Kiun vi sekvas? –
Emmanuel
“Sed vi ne tiel
lernis Kriston.” – Paŭlo / EFESANOJ, 4 : 20 .
La homo
kompreneble renkontos survoje diversajn sugestojn. Ne nur el la materia sfero
venos al li certaj inspiroj, lin emigantaj al forlaso de la plej noblaj
realigoj. Ankaŭ la nevidebla sfero apuda al la rondo de liaj pensoj povas
liveri al li certajn perspektivojn nekonformajn al la altaj devoj entenataj en
la vivo mem.
En la
konsiderado de tiu problemo, la sinceraj disĉiploj komprenas la bezonon centri sian konduton en Jesuo
Kristo, kaj la forgeso de tiu imperativo povas estigi la plej grandajn konfuzojn.
La disĉiploj
malpli fidelaj al la instruoj de la Majstro kredas, ke ili povas servi al du
sinjoro, kaj kelkfoje ili eĉ konsentas la eblecon kontentigi ĉiujn frenezajn
impulsojn de la sensoj sen perdo de la anima paco. Sian pravigon
ili serĉas en novaj doktrinoj naskitaj de la sciencaj novaĵoj de la jarcento
kaj ĉe certaj pseudofilozofoj, trovalorigantaj la instinktojn ; sed veninte al
tiu punkto, ili nepre atendu plej grandajn falojn, ĉar la bezono de spirita
edifado daŭre restas viva kaj pli kaj pli urĝega. Ili ja povos serĉi apogon ĉe
la asertoj de la pretendemaj scienculoj de la mondo, sed ne tiel instruis
Jesuo.
Emmanuel / Chico
Xavier.
Libro: Vojo,
Vero kaj Vivo, ĉapitro 159.
A Quem Segues?
“Mas vós não
aprendestes assim a Cristo.” – Paulo / EFÉSIOS, capítulo 4, versículo 20.
O homem, como é
natural, encontrará diversas sugestões no caminho. Não somente do plano
material receberá certos alvitres tendentes a desviá-lo das realizações mais
nobres. A esfera invisível, imediata ao circulo de suas cogitações, igualmente
pode oferecer-lhe determinadas perspectivas que se não coadunam com os deveres
elevados que a existência implica em si mesma.
Na consideração
desse problema, os discípulos sinceros compreendem a necessidade de sua
centralização em Jesus-Cristo. Quando esse
imperativo é esquecido, as maiores perturbações podem ocorrer.
O aprendiz menos
centralizado nos ensinos do Mestre acredita que pode servir a dois senhores e,
por vezes, chega a admitir que é possível atender a todos os desvairamentos dos
sentidos, sem prejudicar a paz de sua alma. Justificam-se, para isso, em
doutrinas novas, filhas das novidades científicas do século; valem-se de certos
filósofos improvisados que conferem demasiado valor aos instintos; mas,
chegados a esse ponto, preparem-se para os grandes fracassos porque a
necessidade de edificação espiritual permanece viva e cada vez mais imperiosa.
Poderão recorrer aos conceitos dos pretensos sábios do mundo, entretanto, Jesus
não ensinou assim.
Livro: Caminho,
Verdade e Vida, cap. 159.
Emmanuel / Chico
Xavier.
Nenhum comentário:
Postar um comentário