próprias palavras de Jesus são perdidas para a maioria dos homens.

O ensino dos Espíritos, reproduzindo essas máximas sob diferentes formas, desenvolvendo-as e comentando-as, para pô-las ao alcance de todos, tem isto de particular: não é circunscrito; todos, letrados ou iletrados, crentes ou incrédulos, cristãos ou não, o podem receber, pois que os Espíritos se comunicam por toda parte. Nenhum dos que o recebam, diretamente ou por intermédio de outrem, pode pretextar ignorância; não se pode desculpar nem com a falta de instrução, nem com a obscuridade do sentido alegórico. Aquele, portanto, que não aproveita essas máximas para melhorar-se, que as admira como coisas interessantes e curiosas, sem que lhe toquem o coração, que não se torna nem menos vão, nem menos orgulhoso, nem menos egoísta, nem menos apegado aos bens materiais, nem melhor para seu próximo, mais culpado é, porque mais meios tem de conhecer a verdade.

Os médiuns que obtêm boas comunicações ainda mais censuráveis são, se persistem no mal, porque muitas vezes escrevem sua própria condenação e porque, se não os cegasse o orgulho, reconheceriam que a eles é que se dirigem os Espíritos. Mas, em vez de tomarem para si as lições que escrevem, ou que lêem escritas por outros, têm por única preocupação aplicá-las aos demais, confirmando assim estas palavras de Jesus: “Vedes um argueiro no olho do vosso próximo e não vedes a trave que está no vosso.” (Cap. X, nº 9.)

Por esta sentença: “Se fôsseis cegos, não teríeis pecados”, quis Jesus significar que a culpabilidade está na razão das luzes que a criatura possua. Ora, os fariseus, que tinham a pretensão de ser, e eram, com efeito, os mais esclarecidos da sua nação, mais culposos se mostravam aos olhos de Deus, do que o povo ignorante. O mesmo se dá hoje.

Aos espíritas, pois, muito será pedido, porque muito hão recebido; mas, também, aos que houverem aproveitado, muito será dado.

O primeiro cuidado de todo espírita sincero deve ser o de procurar saber se, nos conselhos que os Espíritos dão, alguma coisa não há que lhe diga respeito.

O Espiritismo vem multiplicar o número dos chamados. Pela fé que faculta, multiplicará também o número dos escolhidos.

O Evangelho Segundo o Espiritismo – Allan Kardec.

10. Quel servo che ha conosciuto la volontà del suo padrone e non ha preparato né fatto nulla per compiere la sua volontà, riceverà molte percosse; ma colui che non l'ha conosciuta e ha fatto cose degne di castigo, ne riceverà poche. A chi molto è stato dato, molto sarà richiesto; e a chi molto è stato affidato, tanto più si richiederà. (Luca 12:47-48)

11. Gesù disse: «Io sono venuto in questo mondo per fare un giudizio, affinché quelli che non vedono vedano, e quelli che vedono diventino ciechi». Alcuni farisei, che erano con lui, udirono queste cose e gli dissero: «Siamo ciechi anche noi?» Gesù rispose loro: «Se foste ciechi, non avreste alcun peccato; ma siccome dite: "Noi vediamo", il vostro peccato rimane». (Giovanni 9:39-41)

12. Queste massime trovano la loro applicazione soprattutto nell'insegnamento degli Spiriti. Chiunque conosca i precetti di Cristo è sicuramente colpevole se non li mette in pratica. Ma oltre a non essere abbastanza diffuso il Vangelo che li contiene, se non nelle sette cristiane, anche fra i loro appartenenti, quanti coloro che non lo leggono e fra quelli che lo leggono quanti coloro che non lo comprendono! Ne consegue che le parole stesse di Gesù sono per la maggior parte perdute.

