Volo
Ni komparu la homan menson -
vivantan spegulon de la klarvida konscienco - al granda kontoro, dividita en
diversajn servofakojn.
Tie troviĝas la Fako de l’ Deziro, kie agas
la decidoj kaj aspiroj subtenantaj la impulson al laboro; la Fako de la Inteligento ,
vastiganta la konkerojn de la evoluo kaj de la kulturo; la Fako de la Imago , kolektanta la
riĉaĵojn de la idealo kaj sentemo; la
Fako de la
Memoro , arkivanta la resumojn de la sperto, kaj ankoraŭ aliaj
fakoj difinantaj la investojn de la animo.
Sed super ĉiuj staras la Sekcio de la
Volo. La
Por taksi ĝian gravecon, sufiĉas memori, ke ĝi rudras ĉiuspecajn fortojn alkolektiĝintajn
al nia sciado.
Elektro estas dinamika energio.
Magnetismo estas energio statika.
Penso estas elektro-magneta
forto.
Penso, elektro, magnetismo
kunagas en ĉiuj manifestiĝoj de la Universa Vivo ,
kreante graviton kaj afinecon, asimilon kaj malasimilon sur la multoblaj kampoj
de la formo, kiuj servas al la migrado de la spirito direkte al la Superaj Celoj , difinitaj
de la Dia Plano.
En ĝi ni disponas potencan prembutonon, kiu decidigas
la funkciadon aŭ la inertecon de la maŝino.
La cerbo estas la dinamo, kiu
produktas la mensan energion laŭ sia reflektivo, sed en la Volo ni vidas la komandon,
kiu direktas la mensan energion sur tiun aŭ tiun alian vojon, starigante
kaŭzojn, kiuj difinas la problemojn de la destino.
Sen ĝi, la Deziro povas
ĉerpi el la trompo afliktajn jarcentojn da riparado kaj sufero, la Inteligento povas kaptiĝi
en la karceron de l’ krimado, la
Imago povas naski danĝerajn monstrojn en la ombro, kaj la Memoro , kvankam fidela al
sia funkcio de registrilo, laŭ la destino al
ĝi asignita de la naturo, povas fali en bedaŭrindan malviglecon.
Nur la Volo estas sufiĉe forta por
tenadi la harmonion de la spirito.
Efektive, ĝi ne kapablas bari la mensan reefikon sur la
kampo de la rilatoj inter similuloj, ĉar
la agordiĝo estas nenuligebla leĝo, sed
ĝi povas trudi disciplinon al la elementoj, kiujn ĝi direktas, por teni ilin koheraj en la fluo
de l’ bono.
Emmanuel / Chico Xavier. (Libro: Penso kaj Vivo)
Vontade
Comparemos a mente humana — espelho vivo da consciência
lúcida — a um grande escritório, subdividido em diversas seções de serviço.
Aí possuímos o Departamento do Desejo, em que operam os
propósitos e as aspirações, acalentando o estimulo ao trabalho; o Departamento
da Inteligência, dilatando os patrimônios da evolução e da cultura; o
Departamento da Imaginação, amealhando as riquezas do ideal e da sensibilidade;
o Departamento da Memória, arquivando as súmulas da experiência, e outros,
ainda, que definem os investimentos da alma.
Acima de todos eles, porém, surge o Gabinete da Vontade.
A Vontade é a gerência esclarecida e vigilante, governando
todos os setores da ação mental.
A Divina Providência concedeu-a por auréola luminosa à
razão, depois da laboriosa e multimilenária viagem do ser pelas províncias
obscuras do instinto.
Para considerar-lhe a importância, basta lembrar que ela é o
leme de todos os tipos de força incorporados ao nosso conhecimento.
A eletricidade é energia dinâmica.
O magnetismo é energia estática.
O pensamento é força eletromagnética.
Pensamento, eletricidade e magnetismo conjugam-se em todas
as manifestações da Vida Universal, criando gravitação e afinidade, assimilação
e desassimilação, nos campos múltiplos da forma que servem à romagem do
espírito para as Metas Supremas, traçadas pelo Plano Divino.
A Vontade, contudo, é o impacto determinante.
Nela dispomos do botão poderoso que decide o movimento ou a
inércia da máquina.
O cérebro é o dínamo que produz a energia mental, segundo a
capacidade de reflexão que lhe é própria; no entanto, na Vontade temos o
controle que a dirige nesse ou naquele rumo, estabelecendo causas que comandam
os problemas do destino.
Sem ela, o Desejo pode comprar ao engano aflitivos séculos
de reparação e sofrimento, a Inteligência pode aprisionar-se na enxovia da
criminalidade, a Imaginação pode gerar perigosos monstros na sombra, e a
memória, não obstante fiel à sua função de registradora, conforme a destinação
que a Natureza lhe assinala, pode cair em deplorável relaxamento.
Só a Vontade é suficientemente forte para sustentar a
harmonia do espírito.
Em verdade, ela não consegue impedir a reflexão mental,
quando se trate da conexão entre os semelhantes, porque a sintonia constitui
lei inderrogável, mas pode impor o jugo da disciplina sobre os elementos que
administra, de modo a mantê-los coesos na corrente do bem.
Emmanuel / Francisco Cândido Xavier. (Livro: Pensamento e
Vida)
Nenhum comentário:
Postar um comentário