NA OBRA DA LUZ / Ĉe laboro de prilumo.

NA OBRA DA LUZ

O poço foi cavado na terra firme.

Servia a todos, sustendo a vida em derredor.

Água límpida aos sedentos.

Água ao transporte para serviço à distância.

Água pura à limpeza.

Água canalizada à irrigação.

Certo dia, porém, o poço foi abandonado a si mesmo.

Desde então, poluiu-se-lhe a água, que secou, pouco a pouco.

Derruíram-se-lhe as paredes.

Caíram pedras dentro dele.

Atulhou-se-lhe o seio com folhas secas.

Cresceram pragas em torno, ocultando-lhe a boca aberta.

Em breve tempo, o antigo poço transformou-se em sepulcro ignorado ou cilada permanente aos transeuntes incautos.

A grande fonte de vida tornou-se a grande armadilha da morte.

*  

Tal é o destino da obra construtiva, impropriamente desprezada.

Tudo segue dignamente, se perseveramos na tarefa edificante.

Alegria do suor respeitável.

Alegria da obrigação retamente cumprida.

Alegria da vitória nas tentações.

Alegria da felicidade estendida a todos.

Mas, abandonada ao léu das circunstâncias, desajusta-se a máquina do serviço.

Tisnam-se os ideais.

Morrem as esperanças.

Cai o estímulo.

Enferrujam-se as peças da ação.

E, em pouco tempo, o que era tarefa florescente do amor é cova do egoísmo, provocando a queda e a desilusão de muitos.

*

Não se ausente da obra de luz e fraternidade a que você se dedica.

Quando o coração valoroso deserta do serviço começado no bem, o mal aparece em seu lugar.

Livro: Bem-Aventurados os Simples.

Valérium / Waldo Vieira.

Ĉe laboro de prilumo.

Puto estis fosita em firma tero.

Ĝis servada al ĉiuj, ĉirkaŭe subtenente vivon.

Pura akvo al soifantoj.

Transportita akvo por distanca servo.

Klara akvo por purigado.

Entubigita akvo por irigacio.

Sed unu tagon la puto estis forlasita al si mem.

De tiam malpuriĝis la akvo de la puto, kiu iom post iom sekiĝis.

Ĝiaj muroj disfalis.

Ŝtonoj falis en ĝin.

Sekaj foloj amasiĝis en ĝia interno.

Ĉirkaŭ ĝi elkreskis malutilaj plantoj, kiuj kaŝis ĝian aperturon.

Post nelonge la malnova puto transformiĝis en nekonatan tombon aŭ daŭran kaptilon por senzorgaj piedirantoj.

La granda fonto de vivo turnis sin en grandan kaptilon por la morto.

*

Tia estas la destino de ĉiu utila verko malprave forlasita.

Ĉio inde efektiviĝas, se ni obstinas em edifanta tasko.

Ĝojo el respektinda ŝvito.

Ĝojo el noble plenumita devo.

Ĝojo el venko kontraŭ tentoj.

Ĝojo el feliĉo donita de ni al ĉiuj.

Sed ia servanta homa maŝino malordiĝas, kiam forlasita al hazardo de cirkonstancoj.

La idealoj makuliĝas.

La esperoj mortas.

La stimulo malaperas.

La agkapabloj nuliĝas.

Kaj post nelonge la konstruanta amo cedas lokon al egoísmo kaŭzanta falon kaj elreviĝojn de multaj.

*

Ne forlasu laboron de prilumo kaj frateco, al kiu vi vin dediĉas.

Kiam nobla koro forlasas laboron komencitan por la bono, tiam malbono aperas em ĝia loko.

Libro: Feliĉaj la Simplaj.

Valérium / Waldo Vieira.