L'insegnamento degli Spiriti, che ripropone queste massime sotto forme diverse, che le sviluppa e commenta perché siano alla portata di tutti, ha questo di particolare: non è affatto circoscritto, e tutti, letterati o illetterati, credenti o non credenti, Cristiani o no, possono riceverlo poiché gli Spiriti comunicano ovunque. Nessuno di coloro che ricevono gli insegnamenti degli Spiriti, direttamente o per interposta persona, può addurre il pretesto di ignorare questi insegnamenti, né può addurre la scusa di mancare di istruzione, né attribuire la causa di ciò alla poca chiarezza delle metafore. Chi dunque non mette a profitto i precetti per migliorarsi, chi li apprezza come cose interessanti e curiose senza tuttavia che il suo cuore ne sia toccato, chi non diventa un po' meno vacuo, meno orgoglioso, meno egoista, meno attaccato ai beni materiali, né migliore verso il suo prossimo è tanto più colpevole quanto più ha avuto modo di conoscere la verità.

I medium che ottengono buone comunicazioni sono ancora più condannabili se persistono nel male. Infatti sovente scrivono la loro stessa condanna e, se non fossero accecati dall'orgoglio, riconoscerebbero che è a loro che gli Spiriti si rivolgono. Ma invece di rivolgere a se stessi la lezione che scrivono, o che vedono scrivere, il loro unico pensiero è applicarla agli altri, realizzando così queste parole di Gesù: «Perchéguardi la pagliuzza che è nell'occhio di tuo fratello, mentre non scorgi la trave che è nell'occhio tuo?». (vedere cap. X, n. 9 di quest'opera).

Con queste altre parole: «Se foste ciechi, voi non avreste alcun peccato», Gesù intende dire che la colpevolezza è in ragione dei lumi che si possiedono. Ora, i Farisei, che avevano la pretesa di essere — e in effetti lo erano — la parte più istruita della nazione, agli occhi di Dio erano oggetto di riprovazione più del popolo ignorante. E lo stesso accade oggigiorno.

Agli Spiritisti verrà dunque domandato molto, perché molto hanno ricevuto, per contro molto sarà dato a quelli che avranno tratto profitto dagli insegnamenti.

Il primo pensiero di tutti gli Spiritisti sinceri dev'essere quello di cercare, fra i consigli dati dagli Spiriti, se non ci sia qualcosa che possa riguardarli.

Lo Spiritismo viene a moltiplicare il numero dei chiamati e, attraverso la fede che infonde, moltiplicherà anche il numero degli eletti.

IL VANGELO SECONDO LO SPIRITISMO – Allan Kardec.

10. Kaj tiu servisto, kiu sciis la volon de sia sinjoro, kaj nenion pretigis, nek faris laŭ lia volo, suferos multajn batojn; sed tiu, kiu ne sciis, kaj laŭ siaj agoj meritis batojn, suferos malmultajn batojn. Kaj al kiu multo estas donita, el tiu estos multo postulata; kaj al kiu oni multon komisiis, el tiu oni des pli multon postulos. (Luko, 12: 47-48)

11. Kaj Jesuo diris: Por juĝo mi venis en ĉi tiun mondon, por ke la nevidantoj vidu, kaj ke la vidantoj fariĝu blindaj. Kaj tion aŭdis tiuj el la Fariseoj, kiuj estis kun li; kaj ili diris al li: ĉu ni ankaŭ estas blindaj? Jesuo diris al ili: Se vi estus blindaj, vi ne havus pekon; sed nun vi diras: Ni vidas; via peko do restas. (Johano, 9: 39-41. )

12. Precipe ĉe l' instruado de la Spiritoj tiuj maksimoj trovas sian aplikon. Kiu ajn konas la instruojn de la Kristo, tiu kulpas, se li ne praktikas ilin; sed la Evangelio, enhavanta tiujn instruojn, estas disvastigata nur ĉe la kristanaj sektoj, kaj eĉ tie kiom da homoj ne legas ĝin, kaj inter tiuj, kiuj legas, kiom da homoj ne komprenas ĝin! El tio rezultas, ke la paroloj mem de Jesuo restas perditaj por la plimulto el la homoj.

La instruado de la Spiritoj, reproduktanta tiujn maksimojn en diversaj formoj, ilin disvolvanta kaj komentarianta por fari ilin kompreneblaj por ĉiuj, havas jenan trajton: ĝi ne estas ĉirkaŭlimigita; ĉiu ajn homo, klera aŭ malklera, kredanta aŭ nekredanta, kristana aŭ ne, povas ĝin ricevi, ĉar la Spiritoj ĉie komunikiĝas.

