“Malpacoj
pro vortoj! malpacoj pro vortoj! ĉu vi ankoraŭ ne verŝigis sufiĉe da sango? Ĉu
estas ankoraŭ necese refajrigi la punbrulejojn? Oni diskutas pri la esprimoj;
eterneco de suferoj, eterneco de punoj; ĉu vi do ne scias, ke tio, kion vi
hodiaŭ komprenas kiel eternecon, ne havis la saman signifon ĉe la antikvuloj? La
teologo konsultu la fontojn: kiel vi, li konstatos, ke la hebrea teksto ne
atribuis la saman signifon al la vorto, kiun la grekoj, la latinaj popoloj kaj
la modernuloj tradukis per senfinaj suferoj, nerepageblaj kulpoj. Eternneco de
punoj respondas al eterneco de malbono. Efektive, kiel longe malbono ekzistos ĉe
la homoj, tiel longe punoj daŭros; gravas interpreti la sanktajn tekstojn laŭ ties
relativa senco. La eterneco de suferoj ne estas absoluta, sed relativa. Kiam venos
la tago, en kiu ĉiuj homoj surmetos, per la pento, la veston de senkulpeco,
tiam ne estos plu ĝemoj kaj grincado de dentoj. Via homa prudento estas ja
malvasta; sed,ĉ eĉ tia, ĝi estas donaco de Dio, kaj per ĝia helpo neniu sincera
homo komprenos alie la eternecon de l’ punoj. Eterneco de punoj! Kio do! Malbono
devus ja esti ankaŭ eterna. Nur Dio estas eterna kaj ne povus esti kreita
eternan malbonon; por tio, estus necese forpreni de Li la plej belan el Liaj
atributoj, nome la superegan povon; ĉar tiu ne estas superege pova, kiu povas
krei tian elementon, kapablan detrui liajn verkojn. Homano, homaro! ne plu penetrigu
vian malbrilan rigardon en la profundaĵojn de l’ Tero, por tie serĉi punojn;
ploru, esperu, elpagu viajn kulpojn kaj rifuĝu en la ideon pri iu Dio intime
bona, absolute potenca, esence justa.” - Platono.
Libro:
La Libro de la Spiritoj – Allan Kardec.
“Guerras de
palavras! Guerras de palavras! Não tendes feito verter bastante sangue? Será
ainda necessário reacender as fogueiras? Discutem-se as expressões: eternidade
das penas, eternidade dos castigos. Não sabeis então que aquilo que hoje
entendeis por eternidade os antigos não o entendiam da mesma maneira? Que o
teólogo consulte as fontes e como todos vós descobrirá que o texto hebreu não
dava à palavra o mesmo sentido que os gregos, os latinos e os modernos
traduziram por penas sem fim, irremissíveis.(1) A eternidade dos castigos
corresponde à eternidade do mal. Sim, enquanto existir o mal entre os homens
subsistirão os castigos; é em sentido relativo que se devem interpretar os
textos sagrados. A eternidade das penas é portanto relativa e não absoluta. Dia
virá em que todos os homens se revestirão pelo arrependimento da roupagem da
inocência, e nesse dia não haverá mais gemidos ou ranger de dentes. Vossa razão
é limitada, isso é verdade, mas, tal qual é, representa um presente de Deus e
com a ajuda da razão não haverá um só homem de boa fé que compreenda de outra
maneira a eternidade dos castigos. A eternidade dos castigos! Como! Teríamos
então de admitir que o mal fosse eterno. Mas só Deus é eterno e não poderia ter
criado o mal eterno, pois se assim não fosse teríamos de destituí-lo do mais
belo dos seus atributos: o soberano poder, porque deixa de ser soberanamente
poderoso o que pode criar um elemento destruidor de suas próprias obras.
Humanidade, Humanidade! Não mergulhes mais o teu sombrio olhar nas profundezas
da Terra, buscando os castigos. Chora, espera, expia e refugia-te no pensamento
de um Deus intimamente bom, absolutamente poderoso e essencialmente justo.” –
Platão.
Livro: O Livro
dos Espíritos – Allan Kardec.
(1) Teólogos
católicos e protestantes confirmam hoje essa previsão. Leia-se Giovanni Papini
em O Diabo ou Haraldur Nielsson em O Espiritismo e a Igreja. (N. do T.)
Nenhum comentário:
Postar um comentário