Ni helpu / Socorramos.

“Ĉar per kia juĝo vi juĝos, per tia vi estos juĝitaj.” - Jesuo / Mateo, 7:2.

Certe, vi ĉie observos neakordon, kverelon, nekonformecon, malamikecon…

Ĉe via propra koro, vi trovos tiujn ŝajne situantajn en malsama regiono morala. Amataj karuloj devojiĝas de la ĝusta vojo, karaj amikoj iras en danĝerajn spertojn.

Kiel helpi tiujn, kiuj verŝajne eniras en eraron?

Kritiki signifas pliigi la distancon inter ili kaj ni; ilin forlasi egalvaloras ilin perdi.

Nepras ilin helpi per senĉesa kaj efektiva bono.

Unue, ni klopodu senti, kion, kaj kiel ili sentas, por ke ni komprenu iliajn problemojn.

Ni observu la problemojn laŭ ilia vidpunkto, kaj plenumu silentan helpon.

Se aperas favora okazo, ni ion faru por atesti al ili nian aprezon.

Per nia penso, ni ilin envolvu per sentoj de komprenemo kaj estimo.

Per vortoj, ni ilin kovru per benoj devenantaj de nobla parolo.

Per nia sinteno, ni, kiom eble faciligu ilian animon.

Per ĉiaj ajn ago, parolo kaj penso, nia plej grava devo estu plifortigi la bonon kuŝantan en ilia animo.

Antaŭ tiuj do montriĝantaj konsternitaj, etendu viajn koron kaj manojn por helpi, ĉar ĉiuj ni estas sur vojo de evoluo, kaj, laŭ la aserto de nia Dia Majstro, “per kia juĝo ni juĝos, per tia ni estos juĝitaj.”

El la libro “Palavras de vida eterna”, diktita de la Spirito Emmanuel, mediume skribita de Chico Xavier, kaj al Esperanto tradukita de Joel do Ó.

         https://konsolanto.org/category/mesagoj/page/2/

         Socorramos.

“...Com a medida com que tiverdes medido vos hão de medir.” – Jesus / Mateus, 7:2.

Decerto observarás , em toda parte, desacordos, desentendimentos, desajustes, discórdias...

Junto do próprio coração, surpreenderás os que parecem residir em regiões morais diferentes. Entes amados desertam da estrada justa, amigos queridos abraçam perigosas experiências.

Como ajudar aos que nos parecem mergulhados no erro?

Censurar é fazer mais distância, desprezá-los será perdê-los.

É imprescindível saibamos socorrê-los, através do bem efetivo e incessante.

Para começar, sintamo-nos na posição deles, a comungar-lhes a luta.

Situemo-nos aos pés dos problemas em que se encontram e atendamos à prestação do serviço silencioso.

Se aparece oportunidade, algo façamos para testemunhar-lhes apreço.

No pensamento, guardemo-los todos em vibrações de entendimento e carinho.

Na palavra, envolvamo-los na benção do verbo nobre.

Na atitude, amparemo-los quanto seja possível.

Em todo e qualquer processo de ação, fortalecê-los para o bem é o nosso dever maior.

À frente, pois, daqueles que se te afiguram desnorteados, estende o coração e as mãos para auxiliar, porque todos estamos no caminho da evolução e, segundo a assertiva do nosso Divino Mestre, "com a medida com que tivermos medido nos hão-de medir a nós".

Livro: Palavras de Vida Eterna – Emmanuel / Chico Xavier.