Tiun ĉi verkis kaj produktis Pavla Dvořáková el Ĉeĥio.
Ĉu ĉe vi ripete
aperas negativaj pensoj? Se jes, la diagnozo klaras: vi estas homo.
Laŭ sciencaj
esploroj averaĝa unuopulo travivas ĉiutage ĉirkaŭ 60 ĝis 70 mil pensojn. Kaj
granda procentaĵo el ili plej supozeble turniĝas ĉirkaŭ tio, kio povas
malboniĝi, kio en la estonteco verŝajne malsukcesos, kion ni ne faris bone kaj
kion la aliaj faras malbone.
La kialo, kial
tiom malfacilas superi tiajn ĉi ripetiĝantajn negativajn pensojn, konsistas en
tio, ke ĝi ofte kreskas el nia firma opinio, ke
ekz. "Mi ne estas sufiĉe bona", "Neniam mi atingos tion,
kion mi volas", aŭ "La mondon
kaj la homojn ne eblas fidi" . Maŝoj de tiuj ĉi cirkulantaj pensoj tre
fortas kaj tre adheras ĝuste pro tio, ke ili baziĝas sur tiuj ĉi profunde
enradikiĝintaj konvinkiĝoj. Kaj ni kredas ilin, kvazaŭ la entrudiĝanta
persistemo atestus pri tio, ke ili veras. Kaj la rezulto? Ni estas igitaj
okupiĝi pri ilia enhavo.
En la vivo ni
devintus laŭeble plej baldaŭ ellerni pri la negativaj pensoj ion fari. En la
praktiko montriĝas, ke la plej efika aliro ofte estas fakte la malplej
intuicia. Ĝi baziĝas sur la jeno: ĉesu klopodi ŝanĝi la negativajn pensojn,
nenion faru pri ili, ĉesu batali kontraŭ tio, kio jam estas okazanta, kaj direktigu
vian atenton aliloken.
Kiel ni povas
esti en harmonio, se tio, kio jam estas kuranta en nia menso, tutcerte en
harmonio ne estas? Eble ŝajnas, ke se ni
konsentos pri tio, ke niajn negativajn pensojn ni certe ne ŝanĝos, ni konsentas
ankaŭ pri tio, ke ni kredas ilin. Se ĉu eble tio tamen ne veras? Kio okazus, se
negativaj pensoj povus aperi en nia interna mondo kaj ni povus ekkompreni ilian
enhavon, sed havi nenion komunan kun ili - ni ne devus ilin forpeli, investi en
ilin nian energion, engaĝiĝi en iliaj rakontoj kaj fantaziaĵoj aŭ ilin kredi?
Kaj se eble negativaj pensoj signifus nenion pri tio, kiu vi estas? Sed antaŭ
ol ni povos tiun ĉi aliron utiligi en praktiko, ni devas ekkredi, ke tio entute
povas reali.
Ni vivas en la
kulturo, en kiu ĉiu volas de ni, ke ni konstante ion faru. Kaj se ni ricevos
instrukciojn, ke ni faru nenion, povas okazi, ke tio ne sufiĉas. Tiam povas
helpi, se ni la vorton "ne fari" alivortumu al io pli aktiva. Do pli
konkrete, anstataŭ ol koncentriĝi pri neŝanĝado de siaj pensoj, ni ekzercu turni
la atenton de la pensoj mem al tio, kio estas malantaŭ ili.
Tuj kiam
negativaj pensoj aperas, ni havas tendencon fokusigi nian atenton al ili, kiel
laseran radion, kaj per tio ni blokas ĉion ceteran, kio povas en nia konscio
kaj subkonscio ekzisti. Kio okazus, se ni rigardus malantaŭ ilin kaj ekpensus,
kio plua tie troviĝas? Ĉu eble malantaŭ kaj sub ili io estas kuŝanta? Kiam ni
tion faras, ni lasas la pensojn enpace kaj koncentras la atenton al la spaco
ĉirkaŭ ili. Simile kiam ni rigardas la flugantajn birdojn kaj akrigas la
rigardon al la firmamento malantaŭ ili. Aŭ se ni rigardas la tiel nomatajn
tridimensiajn rilaksigajn bildojn.
Elprovu tion nur
por unu tago aŭ por unu horo: ne ŝanĝu viajn pensojn, senkonsidere de tio, kion
ili entenas. Simple lasu ilin enpace, allasu ilin, por ke ili alvenu. Turnu
vian atenton de pensoj al tiu, kiu aŭskultas - via propra konscio kaj
estanteco. Perceptu la spacon, en kiu la pensoj aperas, la silenton malantaŭ la
bruo kaj la kvieton sub la movo. Kiam vi tiamaniere transŝovos vian atenton,
okazos io tre interesa. La pensoj komencos perdi sian potencon. Eble ili daŭre
estos tie, sed ili ne plu havos tian forton. Laŭteco de la pensoj ŝanĝiĝos el
krio al flustro. Iam, kiam la pensoj ĉesos nin tiom logi kaj ne plu povos nin
movi aŭ enplekti nin en siajn maŝkaptilojn, ili komencos iom post iom
malaperadi. Kaj eĉ se ili ne malaperos komplete, ankaŭ ilia malfortigo estas
sukceso.
Ripetiĝantaj
negativaj pensoj estas parto de nia homa vojo. Ne eblas ilin haltigi. Sed kion
ni fari povas, estas ĉesi klopodi ŝanĝi ion neŝanĝeblan. Esencas, kian
starpunkton ni al pensoj kaj al ni mem havas. Internan pacon ni atingos, kiam
ni rezignos batalon kontraŭ la neeviteblo kaj ni alidirektos nian atenton al
nova horizonto.
http://esperantaretradio.blogspot.com/
Nenhum comentário:
Postar um comentário