Neniu persono, kiu, ĉu rekte aŭ pere de alia, ĝin ricevas, povas preteksti nescion; li povas ekskuzi sin nek pro manko de instruo, nek pro malklareco de l' alegoria senco. Kiu do ne profitas tiujn instruojn por sia pliboniĝo, kiu admiras ilin kiel interesajn kaj kuriozajn aferojn, ne sentante tuŝita sian koron, kiu ne estas malpli vantama, malpli fiera, malpli egoista, malpli alligita al la materiaj havaĵoj, nek pli bonkora por sia proksimulo, tiu estas des pli kulpa, ĉar je pli da rimedoj li disponas por koni la veron.

La mediumoj, kiuj ricevas bonajn komunikaĵojn, estas ankoraŭ pli riproĉindaj, se ili persistas en malbono, ĉar ofte ili skribas sian propran kondamnon, kaj ĉar, se ili ne estus blindigitaj de fiero, ili komprenus, ke la Spiritoj turnas sin ĝuste al ili. Sed, anstataŭ preni por si la lecionojn, kiujn ili mem aŭ aliaj skribas, ilia sola penso estas apliki tiujn lecionojn al aliaj, kaj tiel ili konfirmas jenajn vortojn de Jesuo: "Kial vi rigardas lignereton en la okulo de via frato, kaj ne pripensas la trabon en via okulo?" (Ĉap. 7, § 9.)

Per ĉi tiu sentenco: "Se vi estus blindaj, vi ne havus pekon", Jesuo intencis diri, ke la kulpeco estas proporcia al ĉies klereco; nu, la Fariseoj, kiuj arogis al si esti, kaj ja estis, la plej klera parto de la nacio, estis pli riproĉindaj antaŭ la okuloj de Dio, ol la malklera popolo. La samo okazas hodiaŭ.

De la spiritistoj estos do multo postulata, ĉar ili ricevas multon, sed, aliflanke, al tiuj, profitintaj la instruojn, multo estos donata.

La unua penso de ĉiu sincera spiritisto devas, antaŭ ĉio, peni scii, ĉu en la konsiloj de la Spiritoj estas io, kio povus koncerni lin.

Spiritismo venas plimultigi la nombron de la vokitoj; per la fido, kiun ĝi donas, ĝi plimultigos ankaŭ la nombron de l' elektitoj.

La Evangelio Laŭ Spiritismo – Allan Kardec.

HIMNO AL LA VIVO – Stanislav Schulhof.


Eterne persistas kaj regas la Vivo,

senlima en temp’ kaj en spac-perspektivo;

sensonĝe ĝi dormas en ŝton’ kaj oro;

sonĝadas agrable en frukto kaj floro;

ĝi mem ekvekiĝi en bestoj intencas,

kaj sin manifesti en homoj komencas

kaj sin etendadas al mondoj anĝelaj,

en sferoj sennombraj, tre lumaj kaj belaj.

Eterne ekzistis kaj estos la Vivo,

de l’ Dia Kreado la nobla motivo.

La morto nur estas de l’ Vivo transformo,

simila esence je l’ stato de dormo,

dum kiu l’ animo la teron forgesas,

pri l’ korpaj objektoj sin ne interesas.

Ne perdas estulo la vivon, mortante,

kaj ankaŭ ne trovas l’ Inferon de Dante;

sed kiel la homo malnovan vestaĵon

pro nova ekŝanĝas, li faras la paŝon

el ĉambro en ĉambron, ŝanĝante la vestojn,

sed li konservadas la sentojn kaj gestojn,

memoron kaj pensojn de l’ vivo surtera

kaj sin preparadas por vivo etera.


5/1/1944

Stanislav Schulhof.

Libro: Voĉoj de Poetoj el la Spirita Mondo.

Pluraj Aŭtoroj – Francisco Valdomiro Lorenz.

