KANTO DE BLINDULO - J. CRUZ E SOUZA

Ve! Blinda! Kial mi ne vidas plu, 

Mizera, la majeston de l’ Naturo? 

Mi certe pekis fiajn pekojn! Nu, 

Tre justa estas pun’ per nigra muro! 

Rigardis mi la sunon en vizaĝon: 

Trobrava far’ por simpla mortemulo! 

Mi ridis Dion, mokis virton, saĝon, 

Kaj sanon mi malŝparis sen kalkulo! 

Okul’ atentis sole formojn belajn, 

Nur ĉarmaj bildoj interesis ĝin... 

Mi amis florojn terajn, ne ĉielajn 

De Dia la ĝarden’ en la Senfin’! 

Benata ombro sub la blindvualo! 

En ĝi mi vidas klare tutan veron; 

Mi volus tuj en fajron de l’ batalo, 

Reiri tuj, eĉ blinda, sur la Teron! 

Mi estas nun homido malŝatinda, 

Per mia propra kulpo, ne de Dio; 

Sed iam en la karno, eĉ se blinda, 

Mi vidos lumon tra l’ Evangelio! 

27/11/1960  / J. CRUZ E SOUZA

Libro: Mediuma Poemaro.

LUÍS DA COSTA PORTO CARREIRO NETO