Reviviĝo de la karno
1010. Ĉu la
dogmo de reviviĝo de la karno estas la konfirmo de tiu de reenkarniĝo,
instruata de la Spiritoj?
“Kiel vi volus,
ke estu alie? Okazas al tiuj vortoj tio sama, kiel al aliaj, kiuj ŝajnas malsaĝaj
en la okuloj de iuj personoj nur pro tio, ĉar ili estas prenataj laŭlitere, kaj
pro tiu motivo ili kondukas al nekredemo; sed donu al ili pli logikan
interpreton, kaj la homoj, kiujn vi nomas liberpensuloj, ilin senpene akceptos,
ĉar ja tiuj estas meditemaj homoj; efektive, pri tio ne eraru, tiuj
liberpensuloj volas nenion alian ol kredi; kiel la ceteraj, aŭ eble pli, ili
soifas ian estontecon, sed ili ne povas akcepti ion kontraŭan al la instruoj de
la scienco.
La doktrino pri
la plureco de l’ ekzistadoj estas konforma al la justeco de Dio; nur ĝi povas
klarigi tion, kio sen ĝi estas neklarigebla; kiel vi volus, ke tiu principo ne troviĝu
en la religio mem?”
1010-a. - Ĉu la eklezio
mem, per la dogmo de reviviĝo de la karno, instruas do la doktrinon pri
reenkarniĝado?
“Evidente; tiu
doktrino estas cetere rezultato de multaj aferoj, kiuj estas nerimarkitaj kaj
kiuj estos post nelonge komprenataj laŭ ĉi tiu senco; oni baldaŭ konfesos, ke
Spiritismo elstaras, sur ĉiu paŝo, el la teksto mem de la Sanktaj Skriboj. La
Spiritoj ne venas do renversi la religion, kiel kelkaj pensas; ili, kontraŭe, ĝin
konfirmas, ĝin sankcias per nerefuteblaj pruvoj; sed, ĉar venis la tempo ne plu
uzi figuran parolon, tial ili esprimas sin sen iaj alegorioj kaj havigas al la
aferoj tiel klaran kaj precizan signifon, ke ĉi tiu ne riskas falsan
interpreton. Jen, kial estos baldaŭ pli da religiaj kaj kredantaj personoj, ol
hodiaŭ.” - Sankta Ludoviko.
La scienco
pruvas, efektive, la neeblon de la reviviĝo de la karno laŭ la vulgara ideo. Se
la restaĵoj de la homa korpo restus homogenaj, kvankam disaj kaj pulvoriĝintaj,
oni konceptus ilian rekuniĝon post difinita tempo; sed tiel ne okazas. La korpo
konsistas el pluraj elementoj, nome oksigeno, hidrogeno, nitrogeno, karbono
k.a.; ĉe la putrado de la korpo, tiuj elementoj disiĝas kaj estas utiligataj
por la formado de novaj korpoj; tiel, unu sama molekulo de karbono, ekzemple,
estos parto de multaj miloj da malsamaj korpoj (ni parolas nur pri la homaj
korpoj, ne enkalkulante ĉiujn bestajn); iu individuo eble havas en sia korpo
molekulojn, apartenintajn al pratempaj homoj; tiuj samaj organaj molekuloj,
kiujn vi sorbas en via nutrado, eble venas el la korpo de iu individuo, kiun vi
konis, kaj tiel plu. Ĉar la materio ekzistas en limigita kvanto, kaj ĉar ties
transformiĝoj estas nelimigitaj, kiel do ĉiu el tiuj korpoj povus refariĝi per
samaj elementoj? Tio estas materie neebla. Oni ne povas do laŭracie akcepti la
reviviĝon de la karno alie, ol kiel figuron, kiu simbolas la reenkarniĝon; se
estas tiel, ĝi havas nenion, kio ofendus la racion aŭ kontraŭus la asertojn de
la scienco.
Estas vero, ke,
laŭ la dogmo, tiu reviviĝo okazos nur ĉe la fino de l’ tempoj, kaj, laŭ la
spiritisma doktrino, ĝi okazas ĉiutage; sed, ĉu sur tiu bildo de l’ lasta juĝo
ne estas ankaŭ granda, bela figuro, kuŝanta, sub la alegoriovualo, unu el tiuj
senŝanĝaj veraĵoj, nome tiun, laŭ kiu ne plu ekzistos skeptikuloj, kiam ĝi
ricevos sian ĝustan signifon? Oni bonvolu mediti pri la spiritisma teorio,
rilata al la estonteco de la animoj kaj al ties sorto post la provoj, kiujn ili
spertas: oni konstatos, ke, escepte de la samtempeco, la juĝo, ilin kondamnanta
aŭ senkulpiganta, ne estas ia fikcio, kiel pensas la nekredemuloj. Ni ankoraŭ
rimarkigu, ke ĝi estas la konsekvenco de l’ plureco de la loĝataj mondoj, aserto
hodiaŭ sendiskute akceptata, dum, laŭ la doktrino pri la mondfina juĝo, la Tero
estas supozata la sola loĝata mondo.
