Origino de la tentoj
“Sed ĉiu estas
tentata, kiam li estas fortirata de sia dezirado, kaj delogata.” - JAKOBO, 1 :
14.
Ĝenerale, kiam
ekestas la grandaj malbonoj, la falintoj imputas al Dio la kaŭzon de sia falo.
Malfrue memorante, ke la Patro estas Ĉiopova, ili argumentas, ke la tento povis
veni nur el Dia Decido.
Jes, Dio estas
la Absoluta Amo, kaj tiel vera tio estas, ke la defalintoj restas starantaj,
disponante la eternajn valorojn de l’ tempo, subtenataj de liaj kompatemaj
manoj. Sed la tentoj ne fontas el la Ĉiela Patro.
Ĉu respondecus ŝtatisto
pri la malrespektaj agoj de tiuj, kiuj atencas la de li starigitan leĝon?
La instruo de la
Apostolo estas profunde tuŝita de ĉiela lumo.
“Ĉiu estas
tentata, kiam li estas fortirata de sia volupto.”
Ni aparte
ekzamenu ambaŭ substantivojn “tento” kaj “volupto”.
La unua estas
eksterigo de la dua, kiu ja konsistigas la malvirtan kaj malican bazon de la
primitiveca homa naturo. Esti tentata signifas aŭskulti propran malicemon,
flegi proprajn malnoblajn dezirojn, ĉar eĉ se la malbono venas de ekstere, ĝi
konkretiĝas kaj persitas nur tiam, se al ĝi ni nin tiras per la koro.
Fine, ni
elstarigu la verbon “altiri”. Ni taksos la mezuron de nia malsupereco laŭ la
naturo de la aferoj kaj situacioj, kiuj nin altiras.
La averto de
Jakobo estas ĝusta gvidilo, por ke ni analizu la originon de la tentoj.
Memoru, ke ĉiu
tago havas apartajn magnetajn situaciojn.
Konsideru la
esencon de ĉio, kio vin altiris dum paso de la horoj, kaj vi forigos proprajn
malbonojn, farante bonon laŭ la deziro de Jesuo.
EMMANUEL / Chico
Xavier.
Libro: Vojo,
Vero kaj Vivo” - ĉapitro 129.
ORIGEM DAS
TENTAÇÕES
“Mas cada um é
tentado, quando atraído e engodado pela sua própria concupiscência.” - TIAGO, 1:14.
Geralmente, ao
surgirem grandes males, os participantes da queda imputam a Deus a causa que
lhes determinou o desastre. Lembram-se, tardiamente de que o Pai é
Todo-Poderoso e alegam que a tentação somente poderia ter vindo do Divino
Desígnio.
Sim, Deus é o
Absoluto Amor e tanto é assim que os decaídos se conservam de pé, contando com
os eternos valores do tempo, amparados por suas mãos compassivas. As tentações,
todavia, não procedem da Paternidade Celestial.
Seria,
porventura, o estadista humano responsável pelos atos desrespeitosos de quantos
inquinam a lei por ele criada?
As referências
do Apóstolo estão profundamente tocadas pela luz do céu.
“Cada um é
tentado, quando atraido pela própria concupiscêncía.”
Examinemos
particularmente ambos os substantivos “tentação” e “concupiscência”. O primeiro
exterioriza o segundo, que constitui o fundo viciado e perverso da natureza
humana primitivista. Ser tentado é ouvir a malícia própria, é abrigar os
inferiores alvitres de si mesmo, porqüanto, ainda que o mal venha do exterior,
somente se concretiza e persevera se com ele afinamos, na intimidade do
coração.
Finalmente,
destaquemos o verbo “atrair”. Verificaremos a extensão de nossa inferioridade
pela natureza das coisas e situações que nos atraem.
A observação de
Tiago é roteiro certo para analisarmos a origem das tentações.
Recorda-te de
que cada dia tem situações magnéticas específicas.
Considera a
essência de tudo o que te atraiu no curso das horas e eliminarás os males
próprios, atendendo ao bem que Jesus deseja.
Emmanuel / Chico
Xavier.
Livro: Caminho,
Verdade e Vida, cap.: 129.
Nenhum comentário:
Postar um comentário