Dio / Deus

1. Estas unu Dio, superega intelekto, primara kaŭzo de ĉiuj ekzistaĵoj.

La pruvo pri la ekzisto de Dio troviĝas en ĉi tiu aksiomo: Ne estas efiko sen ia kaŭzo. Ni konstante vidas sennombran amason da efikoj, kies kaŭzo ne sidas en la homaro tial, ke la homaro estas senpova por ilin okazigi kaj eĉ ekspliki; tiu kaŭzo estas do super la homaro, kaj ĝin oni ja nomas Dio, Jehovo, Alaho, Brahmao, Fo-hi, Granda Spirito, ktp, laŭ la lingvoj, tempoj kaj lokoj.

Tiu efikoj ne fariĝas hazarde, okaze kaj senorde. Ekde la konstruo de la plej malgranda insekto, de la plej eta grajno, ĝis la leĝo, kiu regas la mondojn cirkulantajn en la spaco, ĉio atestas ian penson, ian kombinon, ian antaŭzorgon, ian prizorgadon, kiuj superas ĉiajn homajn konceptojn. Temas do pri kaŭzo superege inteligenta.

2. Dio estas eterna, senŝanĝa, nemateria, unika, ĉiopova, superege justa kaj bona.

Dio estas eterna: se li estus havinta komenciĝon, io estus ekzistinta antaŭ li; li estus elirinta el la nenio, aŭ lin estus kreinta iu antaŭekzistanta estaĵo. Tiel, ni iom post iom paŝas al la senfino en la eterneco.

Li estas senŝanĝa: se li estus trafebla por ŝanĝoj, la leĝoj regantaj la universon havus neniom da stabileco.

Li estas nemateria: tio estas, lia naturo diferencas de ĉio, kion ni nomas materio, ĉar alie li spertus la variojn kaj transformiĝojn de la materio kaj do ne estus senŝanĝa.

Li estas unika: se estus pluraj dioj, estus do pluraj voloj, kaj tiam estus nek unueco de planado, nek unueco de potenco en la aranĝo de la universo.

Li estas ĉiopova, ĉar li estas unika. Se li ne havus la superegan potencon, ekzistus io pli potenca ol li; li ne estus farinta ĉiujn aĵojn, kaj tiuj, kiujn li ne estus farinta, estus verko de alia dio.

Li estas superege justa kaj bona. La providenca saĝeco de la diaj leĝoj elmontriĝas ĉe la plej malgrandaj aferoj, kiel ĉe la plej grandaj, kaj tiu saĝeco ne lasas, ke ni dubu pri lia justeco, nek pri lia boneco.

3. Dio estas senfina en ĉiuj siaj perfektaĵoj.

Se ni supozus neperfekta unu solan el la atributoj de Dio, se ni deprenus de li plej etan eron da eterneco, da senŝanĝeco, da nematerieco, da unikeco, da ĉiopoveco, da justeco kaj da boneco, ni povus supozi ian estaĵon, kiu posedus tion, kio al li mankus, kaj tiu estaĵo, pli perfekta ol li, ja estus Dio.

Libro: Postmortaj Verkoj – Allan Kardec.

1. Há um Deus, inteligência suprema, causa primária de todas as coisas.

A prova da existência de Deus temo-la neste axioma: Não há efeito sem causa. Vemos constantemente uma imensidade de efeitos, cuja causa não está na Humanidade, pois que a Humanidade é impotente para produzi-los, ou, sequer, para os explicar. A causa está acima da Humanidade. É a essa causa que se chama Deus, Jeová, Alá, Brahma, Fo-Hi, Grande Espírito etc.

Tais efeitos absolutamente não se produzem ao acaso, fortuitamente e em desordem. Desde a organização do mais pequenino inseto e da mais insignificante semente, até a lei que rege os mundos que circulam no espaço, tudo atesta uma ideia diretora, uma combinação, uma previdência, uma solicitude que ultrapassam todas as combinações humanas. A causa é, pois, soberanamente inteligente.

2. Deus é eterno, imutável, imaterial, único, onipotente, soberanamente justo e bom.

Deus é eterno. Se tivesse tido começo, alguma coisa houvera existido antes dele, ou Ele teria saído do nada, ou, então, um ser anterior o teria criado. É assim que, degrau a degrau, remontamos ao infinito na eternidade.

É imutável. Se estivesse sujeito à mudança, nenhuma estabilidade teriam as leis que regem o Universo.

É imaterial. Sua natureza difere de tudo o a que chamamos matéria, pois, do contrário, Ele estaria sujeito às flutuações e transformações da matéria e, então, já não seria imutável.

É único. Se houvesse muitos deuses, haveria muitas vontades e, nesse caso, não haveria unidade de vistas, nem unidade de poder na ordenação do Universo.

É onipotente, porque é único. Se Ele não dispusesse de poder soberano, alguma coisa ou alguém haveria mais poderoso do que Ele; não teria feito todas as coisas e as que Ele não houvesse feito seriam obra de outro deus.

É soberanamente justo e bom. A sabedoria providencial das Leis Divinas se revela nas mais mínimas coisas como nas maiores e essa sabedoria não permite se duvide nem da sua justiça, nem da sua bondade.

3. Deus é infinito em todas as suas perfeições.

Se supuséssemos imperfeito um só dos atributos de Deus, se lhe tirássemos a menor parcela de eternidade, de imutabilidade, de imaterialidade, de unidade, de onipotência, de justiça e de bondade, poderíamos imaginar um ser que possuísse o que lhe faltasse, e esse ser, mais perfeito do que ele, é que seria Deus.

Livro: Obras Postumas – Allan Kardec.