PROVO / PROVAÇÃO (246 a 252)

246. – Kiu estas la diferenco inter provo kaj elaĉeto?

– Provo estas lukto instruanta al la ribela, maldiligenta disĉiplo la vojon al la laboro kaj spirita edifo. Elaĉeto estas puno trudita al la kriminta maliculo.

247. – Ĉu estas neflekseblecaj la leĝoj de provo kaj elaĉeto?

– Ĉu la tribunaloj de la homa justeco, kvankam neperfektaj, iafoje ne malpligravigas la punojn kaj ne favoras la krimulojn per “sursis”?

La nefleksebleco kaj rigoro ne ekzistas por la dia mizerikordo, kiu, konforme al la konduto de la enkarniĝinta Spirito, povas per la leĝo favori la homon, kiam lia ekzistado iel jam esprimas la amon, kovrantan la amason da pekoj.

248. – Kiel okazas la falo de la Spirito?

– Konkerinte konsciencon kaj la raciajn valorojn, ĉiuj Spiritoj havas respondecon, en la limoj de siaj agokapabloj; sed estas malmultaj tiuj, kiuj plenumas siajn vere moralajn devojn, pliigante siajn diajn rajtojn en la universa havaĵo.

Metita de Dio sur la vivovojo, tiel same kiel lernanto finanta la bazajn studojn, la animo ne ĉiam scias agi reciproke al la favoroj ricevitaj el la Kreinto, falante pro fiero kaj vantemo, pro ambicio aŭ egoismo, rompante la dian harmonion je la unua fojo, kaj penetrante en penigajn spertojn, por restarigi la ekvilibron de sia ekzistado.

249. – Ĉu la falo de la Spirito okazas nur sur la Tero?

– La Tero estas sfero de vivo kaj evoluo, simila al iu alia, kaj en la plej diversaj sferoj la animo povas fali sur sia evolua vojo, ĉar ni devas kompreni, ke la sidejo de ĉiuj bonaj aŭ malbonaj, superaj aŭ malnoblaj sentoj kuŝas en la interno de la nepereema Spirito, kaj ne en la karno, kiu putriĝos kun la tempo.

250. – Kiel okazas la kolektiva provo?

– Ĉe la kolektiva provo okazas kunvoko de la enkarniĝintaj Spiritoj, havantaj la saman ŝuldon rilate al la delikta, malnobla pasinteco.

Tiam, en la leĝo de la kompensoj, la meĥanismo de la justeco funkcias spontanee, per la komisiitoj de la Kristo, kiuj kunvokas por la komuna elpago la pasintatempajn kunŝuldantojn, kaj tial vi plurfoje nomos “dolora hazardo” la cirkonstancojn, kunigantajn la plej malsamajn personojn en saman akcidenton, kiu kaŭzas al ili la morton de la fizika korpo aŭ la plej diversajn mutilojn, en la kadro de iliaj individuaj kompromisoj.

251. – Ĉu nekredemo estas provo?

– Ateismo aŭ absoluta nekredemo ne ekzistas, krom en vortludoj el la malesperaj cerboj, en la mondaj teorioj, ĉar interne, ĉiuj Spiritoj identiĝas kun la ideo pri Dio kaj de la postvivo de la homo, ideo denaska al ili. Tiu supera ideo ŝvebos super ĉiuj negativismoj kaj fine triumfos super ĉiuj perfortaj dekretoj kreitaj de la homaj ŝtatoj, ĉar ĝi estas la vivolumo kaj la plej kara espero de la animoj.

252. – Ĉu oni ricevas nur la ofendon, kiun oni meritis ĉe la plenumo de la provoj? Kaj, konsiderante la intensecon de tiu aŭ alia provo, ĉu iu Spirito povos reenkarniĝi antaŭdestinita por memmortigo kaj la krimo?

– Ni ricevos la doloron laŭ niaj propraj bezonoj, cele al la elaĉeto de niaj iamaj eraroj kaj al nia estonta spirita situacio.

Rilate al ofendo, kiam ni ĝin ricevas de iu troviĝanta sur nia nivelo de komprenado kaj evolua sfero, estas vere, ke temas pri tre amara provo nepre necesa por nia propra regenerproceso.

En la mondo ekzistas tamen la ŝtonĵetoj de malklereco kaj malsincereco, naskitaj de la malsuperaj sentoj. Kaj estas bone, ke la kristano estu preta kaj trankvila, por ne ricevi ilin kun malsaneca sentemo, sed kun la intenco diligente labori, konsciante, ke tiuj ŝtonĵetoj estas parto de lia plano de kelkatempa vivo, kien li venis por edukiĝi, samtempe kunhelpante en la edukado de liaj similuloj.

Koncerne la memmortigon, estas oportune rediri, ke la verko de Dio estas tiu de la amo kaj bono, de ĉiuj vivoplanoj, kaj ni devas konfesi, ke, se multaj Spiritoj reenkarniĝas kun la provo de la tentoj al la memmortigo kaj krimo, tio okazas ja tial, ke ili kondutu kiel lernantoj, kiuj, preterlasinte ekzamenon en sia kurso, revenas al la studado de tiu lernobjekto en la venonta jaro, ĝis li havigos al si scion kaj pli altan gradon en ĝi. Multaj animoj refaras saman penadon kaj plurfoje malvenkas ĉe la luktoj, ne komprenante la bezonon de vigleco. Kaj al ni estas neniel eble imputi al Dio la malsukceson de iliaj esperoj, ĉar la Dia Providenco donas al ĉiuj estuloj la samajn okazojn de laboro kaj prepariĝo.

