O necessário e o supérfluo.
715. Como pode o
homem conhecer o limite do necessário?
“Aquele que é
sábio o conhece por intuição. Muitos só chegam a conhecê-lo por experiência e à
sua própria custa.”
716. Mediante a
organização física que nos deu, não traçou a natureza o limite das nossas
necessidades?
“Sem dúvida, mas
o homem é insaciável. Por meio da organização que lhe deu, a natureza lhe
traçou o limite das necessidades; porém, os vícios lhe alteraram a constituição
e lhe criaram necessidades que não são reais.”
717. Que se há
de pensar dos que açambarcam os bens da terra para se proporcionarem o
supérfluo, com prejuízo daqueles a quem falta o necessário?
“Desprezam a lei
de Deus e terão que responder pela privações que houverem causado aos outros.”
Nada tem de
absoluto o limite entre o necessário e o supérfluo. A civilização criou
necessidades que o selvagem desconhece. Os Espíritos que ditaram os preceitos
acima não pretendem que o homem civilizado deva viver como o selvagem. Tudo é
relativo, cabendo à razão regrar as coisas. A civilização desenvolve o senso
moral e, ao mesmo tempo, o sentimento de caridade, que leva os homens a se
prestarem mútuo apoio. Os que vivem à custa das privações dos outros exploram,
em seu proveito, os benefícios da civilização. Desta têm apenas o verniz, como
muitos há que da religião só têm a máscara.
O Livro dos
Espíritos – Allan Kardec.
Notwediges und
Überflüssiges
715. Wie kann
der Mensch die Grenze des Notwendigen erkennen?
„Der Weise
erkennt sie intuitiv. Viele erkennen sie durch ihre Erfahrung und auf ihre
eigenen Kosten.“
716. Hat nicht
die Natur durch unsere physische Veranlagung selbst die Grenzen für unsere
Bedürfnisse gezogen?
„Ja, aber der
Mensch ist unersättlich. Die Natur hat die Grenzen der Bedürfnisse durch die
physische Veranlagung gezogen, aber die Laster haben seine Leibesbeschaffenheit
gefälscht und verändert und ihm Bedürfnisse geschaffen, die keine tatsächlichen
mehr sind.“
717. Was ist von
denen zu halten, die die Güter der Erde an sich reißen, um sich Überflüssiges
auf Kosten derer zu verschaffen, die am Notwendigen Mangel leiden?
„Sie verkennen
Gottes Gesetz und werden die Entbehrungen, die sie verursachten, zu
verantworten haben.“
Die Grenze
zwischen Notwendigem und Überflüssigem ist keine unverrückbare. Die
Zivilisation schuf Notwendigkeiten, welche der wilde Zustand nicht kennt und
die Geister, die obige Vorschriften diktierten, behaupten nicht, dass der
Zivilisierte leben soll wie der Wilde. Alles ist je nach Verhältnis: das
Geschäft der Vernunft ist es, jedem Ding seinen Platz anzuweisen. Die
Zivilisation entwickelt den moralischen Sinn und zugleich das Gefühl der
Nächstenliebe, das die Menschen antreibt, sich gegenseitig zu unterstützen. Wer
auf Kosten der Entbehrungen anderer die Wohltaten der Zivilisation für sich
selbst ausbeutet, hat von der Zivilisation nur den Firnis, sowie gewisse Leute
von der Religion nur den Schein.
DAS BUCH DER
GEISTER – Allan Kardec.
Необходимое и
излишнее.
715. Как может
человек знать предел необходимого?
« Мудрый знает
его интуитивно; многие -- по своему горькому опыту ».
716. Разве
природа не определила предел нашим потребностям самим нашим организмом?
« Да, но человек
ненасытен. Природа наметила предел его потребностям в самом его организме, но
пороки исказили его конституцию и создали для него потребности, не являющиеся
реальными нуждами ».
717. Что думать
о тех, которые присваивают себе земные блага для того, чтобы составить себе
избыток за счёт тех, у кого нет и необходимого?
« Им неведом
закон Божий, и им придётся отвечать за лишения, которые они заставили терпеть
других ».
Предел
необходимого и излишнего не является абсолютным. Цивилизация создала
потребности, которых не было у дикаря, и Духи, продиктовавшие эти наставления,
ни в коей мере не притязают на то, что человек цивилизованный должен жить в
этом отношении как дикарь. Всё относительно, и дело разума определить каждой
вещи её место. Цивилизация развивает нравственное чувство и одновременно
чувство милосердия, которое влечёт людей к тому, чтобы оказывать друг другу
взаимную поддержку. Те, которые живут за счёт чужих лишений, эксплуатируют
блага цивилизации для своей выгоды; от цивилизации у них имеется лишь внешний
лоск, как и у людей, у которых от религии осталась лишь маска.
КНИГА ДУХОВ –
Allan Kardec.
Necesaĵoj kaj
superfluaĵoj
715. Kiel la homo
povas koni la limon de siaj bezonoj?
“Saĝulo ĝin
konas intuicie; multaj ĝin konas per sia propraj sperto kaj kostopago.”
716. Ĉu la Naturo
ne difinis la limojn de niaj bezonoj per nia fiziologia organizaĵo?
]“Jes, sed la homo
estas nesatigebla. La Naturo difinis la limon de liaj bezonoj per lia
organismo, sed malvirto modifis lian strukturon kaj igis lin krei bezonojn, ja
ne realajn.”
717. Kion ni pensu
pri homoj, kiuj akaparas la terriĉaĵojn por havi superflue, malprofite por
tiuj, al kiuj mankas tio necesa?
“Tiuj aviduloj
ne konas la leĝon de Dio, kaj nepre respondos por la senhaveco, kiun ili igis
aliajn suferi.”
La limo inter
necesaĵoj kaj superfluaĵoj estas neniel absoluta. La civilizacio kreis bezonojn,
kiujn sovaĝulo ne havas, kaj la Spiritoj, kiuj inspiris tiujn regulojn, ne
volas, ke civilizita homo vivu kiel sovaĝulo. Ĉio estas relativa, kaj koncernas
la prudenton doni al ĉiu afero ĝian propran parton.
La civilizacio
disvolvas la moralan senton kaj samtempe la filantropiemon, kiu instigas la
homojn al reciproka helpo.
Tiuj, vivantaj
el aliula manko de vivnecesaĵoj, ekspluatas, por sia profito propra, la bonaĵojn
de la civilizacio; de civilizitaj homoj ili havas nur la eksteran formon, same
kiel ekzistas personoj, kiuj de religiaj havas nur maskon.
La Libro de la
Spiritoj – Allan Kardec.
Nenhum comentário:
Postar um comentário