Espiritualidade em Gotas / Ep. 9 - Infância

Kurso EKE 1a Revizio kaj 6a leciono

Rossandro Klinjey | Qual o poder dos nossos pensamentos?

sábado, 10 de julho de 2021

Palavras de Luz - 18/02

KOLIBRO - ĈIN–ĈAO.

                 

KOLIBRO

Kolibro venas al la floro,

Elpikas guton da mielo;

Sed el kaliko de Amoro

Haladzas feĉ’ al la Ĉielo.


Animo falis sen adoro

Kaj devis fari pacoferon;

Mi diris preĝon en la koro

Kaj jam ne spertis plu mizeron.


Malfirma ĉiu homa horo,

Malluma voj’ de ĉiuj ni;

Luma nur vojo al Sinjoro,

Sekura, certa – Am’ de Di’.


14/9/1961

ĈIN–ĈAO

Libro: Mediuma Poemaro.

Porto Carreiro Neto.

La Konsolanto / O Consolador (La plej bona posedaĵo / O melhor bem)

358. – Kia estas la plej bona posedaĵo de la homa vivo, por la elkarniĝintaj Spiritoj, jam akirintaj multajn valorojn rilate al la fido?

– En siaj karakteroj de laboro por la spirita elaĉeto, la homa vivo prezentas al niaj okuloj multajn karegajn posedaĵojn, ĉe la sinsekvo de luktoj, penadoj kaj oferoj de ĉiu spirito. Sed por ni, la plej granda trezoro de la surtera ekzistado kuŝas já en la solida, pura konscienco prilumita de la fido kaj konstruita ĉe la plenumado de ĉiuj plej noblaj devoj.

Libro: La Konsolanto – Emmanuel / Chico Xavier.

358 – Para os Espíritos desencarnados, que já adquiriram muitos valores em matéria de fé, qual o melhor bem da vida humana?

- A vida humana, nas suas características de trabalho pela redenção espiritual, apresenta muitos bens preciosos aos nossos olhos, na sequência das lutas, esforços e sacrifícios de cada espírito. Para nós outros, porém, o tesouro maior da existência terrestre reside na consciência reta e pura, iluminada pela fé e edificada no cumprimento de todos os deveres mais elevados.

Livro: O Consolador – Emmanuel / Chico Xavier.

Caminho, Verdade e Vida #130 - Tristeza

EKE-Leciono 05 kaj Ekzercoj

EKE 03 - Aŭdu kaj Lernu

Espiritualidade em Gotas / Ep. 101 - Gênero: O que está por trás?

domingo, 4 de julho de 2021

AĜOJ - A. DOMBROWSKI

                          

Maljuna hom’, sed korpe, ĉar spirito

Estas ĉiam pli forta por batalo!

Antaŭ ĝiaj okuloj l’ Infinito

Disvolviĝas de l’ monto ĝis la valo!

 

Ho junuloj, grimpantaj sur la vojo

Flame supren, ne moku nian aĝon!

Ne daŭras ĉiam forto, rido, ĝojo,

Sed vi neniam perdu la kuraĝon!


Por junulo la glor’ – ilia forto,

Por maljunul’ grizeco – la ornamo;

En ĉiu aĝ’ minacas nin la morto,

En ĉiu tempo nutras nin la amo.


La temp’ estas ŝajnaĵo; nur Eterno

Ekzistas, sen komenco kaj sen fino.

Se velkas semo, baldaŭ nova kerno

Entenas novan vivon en la sino.


Sed malsama ol kerno en la tero,

La kern’ de l’ homo – la Spirit’ – ne mortas:

Ne spertas ĝi grizecon de vespero,

Sed ĉiam novan lumon ĝi kunportas.


23/11/1960

A.   DOMBROWSKI

Libro: Mediuma Poemaro – Porto Carreiro Neto.

La Konsolanto / O Consolador (Memmortigo kaj Krimo / Suicídio e Crime)

252. – Ĉu oni ricevas nur la ofendon, kiun oni meritis ĉe la plenumo de la provoj? Kaj, konsiderante la intensecon de tiu aŭ alia provo, ĉu iu Spirito povos reenkarniĝi antaŭdestinita por memmortigo kaj la krimo?