La Konsolanto – Emmanuel / Chico Xavier.

PROVAÇÃO

246 – Qual a diferença entre provação e expiação?

- A provação é a luta que ensina ao discípulo rebelde e preguiçoso a estrada do trabalho e da edificação espiritual. A expiação é a pena imposta ao malfeitor que comete um crime.

247 – A lei da prova e da expiação é inflexível?

- Os tribunais da justiça humana, apesar de imperfeitos, por vezes não comutam as penas e não beneficiam os delinqüentes com o “sursis”?

A inflexibilidade e a dureza não existem para a misericórdia divina, que, conforme a conduta do Espírito encarnado, pode dispensar na lei, em benefício do homem quando a sua existência já demonstre certas expressões do amor que cobre a multidão dos pecados.

248 – Como se verifica a queda do Espírito?

- Conquistada a consciência e os valores racionais, todos os Espíritos são investidos de uma responsabilidade, dentro das suas possibilidades de ação; porém, são raros os que praticam seus legítimos deveres morais, aumentando os seus direitos divinos no patrimônio universal.

Colocada por Deus no caminho da vida, como discípulo que termina os estudos básicos, a alma nem sempre sabe agir em correlação com os bens recebidos do Criador, caindo pelo orgulho e pela vaidade, pela ambição ou pelo egoísmo, quebrando a harmonia divina pela primeira vez e penetrando em experiências penosas, a fim de restabelecer o equilíbrio de sua existência.

249 – A queda do Espírito somente se verifica na Terra?

- A Terra é um plano de vida e de evolução como outro qualquer, e, nas esferas mais variadas, a alma pode cair, em sua rota evolutiva, porquanto precisamos compreender que a sede de todos os sentimentos bons ou maus, superiores ou indignos, reside no âmago do espírito imperecível e não na carne que se apodrecerá com o tempo.

250 – Como se processa a provação coletiva?

- Na provação coletiva verifica-se a convocação dos Espíritos encarnados, participantes do mesmo débito, com referência ao passado delituoso e obscuro.

O mecanismo da justiça, na lei das compensações, funciona então espontaneamente, através dos prepostos do Cristo, que convocam os comparsas na dívida do pretérito para os resgates em comum, razão por que, muitas vezes, intitulais, “doloroso acaso”, as circunstâncias que reúnem as criaturas mais díspares no mesmo acidente, que lhes ocasiona a morte do corpo físico ou as mais variadas mutilações, no quadro dos seus compromissos individuais.

251 – A incredulidade é uma provocação?

- O ateísmo ou incredulidade absoluta não existe, a não ser no jogo de palavras dos cérebros desesperados, nas teorias do mundo, porque, no íntimo, todos os Espíritos se identificam com a idéia de Deus e da sobrevivência do ser, que lhes é inata. Essa idéia superior pairará acima de todos os negativismos e sairá vitoriosa de todos os decretos de força que se organizam nos Estados terrenos, porque constitui a luz da vida e a mais preciosa esperança das almas.

252 – Somente se recebe a ofensa a que se fez jus no cumprimento das provas? E considerando a intensidade dessa ou daquela provação, poderá alguém reencarnar fadado ao suicídio e ao crime?

- Receberemos a dor de acordo com as necessidades próprias, com vistas ao resgate do passado e à situação espiritual do futuro.

No capítulo da ofensa, quando a recebemos de alguém que se encontra dentro do nosso nível de compreensão e do plano evolutivo, é certo que se trata de provação bem amarga, indispensável ao nosso processo de regeneração própria.

Existem, porém, no mundo, as pedradas da ignorância e da má-fé, partidas dos sentimentos inferiores e convém que o cristão esteja preparado e sereno, de modo a não recebe-las com sensibilidade doentia, mas com o propósito de trabalho e esforço próprio, conhecendo que as mesmas fazem parte do seu plano de vida temporária, aonde veio para se educar, colaborando ao mesmo tempo na educação de seus semelhantes.

Relativamente ao suicídio é oportuno repetir que a obra de Deus é a do amor e do bem, de todos os planos da vida, e devemos reconhecer que, se muitos Espíritos reencarnam com a prova das tentações ao suicídio e ao crime, é porque esses devem agir como alunos que, havendo perdido uma prova em seu curso, voltam ao estudo da mesma no ano seguinte, até obterem conhecimento e superioridade na matéria. Muitas almas efetuam a repetição de um mesmo esforço e, por vezes, sucumbem na luta, sem perceberem a necessidade de vigilância, sem que possamos, de modo algum, imputar a Deus o fracasso de suas esperanças, porque a Providência Divina concede a todos os seres as mesmas oportunidades de trabalho e de habilitação.

O Consolador – Emmanuel / Chico Xavier.