fakt/o
Reala, nefikcia okazo, evento, fenomeno, pri kiu oni fidinde scias kaj kiun oni
povas uzi kiel bazon por konkludo, rezonado aŭ pruvo: Esperanto vivas, tio estas fakto; esploro bazita sur la
historiaj faktoj; la aŭtoro prezentas faktojn kaj nombrojn kaj
komentas ilin; fakto, laŭ la komuna dirmaniero, estas fakto, kaj oni
ne povas simple ĝin malatenti [1].
Reale, vere okazinta aŭ okazanta.
Se konsideri tion, kio okazis aŭ okazos; se paroli pli precize, pli
ĝuste; por nenion kaŝi: li volis veni,
sed, fakte, ne povis; fakte, multaj el tiuj mallarĝaj stratoj ne
estas tre puraj [2]; mi perdis la forton pensi antaŭ multe da tempo: kiam mi estis juna, fakte [3].
Rim.: Sekvata de dupunkto, tiu adverbo samsignifas kiel „jen la pruvo, konfirmo, pravigo“. ĉar, efektive, konfirme, nome,pruve.
Rim.: Sekvata de dupunkto, tiu adverbo samsignifas kiel „jen la pruvo, konfirmo, pravigo“. ĉar, efektive, konfirme, nome,pruve.
***
Fakto - fato,
ocorrência. fakta efetivo, real, verdadeiro. fakte efetivamente, de fato,
realmente. ¨, akcepti kiel fakton - dar como certo. rimarkinda fakto - fato
notável.
Nenhum comentário:
Postar um comentário