PLIBONIĜI ĈIAM / MELHORANDO SEMPRE.

“Ni preĝas al Dio, ke vi faru nenian malbonon; ne por tio, ke ni montriĝu aprobataj, sed por ke vi faradu tion, kio estas honorinda…” - Paŭlo / II Korintanoj, 13:7.

Evidente, vi ne povas garantii feliĉon sur mondo troviĝanta sub konstantaj batoj de evoluaj bataloj gvidantaj ĝian iradon, tamen, al neniu, oni malpermesas kultivi la terpecon loĝatan de li, per prizorgado al amika arbo aŭ flegado al floro.

Certe, vi ne povas kuraci la tiel nomatajn sociajn problemojn, kiuj estas nedezirindaj, sed kompreneblaj ĉe kolektivo de tiaj neperfektaj homoj, kiaj ni ĉiuj ankoraŭ estas, sub reĝimo de korektado kaj perfektigo, tamen neniu estas senpova honeste agi kaj bonfari al sia proksimulo, laŭ morala forto de bona ekzemplo.

Sendube, vi ne povas helpi ĉiujn malsanulojn plorantajn, ĉe nia planedo, tamen, al neniu, oni prohibas mildigi suferon de iu amiko aŭ najbaro, kaj tial doni al li certecon, ke amo ne malaperis de sur la homaj vojoj.

Nekontesteble, vi ne povas solvi ĉiajn malfacilaĵojn ĉe la familio, en kiu vi naskiĝis, tamen al neniu mankas eblo helpi parencon malpli feliĉan aŭ kunlabori por la trankvileco, kiun oni devas teni hejme.

Ne rezignu kultivi bonon kun preteksto, ke vi nenion kapablas fari kontraŭ la regado de turmentoj disvastiĝantaj sur la planedo.

La Sinjoro neniam petis neeblaĵojn, nek postulis de eraremaj estaĵoj spektaklojn de deva grandanimeco.

Kvankam ekzistas multaj dezertoj, malgranda fonto fidoplene kuras por fekundigi la grundon, sur kiu ĝi fluas.

Neeble estas korekti ĉiajn erarojn kaj estingi ĉiajn afliktojn kuŝantajn sur la vojoj de nia vivo, sed ĉiuj ni, dum ni trairas la ĉiutagajn okazaĵojn, kapablas plibonigi la ekzistadon kaj ĝin dignigi en ni kaj ĉirkaŭ ni.

El la libro “Palavras de vida eterna”, diktita de la Spirito Emmanuel, mediume skribita de Chico Xavier, kaj al Esperanto tradukita de Joel do Ó.

https://konsolanto.org/category/mesagoj/page/2/

MELHORANDO SEMPRE

“Estamos orando a Deus para que não façais mal algum, não para que simplesmente pareçamos aprovados, mas para que façais o bem...” – Paulo. / II CORÍNTIOS, 13:7.

Evidentemente, não podes garantir a felicidade do mundo que se encontra, de maneira constante, sob o impacto das lutas evolutivas que lhe orientam a marcha, entanto, ninguém está impedido de cultivar o trato de terra em que vive, amparando uma árvore amiga ou alentando uma flor.

Certo, não podes curar as chamadas chagas sociais, indesejáveis mas compreensíveis numa coletividade de espíritos imperfeitos quais somos ainda todos nós, em regime de correção e aperfeiçoamento, contudo, ninguém está impossibilitado de proceder honestamente e apoiar os semelhantes com a força moral do bom exemplo.

Sem dúvida, não podes socorrer a todos os enfermos que choram na Terra, entretanto, ninguém está proibido de atenuar a provação de um amigo ou de um vizinho, propiciandolhe a certeza de que o amor não desapareceu dos caminhos humanos.

Indiscutivelmente, não podes sanar as dificuldades totais da família em que nasceste, todavia, ninguém está interditado, no sentido de ajudar a um parente menos feliz ou cooperar na tranqüilidade que se deve manter em casa.

Não te afastes da cultura do bem, sob o pretexto de nada conseguires realizar contra o domínio das atribulações que lavram no Planeta.

O Senhor nunca nos solicitou o impossível e nem nunca exigiu da criatura falível espetáculos de grandeza compulsória.

Conquanto existam numerosos desertos, a fonte pequenina corre, confiante, fecundando a gleba em que transita.

Não nos é facultado corrigir todos os erros e extinguir todas as aflições que campeiam nas trilhas da existência, mas todos podemos atravessar o cotidiano, melhorando a vida e dignificando-a, em nós e em torno de nós.

Livro: Palavras de Vida Eterna – Emmanuel / Chico Xavier.