Libro:
La Libro de la Spiritoj – Allan Kardec.
Ressurreição da Carne
1010. O dogma da
ressurreição da carne é a consagração da reencarnação ensinada pelos Espíritos?
— Como quereis
que seja de outro modo? Dá-se com essa expressão o que se dá com tantas outras
que só parecem desarrazoadas aos olhos de certas pessoas que as tomam ao pé da
letra e por isso são levadas à incredulidade. Dai-lhe, porém, uma interpretação
lógica, e esses a que chamais livres-pensadores a admitirão sem dificuldade,
precisamente porque raciocinam. Não vos enganeis, esses livres-pensadores nada
mais procuram do que crer; eles têm, como os outros, mais talvez do que os
outros, ansiedade pelo futuro, mas não podem admitir o que é absurdo para a
ciência. A doutrina da pluralidade das existências se conforma à justiça de
Deus; somente ela pode explicar o que sem ela é inexplicável. Como quereríeis
que esse princípio não estivesse na religião?
1010-a. Então a
Igreja, pelo dogma da ressurreição da carne, ensina a doutrina da reencarnação?
- Isso é
evidente. Essa doutrina é a conseqüência de muitas coisas que passaram
despercebidas e que não se tardará a compreender nesse sentido; dentro em pouco
se reconhecerá que o Espiritismo ressalta a cada passo do próprio texto das
Escrituras Sagradas. Os Espíritos não vêm, portanto, subverter a religião, como
pretendem alguns, mas pelo contrário vêm confirmá-la, sancioná-la através de
provas irrecusáveis. E como é chegado o tempo de substituir a linguagem
figurada, falam sem alegorias, dando às coisas um sentido claro e preciso que
não possa ser objeto de nenhuma falsa interpretação. Eis porque, dentro de
algum tempo tereis mais pessoas sinceramente religiosas e crentes do que as
tendes hoje. - São Luís.
A Ciência
demonstra a impossibilidade da ressurreição segundo a idéia vulgar. Se os
despojos do corpo humano permanecessem homogêneos, embora dispersados e
reduzidos a pó, ainda se conceberia a sua reunião em determinado tempo; mas as
coisas não se passam assim. O corpo é formado por elementos diversos: oxigênio,
hidrogênio, azoto, carbono, etc. Pela decomposição esses elementos se
dispersam, mas vão servir à formação de novos corpos, e isso de tal maneira que
a mesma molécula, por exemplo, de carbono, entrará na composição de muitos
milhares de corpos diferentes (não falamos senão dos corpos humanos, sem contar
os dos animais). Dessa maneira um indivíduo pode ter em seu corpo moléculas que
pertenceram aos homens dos primeiros tempos. E essas mesmas moléculas orgânicas
que absorveis dos vossos alimentos provêm talvez do corpo de um indivíduo que
conhecestes, e assim por diante. Sendo a matéria de quantidade definida e suas
transformações em número indefinido, como poderia cada um desses corpos
reconstituir-se com seus mesmos elementos? Há nisso uma impossibilidade
material. Não se pode portanto racionalmente admitir a ressurreição da carne,
senão como uma figura simbolizando o fenômeno da reencarnação. E então nada há
que choque a razão, nada que esteja em contradição com os dados da Ciência.
É verdade que segundo
o dogma essa ressurreição não deve ocorrer senão no fim dos tempos, enquanto
segundo a doutrina espírita ocorre todos os dias. Mas não há também nesse
quadro do julgamento final uma grande e bela figura que oculta, sob o véu da
alegoria, uma dessas verdades imutáveis que os céticos não rejeitarão quando
forem conduzidas à verdadeira significação? Que se medite bem a teoria espírita
sobre o futuro das almas e sobre a sua sorte, em conseqüência das diferentes
provas que devem sofrer, e se verá que, com exceção da simultaneidade, o
julgamento em que são condenadas ou absolvidas não é uma ficção como pensam os
incrédulos. Consideremos ainda que ela é a conseqüência natural da pluralidade
dos mundos, hoje perfeitamente admitida, enquanto, segundo a doutrina do
julgamento final, a Terra é considerada como o único mundo habitado. (1)
(1) A
pluralidade dos mundos habitados era admitida como possibilidade no tempo de
Kardec, como o é hoje, embora a Ciência não a admita como verdade comprovada.
Flammarion publicou uma grande obra a respeito, traduzida para o português: A
pluralidade dos mundos habitados, e no prefácio de O desconhecido e os
problemas psíquicos declara com a sua autoridade de astrônomo: "A
imortalidade através das esferas siderais parece-me o complemento lógico da
astronomia". (N. do T.)
Livro: O Livro dos Espíritos - Allan Kardec.
Nenhum comentário:
Postar um comentário