Zorgu pri vi.
“Zorgu pri vi mem
kaj pri via instruo. Persistu en tio; ĉar, tion farante, vi savos vin mem, kaj
tiujn, kiuj vin aŭskultas.” - Paŭlo (I Timoteo, 4:16.)
Ĉie troviĝas amaso
de pesimismaj homoj senkuraĝaj, kies brakoj restas senfare ripozantaj.
Ili ne komprenas
laboron kaj konfidon, serenecon kaj vivan fidon, kaj kutime uzas vortojn, kiuj
lasas fortan impreson, dum ili kondamnas cirkonstancojn kaj aliajn homojn.
Iujn fojojn, tiaj
negativaj batalantoj prenas sur sin la respondecon gvidi.
Tamen, malgraŭ la
graveco de iliaj devoj, ili restas hezitemaj.
La surteraj
malfacilecoj estas efektive enormaj, kaj iliaj obstakloj postulas grandajn
penojn de noblaj animoj trairantaj sur nia mondo; tamen nepras, ke ĉiu disĉiplo
ne neglektu la zorgon pri si mem. Ne malhaveble, ke li ne nur viglu super sia
interna kampo, valorigu disciplinon, kaj ilin akceptu, sed ankaŭ ekzamenu la
bezonojn de lia koro. Simila sinteno kondukas la animon al pli vastaj
horizontoj, kio estigas grandan komprenemon, en kiu ni intime gardas sanktan
respekton por ĉiuj evoluaj rondoj, kaj, tiel, profitodonan esperon kaj
renovigan optimismon, kiel heredaĵon.
Zorgi pri si mem
signifas labori favore al propra saviĝo kaj aliula elaĉeto. Tia la prava vojo
por akirado de eternaj valoroj.
Kiam lernanto
limigas sin per tro da teorio, kaj neglektas la oportunon fruktodoni, li
ripozas apud la laborejo, kaj, iom post iom, lokas sin sur tereno de satana
kritiko pri tio, kio ne estis objekto de lia atento kaj sperto.
El la libro
“Palavras de vida eterna”, diktita de la Spirito Emmanuel, mediume skribita de
Chico Xavier, kaj al Esperanto tradukita de Joel do Ó.
https://konsolanto.org/category/mesagoj/
Cuidado de si.
“Tem cuidado de ti
mesmo e da doutrina: persevera nestas coisas; porque, fazendo isto, te
salvarás, tanto a ti mesmo como aos que te ouvem.” – Paulo / 1 TIMÓTEO, 4.16.
Em toda parte há
pelotões do exército dos pessimistas, de braços cruzados, em desalento.
Não compreendem o
trabalho e a confiança, a serenidade e a fé viva, e costumam adotar frases de
grande efeito, condenando situações e criaturas.
Às vezes, esses
soldados negativos são pessoas que assumiram a responsabilidade de orientar.
Todavia, embora a
importância de suas atribuições, permanecem enganados.
As dificuldades
terrestres efetivamente são enormes e os seus obstáculos reclamam grande
esforço das almas nobres em trânsito no planeta, mas é imprescindível não
perder cada discípulo o cuidado consigo próprio. É indispensável vigiar o campo
interno, valorizar as disciplinas e aceitá-las, bem como examinar as
necessidades do coração. Esse procedimento conduz o espírito a horizontes mais
vastos, efetuando imensa amplitude de compreensão, dentro da qual abrigamos, no
íntimo, santo respeito por todos os círculos evolutivos, dilatando, assim, o
patrimônio da esperança construtiva e do otimismo renovador.
Ter cuidado
consigo mesmo é trabalhar na salvação própria e na redenção alheia. Esse o
caminho lógico para a aquisição de valores eternos.
Circunscrever-se o
aprendiz aos excessos teóricos, furtando-se às edificações do serviço, é descansar
nas margens do trabalho, situando-se, pouco a pouco, no terreno ingrato da
crítica satânica sobre o que não foi objeto de sua atenção e de sua
experiência.
Emmanuel / Chico
Xavier.
Livro: Caminho,
Verdade e Vida.
Nenhum comentário:
Postar um comentário