227. – Ĉu Dio
donas ja la favoron, kiun ni nomas graco?
– Estas tiel
granda la dia favorkoreco, ĉirkaŭanta nian spiriton, en ĉiu ajn vivosfero, ke
sufiĉas unu rigardo al la fizika aŭ nevidebla naturo, por ke ni sentu ĉirkaŭ ni
ian inundon de gracoj.
Sed la difavoro,
kian la homo deziras ricevi en sia antropomorfismo, ne okazas sur la vivovojo,
ĉar Dio ne povas simili al ia homa monarĥo, plena de personaj preferoj aŭ subaĉetita
pro malnoblaj kialoj.
Tie ĉi aŭ
aliloke, la homo ĉiam ricevos de la laboro de edifado de si mem. Estas ja la
homo mem, kiu inventas sian inferon aŭ kreas la belaĵojn de sia ĉielo. Kaj kia
ajn estas lia konduto, ekcelanta la evoluproceson per propra klopodo, Dio povos
favori lin, laŭ la leĝo, ĉar la Leĝo estas unu sola kaj Dio estas lia Superega,
Eterna Juĝisto.
Libro: La Konsolanto
– Emmanuel / ChicoXavier.
227 – Deus
concede o favor a que chamamos graça?
São tão grandes
as expressões da misericórdia divina que nos cercam o espírito, em qualquer
plano da vida, que basta um olhar à natureza física ou invisível, para
sentirmos, em torno de nós, uma aluvião de graças.
O favor divino,
porém, como o homem pretende receber no seu antropomorfismo, não se observa no
caminho da vida, pois Deus não pode assemelhar-se a um monarca humano, cheio de
preferências pessoais ou subornado por motivos de ordem inferior.
A alma, aqui ou
alhures, receberá sempre de acordo com o trabalho da edificação de si mesma. É
o próprio espírito que inventa o seu inferno ou cria as belezas do seu céu. E
tal seja o seu procedimento, acelerando o processo de evolução pelo esforço
próprio, poderá Deus dispensar na Lei, em seu favor, pois a Lei é uma só e Deus
o seu Juiz Supremo e Eterno.
Livro: O
Consolador – Emmanuel / Chico Xavier.
Nenhum comentário:
Postar um comentário