342. – Ĉu la
respondo de Jesuo al liaj disĉiploj: “Kiu estas mia patrino? kaj kiuj estas
miaj fratoj?” estas ja ia instigo al la tutmonda frateco?
– La Sinjoro
aludis la malfirmecon de la sangaj ligiloj, starigante la amoformulon, kiu ne
devas esti limigita al la intima medio, sed ligita al la tutmonda medio, sur
kies vojoj ni nepre devos frate priatenti kaj helpi ĉiujn bezonantojn, ekde la ŝajne
plej feliĉaj ĝis la plej mizeraj.
343. – Kiel ni
rekonu en la surteraj leĝoj de frateco la misian spiriton?
– Ni konsideru,
ke ankaŭ la misia Spirito spertas siajn provojn ĉe realigota laboro, restante
tamen atingebla por la surteraj suferoj, pro sia spirita supereco.
Sed vi povos
identigi la mision de la animo per ĝiaj faroj kaj paroloj, ĉe ĝiaj ekzemploj kaj
instruo de la tasko, kiun ĝi estis vokita plenumi, ĉar sendito de amo postlasas
ja ĉe ĉiuj siajn paŝoj la luman sigelon de la bono.
344. – Ĉu la
“amo al la proksimulo” devas esti observata eĉ ĝis submetiĝo, malrespekto kaj
kruelaĵoj fare de homoj malpli instruitaj pri la evangeliaj lecionoj, tiel ke
la ofendito ilin humile toleru, sen la rajto ilin klarigi rilate al iliaj
eraroj?
– La amo al la
proksimulo entenas la fratan klarigon, ĉiam, kiam ĝi montriĝas utila kaj
necesa. La pasiva submetiĝo al malrespekto aŭ la krudeco povas plilongigi la
procedojn de la forto kaj agresemo; sed, ricevante iliajn manifestiĝojn, la kredanto
sciu polvigi ilin per maksimumo da sereneco kaj saĝo, por ke ili estu
ekstermitaj ĉe sia origino mem, sen povo de renoviĝo.
Klarigi ankaŭ
estas ami.
La tuta afero
kuŝas en tio, ke ni bone sciu ekspliki, sen montro de malutilaj personaj esprimoj,
eĉ per la plej granda kontribuo de energio, por ke la eraro aŭ la devio de la
bono ne superstaru.
Rilate al la
procedoj de klarigado, tiuj ĉi nepre malhavu, ĉe ĉiuj ajn tempo kaj situacio,
la helpon de la fizika forto, kaj estas juste, ke ili elmontru la nuancojn de
energio, postulatajn de la cirkonstancoj, tiamaniere variajn, laŭ la okazaĵoj
kaj la neŝanĝebla bazo de la ĝenerala bono.
La Konsolanto –
Emmanuel / Chico Xavier.
FRATERNIDADE.
342 –A resposta
de Jesus aos seus discípulos – “Quem é minha mãe e quem são os meus irmãos”, é
um incitamento à edificação da fraternidade universal?
- O Senhor
referia-se à precariedade dos laços de sangue, estabelecendo a fórmula do amor,
a qual não deve estar circunscrita ao ambiente particular, mas ligada ao
ambiente universal, em cujas estradas deveremos observar e ajudar, fraternalmente,
a todos os necessitados, desde os aparentemente mais felizes, aos mais
desvalidos da sorte.
343 – Nas leis
da fraternidade, como reconhecer na Terra, o Espírito em missão?
- Precisamos
considerar que o Espírito em missão experimenta, igualmente; as suas provas no
trabalho a realizar, com a diferença de permanecer menos acessível ao efeito
dos sofrimentos humanos, pela condição de superioridade espiritual.
Podereis,
todavia, identificar a missão da alma pelos atos e palavras, na exemplificação
e no ensino da tarefa que foi chamada a cumprir, porque um emissário de amor
deixa em todos os seus passos o luminoso selo do bem.
344 – O “amar ao
próximo” deve ser levado até mesmo à sujeição, às ousadias e brutalidades das
criaturas menos educadas na lição evangélica, sendo que o ofendido deve
tolera-lo humildemente, sem o direito de esclarece-las, relativamente aos seus erros?
- O amor ao
próximo inclui o esclarecimento fraterno, a todo tempo em que se faça útil e
necessário. A sujeição passiva ao atrevimento ou à grosseria pode dilatar os processos
da força e da agressividade; mas, ao receber as suas manifestações, saiba o crente
pulveriza-las com o máximo de serenidade e bom senso, a fim de que sejam exterminada
em sua fonte de origem, sem possibilidades de renovação.
Esclarecer é
também amar.
Toda a questão
reside em bem sabermos explicar, sem expressões de personalismo prejudicial,
ainda que com a maior contribuição de energia, para que o erro ou o desvio do
bem não prevaleça.
Quanto aos
processos de esclarecimentos, devem eles dispensar, em qualquer tempo e
situação, o concurso da força física, sendo justo que demonstrem as nuanças de
energia, requeridas pelas circunstâncias, variando, desse modo, de conformidade
com os acontecimentos e com fundamento invariável no bem geral.
O Consolador – Emmanuel
/ Chico Xavier.
Nenhum comentário:
Postar um comentário