“Se iu volas veni
post mi, li abnegaciu sin, kaj levu sian krucon, kaj sekvu min.” - Jesuo /
Marko, 8:34.
Neniu senutile
plendu.
Doloro estas
procezo.
Perfektiĝo estas
celo.
Se tiel estas, kaj
kiel pilgrimantoj de evoluo, kaj kiel de elaĉeto, ĉiu havas sian krucon.
Tiu celas, tiu ĉi
ŝuldas.
Kaj por realigi aŭ
elaĉeti, vivo postulas koston.
Neniu konkeras ion
sen iel klopodi; kaj neniu kvitigas sin de tiu aŭ alia ŝuldo, sen sufero.
Dum la homo ne
akiras konscion pri sia propra respondeco, li plenumas siajn devojn sur la
mondo, kiel duone racia estaĵo, kaj amasigas problemojn sur sia propra kapo.
Konsciiĝinte pri
la bezono paciĝi kun si mem, li tuj malkovras la necesan krucon koncernantan
lian propran polurado.
Enkarniĝintoj kaj
elkarniĝintoj vivantaj sur la tero ligiĝas al samaj bezonoj, nome: progreso kaj
elaĉeto.
En surteraj
rondoj, kruco signifas korpan malsanon, socian ŝtupon, malfeliĉan parencon…
En spirita sfero,
ĝi signifas honton pri intima malvirto nevenkita, elaĉeton de kulpo, ŝuldon
nepagitan…
Ni tenu do la
necesan kuraĝon sekvi la Sinjoron, laŭ nia deziro reviviĝi kaj venki.
Por tion realigi,
ni ne forgesu, ke nepras forgesi nian enradikiĝintan egoismon kaj levi nian
krucon.
El la libro
“Palavras de vida eterna”, diktita de la Spirito Emmanuel, mediume skribita de
Chico Xavier, kaj al Esperanto tradukita de Joel do Ó.
https://konsolanto.org/category/mesagoj/page/2/
NOSSA CRUZ
“Se alguém quiser
vir após mim, negue-se a si mesmo, tome a sua cruz e siga-me” - JESUS / MARCOS,
8:34.
Ninguém se queixe
inutilmente.
A dor é processo.
A perfeição é fim.
Assim sendo,
caminheiros da evolução ou da redenção têm, cada qual, a sua cruz.
Esse almeja,
aquele deve.
E para realizar ou
ressarcir, a vida pede preço.
Ninguém conquista
algo, sem esforçar-se de algum modo; e ninguém resgata esse ou aquele débito,
sem sofrimento.
Enquanto a
criatura não adquire consciência da própria responsabilidade, movimenta-se no
mundo à feição de semi-racional, amontoando problemas sobre a própria cabeça.
Entretanto,
acordando para a necessidade da paz consigo mesma, descobre de imediato a cruz
que lhe cabe ao próprio burilamento.
Encarnados e
desencarnados, jungidos à Terra, vinculam-se todos ao mesmo impositivo de
progresso e resgate.
No círculo carnal,
a cruz é a dificuldade orgânica, o degrau social, o parente infeliz...
No plano espiritual,
é a vergonha do defeito íntimo não vencido, a expiação da culpa, o débito não
pago...
Tenhamos, pois, a
coragem precisa de seguir o Senhor em nosso anseio de ressurreição e vitória.
Para isso, porém,
não nos esqueçamos de que será preciso olvidar o egoísmo enquistante e tomar a
nossa cruz.
Livro: Palavras de
Vida Eterna – Emmanuel / Chico Xavier.
.jpeg)
Nenhum comentário:
Postar um comentário