La unua paŝo / O PRIMEIRO PASSO.

La unua paŝo / O PRIMEIRO PASSO.

“Ĉion ajn do, kion vi deziras, ke la homoj faru al vi, vi ankaŭ faru al ili; ĉar ĉi tio estas la leĝo kaj la profetoj.” - Jesuo / Mateo, 7:12.

Tiu ora regulo estas konata en ĉiuj landoj.

Ĉirkaŭ ĝi, rondiras libroj, poemoj, pledoj kaj grandvaloraj predikoj.

Tamen, tre malofte, homoj faras la unuan paŝon, por ke brilu ĝia tuta grandeco.

Anstataŭ postuli aliulan kunlaboron, estas juste, ke ni proponu helpon.

Ne decas postuli pardonon; gravas, ke ni sciu senkulpigi.

Vokite al komprenema sinteno, multaj diras: “mi ne povas”; kaj invitite bonfari, multaj respondas: “ankoraŭ ne…”.

Ili forgesas, ke, morgaŭ, ili eble estos en kondiĉo de mizerulo aŭ juĝato, bezonantaj pardonon kaj helpon; kaj, eĉ se ili ne bezonos tiajn benojn por ili mem, ne malofte, tion ili petos favore al siaj plej amataj, se konsideri la ombrojn, kiuj ruinigas ties vivon.

Se ekzemplo, kiel gvidilo, estas elvokinda, ni rememoru tiun de Jesuo.

Majstro de majstroj, Jesuo bonfaras sendepende de konsideroj, konsolas sen postuli pagon, estigas esperon, sen ke oni ĝin petu, kaj spontane pardonas tiujn, kiuj Lin vundas, kaj ŝtonumas, sen atendi de ili, ian ajn esprimon pri pardono.

Ni do respektu la oran regulon, kaj sternu spiriton de amo, per kiu la regulo die sin vestas; tamen ni estu certaj, ke ĝi servos al ni, nur se ni faros de ĝi la necesan aplikon.

Ĝiaj vortoj estas vivaj kaj veraj: “Ĉion ajn do, kion vi deziras, ke la homoj faru al vi, vi ankaŭ faru al ili.”

Deziri bonon estas ĉies inklino, sed, koncerne la praktikon de tiu sublima regulo, deve estas, ke ni faru la unuan paŝon por ĝin plenumi.

El la libro “Palavras de vida eterna”, diktita de la Spirito Emmanuel, mediume skribita de Chico Xavier, kaj al Esperanto tradukita de Joel do Ó.

https://konsolanto.org/category/mesagoj/

O PRIMEIRO PASSO

“Portanto, tudo o que quiserdes que os homens vos façam, fazei-o assim também vós a eles, porque esta é a Lei e os Profetas.” – Jesus. / MATEUS, 7:12..

A regra áurea recebe citações em todos os países.

Em torno dela gravitam livros, poemas, apelos e sermões preciosos.

Entretanto, raros se lembram do primeiro passo para que se desvele toda a sua grandeza.

Não podemos reclamar a ajuda dos outros. Antes, é justo prestar auxílio.

Não será lícito exigir a desculpa de alguém. Antes, é imperioso saibamos desculpar.

Convidados a compreender, muitos dizem “não posso”, e instados a auxiliar, respondem muitos “ainda não...”

Esquecem-se, porém, de que amanhã serão talvez os necessitados e os réus, carecentes de perdão e socorro. E, muitas vezes, ainda quando não precisem de semelhantes bênçãos para si mesmos, por elas suspirarão em favor dos que mais amem, à face das sombras que lhes devastam a vida.

Se um exemplo pode ser invocado, como bússola, recordemos Jesus.

O Mestre dos mestres faz o bem, despreocupado de considerações, alivia sem paga, acende a esperança sem que os homens lha peçam e perdoa espontaneamente aos que injuriam e apedrejam, sem aguardar-lhes retratação.

Veneremos, assim, a regra áurea e estendamos o espírito de amor de que se toca, divina; contudo, estejamos certos de que ela somente valerá para nós se lhe dermos a aplicação necessária.

O texto do ensinamento é vivo e franco :

“Tudo o que quiserdes que os homens vos façam, fazei-o assim também vós a eles.”

Querer o bem é impulso de todos, mas, na prática do estatuto sublime, é forçoso sejamos nós quem se adiante a fazê-lo

Livro: Palavras de Vida Eterna – Emmanuel / Chico Xavier.