Perispirito / Perispírito.

9. La Spiritoj, kiel dirite, havas fluidecan korpon, nomatan perispirito, kies substancon ili ĉerpas en la universa aŭ kosma fluido, kiu fluido ĝin formas kaj nutras same kiel la aero formas kaj nutras la materian korpon de la homo. La perispirito estas pli aŭ malpli etereca, laŭ la mondoj aŭ laŭ la purecogrado de la Spirito. En la malsuperaj mondoj, kiel ankaŭ ĉe la malsuperaj Spiritoj, ĝia naturo estas malpli delikata kaj tre proksima al la kruda materio.

10. Dum la enkarna stato, la Spirito konservas sian perispiriton, kaj la korpo estas por li nur ia dua envolvaĵo, pli kruda, pli rezista, alĝustigita al la funkcioj, kiujn li devas plenumi, kaj je tiu envolvaĵo li seniĝas okaze de la morto.

La perispirito rolas kiel peranto inter la Spirito kaj la korpo, estante transsendilo de ĉiuj sensacoj. Koncerne tiujn venantajn de ekstere, oni povas diri, ke la korpo kaptas la impreson, la perispirito ĝin transsendas, kaj la Spirito, sentiva kaj inteligenta estaĵo, ĝin ricevas. Kiam la Spirito startigas la agon, oni povas diri, ke la Spirito volas, la perispirito transsendas kaj la korpo plenumas.

11. La perispirito ne restas enfermita en la limoj de la korpo kvazaŭ en ia kesto. Pro sia fluideca naturo, ĝi estas ekspansia, radias eksteren kaj formas, ĉirkaŭ la korpo, iaspecan atmosferon, kiun la penso kaj la volforto povas pli aŭ malpli etendi. El tio sekvas, ke du personoj, kvankam sen korpa kontakto, povas tamen kontakti per la perispirito kaj malgraŭvole interŝanĝi ne nur impresojn sed ankaŭ, kelkfoje, eĉ pensojn per la intuicio.

Libro: Postmortaj Verkoj.

Tradukis: Affonso Soares kaj Paulo Sérgio Viana.

9. Os Espíritos, como já foi dito, têm um corpo fluídico, a que se dá o nome de perispírito. Sua substância é haurida do fluido universal ou cósmico, que o forma e alimenta, como o ar forma e alimenta o corpo material do homem. O perispírito é mais ou menos etéreo, conforme os mundos e o grau de depuração do Espírito. Nos mundos e nos Espíritos inferiores, ele é de natureza mais grosseira e se aproxima muito da matéria bruta.

10. Durante a encarnação, o Espírito conserva o seu perispírito, sendo-lhe o corpo apenas um segundo envoltório mais grosseiro, mais resistente, apropriado aos fenômenos a que tem de prestar-se e do qual o Espírito se despoja por ocasião da morte.

O perispírito serve de intermediário ao Espírito e ao corpo. É o órgão de transmissão de todas as sensações. Relativamente às que vêm do exterior, pode-se dizer que o corpo recebe a impressão; o perispírito a transmite e o Espírito, que é o ser sensível e inteligente, a recebe. Quando o ato é de iniciativa do Espírito, pode dizer-se que o Espírito quer, o perispírito transmite e o corpo executa.

11. O perispírito não se acha encerrado nos limites do corpo, como numa caixa. Pela sua natureza fluídica, ele é expansível, irradia para o exterior e forma, em torno do corpo, uma espécie de atmosfera que o pensamento e a força da vontade podem dilatar mais ou menos. Daí se segue que pessoas há que, sem estarem em contato corporal, podem achar-se em contato pelos seus perispíritos e permutar a seu mau grado impressões e, algumas vezes, pensamentos, por meio da intuição.

Livro: Obras Postumas - Allan Kardec.