Antaῠ nelonga tempo,
la konata medicinretejo medscape.com publikigis intervjuon kun Doktorino Amy
Banks, fakulo pri medicino de homaj rilatoj. La kialo de la intervjuo estas
freŝaj esploroj, kiuj ligis mankon de homaj kontaktoj al malsanoj. La respondoj
de D-rino Banks estas pensigaj. Ni klopodu resumi ilin.
Unue, ŝi emfazis
pri grava distingo: soleco ne estas la sama afero kiel izoliteco. Depende de
sia interna vigla vivo, soleca homo povas ankoraῠ konservi subjektivajn
konektojn kun aliaj kunhomoj; izoliĝinto tute perdis tiajn konektojn. Ekzistas
neῠronaj retoj, kiuj okupiĝas pri interpersonaj rilatoj. En nia kulturo, ni
lernas, ke beboj naskiĝas komplete dependantaj de aliuloj, kaj ke ni devas
fariĝi sendependaj dum nia maturiĝado. Por tio, ni devus distanciĝi de aliaj homoj.
Tiu falsa kredo malfortigis la homajn interrilatojn en nia kulturo. Aliaj
kulturoj, precipe en oriento, substrekas la gravecon de kunvivado por bonfarto.
Tio signifas, ke kiam homo estas forigita de sia homgrupo, tiam alarmo eksonas
en li, en formo de doloro aῠ danĝero. Temas pri fiziologia fenomeno.
La cerba
adaptiĝemo komenciĝas en la beba fazo de
la vivo. Ni naskiĝas kun neῠrona impulso por serĉado al la patrino (aῠ anstataῠanto).
Per tio, infano akiras al si fidon pri aliaj homoj. Ju pli fidohava, des pli
kompetenta estas ĝia kapablo reagi al streĉaj situacioj. La unuaj tri jaroj
estas aparte gravaj. Infanoj en medioj nesekuraj fariĝas malpli fortaj,
tiurilate.
Ĉu tia stato
povas okazi en plenaĝa fazo de la vivo?
D-rino Banks
respondas: “Al homo, izoliteco estas mortiga stato, ĉar ni estas interdependaj
estuloj, kaj nia fiziologio funkcias pli bone kiam ni estas parto de grupo.”
Kiam oni spertas traῠmatojn aῠ molestojn, tiam nia nerva sistemo enkodigas
timon, malfidemon kaj izoliĝemon. Tio povas fariĝi kronika. Kaj fine mortiga.
Ĝi kondukas al angoro kaj depresio. Sekve, ĉiaspecaj malsanoj povas
rezulti. Tio estas pli danĝera ol
misdietoj, tabakfumado, manko de korpekzercoj, genetikaj faktoroj, streso,
drogaĉoj kaj aliaj riskoj. Ĝi fariĝas ia kronika streso. La cerbo reagas al
izoliteco same kiel al doloro aῠ korpa lezo. Kaj la naturaj defendaj kapabloj
en la korpo malpliiĝas.
Kio koncernas al
kuracistoj?
Ili devas
rekomendi kunvivadon en la familio, en komunumaj centroj, en kluboj kaj aliaj
similaj institucioj. Tio estas aparte grava, se temas pri maljunaj homoj. Bedaῠrinde,
en nia socio, oni ofte forgesas, ke maljunuloj povas multe kontribui per siaj
spertoj kaj akirita saĝeco. Tamen, ili perdas siajn amatojn kaj restas en stato
de izoliteco. Estas ĉies devo atenti pri ilia kunvivado.
Alivorte, amikaj
rilatoj estas efika medikamento. Ni uzu ĝin, por ĉies profito.
Eventuale,
Esperanto estas bona rimedo por tio.
Nenhum comentário:
Postar um comentário