– Ni ricevos la doloron laŭ niaj propraj bezonoj, cele al la elaĉeto de niaj iamaj eraroj kaj al nia estonta spirita situacio.

Rilate al ofendo, kiam ni ĝin ricevas de iu troviĝanta sur nia nivelo de komprenado kaj evolua sfero, estas vere, ke temas pri tre amara provo nepre necesa por nia propra regenerproceso.

En la mondo ekzistas tamen la ŝtonĵetoj de malklereco kaj malsincereco, naskitaj de la malsuperaj sentoj. Kaj estas bone, ke la kristano estu preta kaj trankvila, por ne ricevi ilin kun malsaneca sentemo, sed kun la intenco diligente labori, konsciante, ke tiuj ŝtonĵetoj estas parto de lia plano de kelkatempa vivo, kien li venis por edukiĝi, samtempe kunhelpante en la edukado de liaj similuloj.

Koncerne la memmortigon, estas oportune rediri, ke la verko de Dio estas tiu de la amo kaj bono, de ĉiuj vivoplanoj, kaj ni devas konfesi, ke, se multaj Spiritoj reenkarniĝas kun la provo de la tentoj al la memmortigo kaj krimo, tio okazas ja tial, ke ili kondutu kiel lernantoj, kiuj, preterlasinte ekzamenon en sia kurso, revenas al la studado de tiu lernobjekto en la venonta jaro, ĝis li havigos al si scion kaj pli altan gradon en ĝi. Multaj animoj refaras saman penadon kaj plurfoje malvenkas ĉe la luktoj, ne komprenante la bezonon de vigleco. Kaj al ni estas neniel eble imputi al Dio la malsukceson de iliaj esperoj, ĉar la Dia Providenco donas al ĉiuj estuloj la samajn okazojn de laboro kaj prepariĝo.

         Libro: La Konsolanto –Emmanuel / Chico Xavier.

252 –Somente se recebe a ofensa a que se fez jus no cumprimento das provas? E considerando a intensidade dessa ou daquela provação, poderá alguém reencarnar fadado ao suicídio e ao crime?

- Receberemos a dor de acordo com as necessidades próprias, com vistas ao resgate do passado e à situação espiritual do futuro.

No capítulo da ofensa, quando a recebemos de alguém que se encontra dentro do nosso nível de compreensão e do plano evolutivo, é certo que se trata de provação bem amarga, indispensável ao nosso processo de regeneração própria.

Existem, porém, no mundo, as pedradas da ignorância e da má-fé, partidas dos sentimentos inferiores e convém que o cristão esteja preparado e sereno, de modo a não recebe-las com sensibilidade doentia, mas com o propósito de trabalho e esforço próprio, conhecendo que as mesmas fazem parte do seu plano de vida temporária, aonde veio para se educar, colaborando ao mesmo tempo na educação de seus semelhantes.

Relativamente ao suicídio é oportuno repetir que a obra de Deus é a do amor e do bem, de todos os planos da vida, e devemos reconhecer que, se muitos Espíritos reencarnam com a prova das tentações ao suicídio e ao crime, é porque esses devem agir como alunos que, havendo perdido uma prova em seu curso, voltam ao estudo da mesma no ano seguinte, até obterem conhecimento e superioridade na matéria. Muitas almas efetuam a repetição de um mesmo esforço e, por vezes, sucumbem na luta, sem perceberem a necessidade de vigilância, sem que possamos, de modo algum, imputar a Deus o fracasso de suas esperanças, porque a Providência Divina concede a todos os seres as mesmas oportunidades de trabalho e de habilitação.

Livro: O CONSOLADOR.

EMMANUEL – Chico Xavier.

6º Congresso Espírita Alagoano: O Ser, o Destino e a Dor - Encerramento ...

6º Congresso Espírita Alagoano: O Ser, o Destino e a Dor - 03/07/2021 Tarde

6º Congresso Espírita Alagoano: O Ser, o Destino e a Dor - 03/07/2021 Manhã

6º Congresso Espírita Alagoano: O Ser, o Destino e a Dor - Abertura 02/0...

JESUS E A ATUALIDADE | Alberto Almeida

Espiritualidade em Gotas / Ep. 82 - A morte dói?