LIBERIĜO - JOZEF WASNIEWSKI

“Liberiĝo!” – sopiras senkonsole 

Servutulo sen rajto esti homo; 

“Liberiĝo!” – nun blekas jam senvole 

Malfeliĉa tiran’ en propra domo.

“Liberiĝo!” – junulo fantazias 

Sub la patra severa disciplino; 

“Liberiĝo!” – maljuna plende krias 

Sub la mano kruela de l’ destino.

“Liberiĝo!” – murmuras sub la krusto 

De l’ Ter’ haladzaj gasoj kaj vaporoj 

“Liberiĝo!” – ondadas virga brusto, 

Sopirante pri amo kaj pri floroj.

“Liberiĝo!” – atomo nun incitas, 

Nova Sfinkso, gradete deĉifrata; 

“Liberiĝo!” – jam stratosfer’ invitas 

Al pli vasta kunveno interfrata.

“Liberiĝo!”, jes, tamen antaŭ ĉio 

El malamo kaj ĉia miskompreno; 

Sole tiam atingos hom’ ĝis Dio, 

Kaj aŭroros liber’ – en amkateno!

11/9/1961 / JOZEF WASNIEWSKI

Libro: Mediuma Poemaro.

Porto Carreiro Neto.