V – Spiritisma doktrino / Doutrina Espírita.

La inteligenta principo estas sendependa de la materio. La individua animo antaŭekzistas kaj postvivas la korpon. Sama starta punkto por ĉiuj animoj, senescepte ; ĉiuj kreiĝas simplaj kaj sensciaj kaj submetiĝas al senlima progreso. Neniaj privilegiaj kaj pli favorataj kreitoj, kompare unuj kun aliaj ; anĝeloj estas iaj estuloj, kiuj atingis perfektecon, post kiam ili trapasis, kiel ĉiuj aliaj kreitoj, ĉiujn ŝtupojn de malsupereco. La animoj aŭ Spiritoj progresadas pli aŭ malpli rapide, pro sia libera elekto, per sia strebado kaj bonvolemo.

La spirita vivo estas la normala vivo ; la enkorpa vivo estas momenta fazo de la vivo de la Spirito, dum kiu ĝi pormomente sin vestas per materia kovraĵo, kiun ĝi demetas post la morto.

La Spirito progresadas en la korpa kaj spirita statoj. La korpa stato estas necesa al la Spirito ĝis ĝi atingos certan gradon de perfekteco: ĝi elvolviĝas per la laboro, al kiu ĝi submetiĝas, por siaj propraj bezonoj, kaj ĝi akiras specialajn praktikajn konojn. Ĉar unu sola enkorpa ekzisto estas nesufiĉa por fari, ke ĝi akiru ĉiajn trajtojn de perfekteco, tial ĝi reprenas korpon tiomfoje, kiom estas necese, kaj ĉiufoje ĝi alvenas kun la progreso, kiun ĝi plenumis dum siaj antaŭaj ekzistoj kaj dum la spirita vivo. Akirinte en la mondo ĉion, kion ĝi povis tie akiri, ĝi forlasas ĝin por iri al aliaj mondoj pli progresintaj, intelekte kaj morale, ĉiam malpli materiaj, kaj tiel sinsekve ĝis la perfekteco ebla al kreito. La stato feliĉa aŭ malfeliĉa de la Spiritoj dependas de ilia morala progreso; ilia puno estas konsekvenco de ilia persisto en malbono, tiel ke se ili persistas en malbono, ili mem sin punas ; sed la pordo de pento neniam al ili fermiĝas, kaj ili povas, kiam ajn ili tion volas, reveni al la vojo de bono kaj atingi siatempe la tutan progreson.

Infanoj mortintaj en frua aĝo povas esti pli aŭ malpli progresintaj, ĉar ili vivis dum antaŭaj ekzistadoj, kiam ili povis fari bonon aŭ agi malbone. La morto ne liberigas ilin de la elprovaĵoj, kiujn ili devos alfronti, kaj en konvena tempo ili rekomencas novan ekziston sur la tero aŭ en superaj mondoj, laŭ ilia grado de altiĝo.

La animo de kretenoj kaj idiotoj havas la saman naturon kiel tiu de ĉiu alia enkarniĝinto ; ilia inteligenteco estas ofte supera, kaj ili suferas pro nesufiĉeco de rimedoj por rilati kun siaj kunuloj en la vivo, kiel mutuloj suferas por parolmanko. Ili misuzis sian inteligentecon en antaŭaj ekzistadoj, kaj ili memvole akceptis tiun nekapablon por elpagi la malbonon de ili faritan, ktp.

Libro: La Postmortaj Verkoj – Allan Kardec.

Kvin Altenativoj por la Homaro.

O princípio inteligente independe da matéria. A alma individual preexiste e sobrevive ao corpo. O ponto de partida ou de origem é o mesmo para todas as almas, sem exceção; todas são criadas simples e ignorantes e sujeitas a progresso indefinido. Nada de criaturas privilegiadas e mais favorecidas do que outras. Os anjos são seres que chegaram à perfeição, depois de haverem passado, como todas as outras criaturas, por todos os graus da inferioridade. As almas ou Espíritos progridem mais ou menos rapidamente, mediante o uso do livre-arbítrio, pelo trabalho e pela boa vontade.

A vida espiritual é a vida normal; a vida corpórea é uma fase temporária da vida do Espírito, que durante ela se reveste de um envoltório material, de que se despe por ocasião da morte.

O Espírito progride no estado corporal e no estado espiritual. O estado corpóreo é necessário ao Espírito, até que haja galgado certo grau de perfeição. Ele aí se desenvolve pelo trabalho a que é submetido pelas suas próprias necessidades e adquire conhecimentos práticos especiais. Sendo insuficiente uma só existência corporal para que adquira todas as perfeições, retoma um corpo tantas vezes quantas lhe forem necessárias e de cada vez encarna com o progresso que haja realizado em suas existências precedentes e na vida espiritual. Quando, num mundo, alcança tudo o que aí pode obter, deixa-o para ir a outros mundos, intelectual e moralmente mais adiantados, cada vez menos materiais, e assim por diante, até a perfeição de que é suscetível a criatura. O estado ditoso ou inditoso dos Espíritos é inerente ao adiantamento moral deles; a punição que sofrem é consequência do seu endurecimento no mal, de sorte que, com o perseverarem no mal, eles se punem a si mesmos, mas a porta do arrependimento nunca se lhes fecha e eles podem, desde que o queiram, volver ao caminho do bem e efetuar, com o tempo, todos os progressos.

As crianças que morrem em tenra idade podem ser Espíritos mais ou menos adiantados, porquanto já tiveram outras existências em que ou praticaram o bem ou cometeram ações más. A morte não os livra das provas que hajam de sofrer e, em tempo oportuno, eles voltam a uma nova existência na Terra, ou em mundos superiores, conforme o grau de elevação que tenham atingido.

A alma dos cretinos e dos idiotas é da mesma natureza que a de qualquer outro encarnado; possuem, muitas vezes, grande inteligência; sofrem pela deficiência dos meios de que dispõem para entrar em relação com os seus companheiros de existência, como os mudos sofrem por não poderem falar. É que abusaram da inteligência em existências pretéritas e aceitaram voluntariamente a situação de impotência para usar dela, a fim de expiarem o mal que praticaram, etc.

Livro: Obras Póstumas – Allan Kardec.

As cinco alternativas da Humanidade.