234 – Que dizer
dos que propugnam leis para o bem-estar social, por processos mecânicos de
aplicação sem atender à iluminação espiritual dos indivíduos?
Os estadistas ou
condutores de multidões, que procuram agir nesse sentido, em pouco tempo caem
no desencanto de suas utopias políticas e sociais.
A harmonia do
mundo não virá por decretos, nem de parlamentos que caracterizam sua ação por
uma força excessivamente passageira. Não vedes que o mecanismo das leis humanas
se modifica todos os dias? Os sistemas de governo não desaparecem para dar
lugar a outros que, por sua vez, terão de renovar-se com o transcorrer do
tempo? Na atualidade do planeta, tendes observado a desilusão de muitos
utopistas dessa natureza, que sonharam com a igualdade irrestrita das criaturas,
sem compreender que, recebendo os mesmos direitos de trabalho e de aquisição
perante Deus, os homens, por suas próprias ações, são profundamente desiguais
entre si, em inteligências, virtude, compreensão e moralidade.
O homem que se
ilumina conquista a ordem e a harmonia para si mesmo. E para que a coletividade
realize semelhante aquisição, para o organismo social, faz-se imprescindível
que todos os seus elementos compreendam os sagrados deveres de auto-iluminação.
Livro: O
Consolador – Emmanuel / Chico Xavier.
234. – Kion ni
diru pri tiuj, luktantaj pro leĝoj, celantaj la socian bonstaton, per meĥanikaj
procesoj de aplikado, ne atentante la spiritan prilumadon de la individuo?
– La ŝtatuloj aŭ
kondukantoj de homamasoj, kiuj penas agi tiucele, baldaŭ falos en la
seniluziiĝon pri siaj politikaj kaj sociaj utopioj.
La monda
harmonio ne venas el dekretoj nek el parlamentoj, karakterizantaj sian agadon
per ia tro pasema forto. Ĉu vi ne vidas, ke la meĥanismo de la homaj leĝoj
ĉiutage ŝanĝiĝas?
Ĉu la sistemoj
de regado ne malaperas por doni lokon al aliaj, kiuj, siavice, nepre renoviĝos
tra la tempo? Nuntempe, sur la Tero, vi rimarkas la elreviĝon de multaj
tiaspecaj utopiistoj, kiuj revis pri senkondiĉa egaleco de la homoj, ne
komprenante, ke, ricevante la samajn rajtojn de laboro kaj akirado antaŭ Dio,
la homoj, per siaj propraj faroj, estas profunde malsamaj inter si, je
intelekto, virto, komprenemo kaj moralo.
La homo kiu iluminiĝas
konkeras al si mem la ordon kaj la harmonion. Kaj por ke la kolektivo
efektivigu tian konkeron por la socia organismo, estas ja nepre necese, ke ĉiuj
ĝiaj elementoj komprenu la sanktajn devojn de memprilumado.
Libro: La
Konsolanto – Emmanuel / Chico Xavier.
Nenhum comentário:
Postar um comentário