“Ĉar kiel profitus
homo, se li gajnus la tutan mondon kaj perdus sian animon?” – Jesuo / Marko,
8:36.
Dum la homo
spertas en la karna envolvaĵo, tute nature, ke li zorgu pri la problemoj
koncernantaj lian propran vivtenadon.
Viglado ne
ekskludas prudenton.
Ni ne forgesu,
tamen, ke kroĉiĝo al superfluaĵoj ĉiam signifas enkondukon en frenezecon.
Ĉio, kion homo tro
amasigas ĉe la ekstera kampo, fariĝas kaŭzo de aflikto aŭ senutilo.
Surteraj havaĵoj,
kiam neniu de ili profitas, fariĝas logoj por ombro, altirantaj envion kaj
diskordon.
Nutraĵoj
amasigitaj estas varoj destinitaj al malkomponiĝo.
Vestaĵoj, kies uzo
favoras neniun, estas azilo por tineoj.
Tro da mono
amasigita fariĝas tento por posteuloj.
Ĉia troaĵo estas
mensa muro apartiganta tiujn ĝin kreantajn, en karceron de orgojlo, egoismo,
vanteco kaj mensogo.
Observu do la
aferojn, kiujn vi amasigas.
Ĉio situanta
ekster vi montras la vojon, sur kiu vi paŝas.
Alkroĉiĝi do al
efemeraĵo signifas ligiĝi al iluzio.
Sed, ĉiaj spiritaj
virtoj, kiujn vi amasigos en vi mem, nome: amon kaj scion, konsistigas
nemalhaveblajn valorojn brilantajn kiel vi, tie ĉi aŭ aliloke, en sublima
perfektiĝado cele al vivo eterna.
El la libro
“Palavras de vida eterna”, diktita de la Spirito Emmanuel, mediume skribita de
Chico Xavier, kaj al Esperanto tradukita de Joel do Ó.
https://konsolanto.org/category/mesagoj/page/2/
EXCESSO
Pois que
aproveitaria ao homem ganhar o mundo todo e perder a sua alma?" - JESUS /
Marcos, 8:36.
Enquanto a
criatura permanecer no corpo terrestre, é natural que se preocupe com o problema
da própria manutenção.
Vigilância não
exclui previdência.
Mas não podemos
olvidar que o apego ao supérfluo será sempre introdução à loucura.
Tudo aquilo que o
homem ajunta abusivamente, no campo exterior, é motivo para aflição ou
inutilidade.
Patrimônios
físicos sem proveito, isca de sombra atraindo inveja e discórdia.
Alimentos
guardados, valores a caminho da podridão.
Roupa em desuso,
asilo de traças.
Demasiados recursos
amoedados, tentações para os descendentes.
Todo excesso é
parede mental isolando aqueles que o criam, em cárceres de orgulho, egoísmo,
vaidade e mentira.
Observa, assim, o
material que amontoas.
Tudo o que está
fora de ti representa caminho em que transitas.
Agarrar-se, pois,
ao efêmero é prender-se à ilusão.
Mas todos os bens
espirituais que ajuntares em ti mesmo, como sejam virtude e educação,
constituem valores inalienáveis a brilharem contigo, aqui ou alhures, sublimação
para a vida eterna.
Livro: Palavras de
Vida Eterna – Emmanuel / Chico Xavier.
Nenhum comentário:
Postar um comentário