ĜUADO DE SURTERAJ RIĈAJOJ
711. Ĉu la uzado de la
surteraj riĉaĵoj estas rajto de ĉiuj homoj?
“Tiu rajto estas rezulto de la neceso vivi. Dio ne
altrudus devon, ne havigante la rimedojn por ties plenumado.”
712. Por kio Dio faris alloga
la ĝuadon de la materiaj havaĵoj?
“Por admoni la homon al la plenumado de sia misio, kaj
ankaŭ
por lin elprovi per la tento.”
a) –
Kiu estas la celo de tiu tento?
“Elvolvi la prudenton, kiu devas antaŭgardi
al homon kontraŭ ekscesoj.”
Se la homo estus stimulata uzi la surterajn riĉaĵojn
nur de ties utileco, lia indiferenteco por ili povus kompromiti la harmonion de
la universo; Dio ligis al tiuj riĉaĵoj la logecon de l’ plezuro,
kiu instigas la homon plenumi la planojn de la Providenco. Per tiu logeco Dio
volis ankaŭ
lin elprovi per la tento, kiu kondukas la homon al ekscesoj, kontraŭ
kiuj lia prudento devas lin antaŭgardi.
713. Ĉu la ĝuoj havas limojn,
difinitajn de la naturo?
“Jes, por indiki al vi la limon de viaj bezonoj; sed,
per viaj ekscesoj, vi atingas trosatecon kaj vi estas punataj de vi mem.”
714. Kion pensi pri homo, kiu,
per ĉiaspecaj ekscesoj, celas rafini siajn plezurojn?
“Malfeliĉa estulo, kiun vi ne enviu, sed
kompatu, ĉar
li estas proksima de morto.”
a) –
Ĉu li proksimiĝas al la fizika aŭ al la
morala morto?
“Al ambaŭ.”
Homo, kiu serĉas la rafinecon de siaj ĝuoj
en æiaspecaj ekscesoj, havigas al si Mem lokon sub la bestoj, ĉar
tiuj ĉi
scias sin bridi ĉe la kontentigo de siaj bezonoj. Li flanke lasas la
prudenton, kiun Dio donis al li kiel gvidanton; ju pli grandaj estas liaj
ekscesoj, des pli da supereco li konsentas al sia besta naturo super la
spirita. Malsanoj, invalideco, eĉ morto, rezultatoj de liaj ekscesoj,
estas samtempe la puno pro la malobeo je la leĝo de Dio.
La Libro de la Spiritoj – Allan Kardec
V — LEĝO DE MEMKONSERVADO
TRIA PARTO – ĈAPITRO V
GOZO DOS BENS DA TERRA
711. O uso dos bens da terra é
um direito de todos os homens?
Esse direito é a
conseqüência da necessidade de viver. Deus não pode impor um dever sem conceder
os meios de ser cumprido.
712. Com que fim Deus fez
atrativos os gozos dos bens materiais?
Para instigar o homem ao
cumprimento da sua missão e também para o provar na tentação.
712-a. Qual o objetivo dessa
tentação?
Desenvolver a razão, que
deve preservá-lo dos excessos.
Se o homem não fosse instigado
ao uso dos bens da terra senão em vista da sua utilidade, sua indiferença
poderia ter comprometido a harmonia do Universo. Deus lhe deu o atrativo do
prazer que o solicita à realização dos desígnios da Providência. Mas, por meio
desse mesmo atrativo, Deus quis prová-lo também pela tentação que o arrasta ao
abuso, do qual a sua razão deve livrá-lo.
713. Os gozos têm limites
traçados pela Natureza?
Sim, para vos mostrar o
termo do necessário; mas pelos vossos excessos chegais até o aborrecimento e
com isso vos punis a vós mesmos.
714. Que pensar do homem que
procura nos excessos de toda espécie um refinamento dos seus gozos?
Pobre criatura, que devemos
lastimar e não invejar, porque está bem próxima da morte!
714-a. É da morte física ou da
morte moral que ele se aproxima?
De uma e de outra.
O homem que procura, nos
excessos de toda espécie, um refinamento dos gozos, coloca-se abaixo dos
animais, porque estes sabem limitar-se à satisfação de suas necessidades. Ele
abdica da razão que Deus lhe deu para guia e quanto maiores forem os seus
excessos maior é o império que concede à sua natureza animal sobre a
espiritual. As doenças, a decadência, a morte mesmo, que são a conseqüência do
abuso, são também a punição da transgressão da lei de Deus.
Livro dos Espíritos – Allan Kardec
Cap. V - Da Lei de Conservação
Parte 3ª.
Nenhum comentário:
Postar um comentário