Virtoj kaj
malvirtoj
897. Ĉu homo, kiu
faras bonon, ne celante ian rekompencon sur la Tero, sed esperante, ke tiu bono
estos al li kreditita en sekvanta ekzistado, kaj ke, tiam, li havos pli bonan
pozicion, estas riproĉinda? Ĉu tiu penso malhelpos lian progreson?
Oni devas fari
bonon pro karitato, tio estas, abnegacie.
897-a — Tamen ĉiu
havas la tre naturan deziron progresi, por sin tiri el la peniga stato de ĉi
tiu vivo; la Spiritoj mem instruas nin fari bonon por ĉi tiu celo; ĉu estas do ne
konsilinde pensi, ke, farante bonon, oni rajtas esperi pli ol sur la Tero?
Ne, tute certe;
sed tiu, kiu faras bonon sen ia kaŝita penso kaj pro la sola plezuro plaĉi Dion
kaj sian suferantan proksimulon, staras jam sur progresoŝtupo, kiu ebligos al
li atingi feliĉon pli rapide ol lia frato, kiu, pli pozitivema, faras bonon
intence, ne instigate de la natura varmo de sia koro.” (894)
897-b — Ĉu oni
ne devas, en ĉi tiu rilato, distingi inter bono, kiun oni povas fari al sia
proksimulo, kaj la zorgo, kiun oni havas, korekti siajn proprajn malvirtetojn? Ni
konceptas, ke fari bonon, esperante, ke ĝi estos kreditita al ni en alia vivo,
estas ago nemulte meritiga; sed, ĉu nin korekti, venki niajn pasiojn, plibonigi
nian karakteron, celante alproksimiĝi al la bonaj Spiritoj kaj altiĝi, estas ankaŭ
signo de malsupereco?
Tute ne; per la
vorto bonfaro ni volas esprimi karitaton. Homo, kalkulanta tion, kion ĉiu el
liaj bonaj agoj profitigos al li en estonta, aŭ en la surtera vivo, kondutas
kiel egoisto; sed ne estas egoismo pliboniĝi, celante alproksimiĝi al Dio, ĉar ĉi
tiu estas la celo, kiun ĉiu devas sekvi.
898. Ĉar la
enkorpa vivo estas nur momenta haltotempo en ĉi tiu mondo, kaj ĉar nia
estonteco devas esti nia ĉefa zorgo, ĉu tial estas utile klopodi, por akiri sciencajn
konojn nur pri materiaj aferoj kaj bezonoj?
Sendube; unue,
tio havigas al vi rimedojn por helpi viajn fratojn; due, via Spirito pli rapide
leviĝos, se li jam intelekte progresis; dum la intertempo de la enkarniĝoj, vi
lernas en unu horo tion, kio sur la Tero postulus de vi kelkajn jarojn. Nenia
kono estas senutila; ĉiuj pli aŭ malpli kunhelpas por progreso, ĉar la perfekta
Spirito devas scii ĉion; kaj, ĉar progreso devas fariĝi laŭ ĉiuj direktoj, tial
ĉiuj akiritaj ideoj kunagas por evoluo de la Spirito.
899. El du riĉaj
homoj, unu naskiĝis en luksa superabundeco kaj neniam spertis ian bezonon; la
dua ŝuldas sian riĉecon al sia laborado; ambaŭ uzas siajn havaĵojn nur kaj sole
por sia persona ĝuado: kiu estas la pli kulpa?
Tiu, kiu spertis
suferojn, ĉar li jam scias, kio estas sufero; li konas la doloron, kiun li
tamen ne mildigas kaj kiun li ofte tute ne memoras.
900. Ĉu tiu, kiu
konstante amasigas monon, farante bonon al neniu, estas praviginda pro sia
penso, ke tiel li povos postlasi pli da komforto al siaj heredontoj?
Tio estas kompromiso
kun malhonesta konscienco.
Libro: La Libro
de la Spiritoj – Allan Kardec.
As Virtudes e os
Vícios
897. Aquele que
faz o bem sem visar a uma recompensa na Terra, mas na esperança de que lhe seja
levado em conta na outra vida e que nessa a sua posição seja melhor, é
repreensível, e esse pensamento prejudica o seu adiantamento?
— É necessário
fazer o bem por caridade, ou seja, com desinteresse.
897-a. Mas cada
um tem o desejo muito natural de progredir para sair da situação penosa desta
vida. Os Espíritos nos ensinam a praticar o bem com esse fim. Será, pois, um
mal, pensar que pela prática do bem se pode esperar uma situação melhor?
— Não, por
certo. Mas aquele que faz o bem sem segunda intenção, pelo prazer único de ser
agradável a Deus e ao seu próximo sofredor, já se encontra num grau de
adiantamento que lhe permitirá chegar mais rapidamente à felicidade do que o
seu irmão que, mais positivo, faz o bem por cálculo e não pelo impulso natural
do coração. (Ver item 894).
897-b. Não temos
de fazer aqui uma distinção entre o bem que se pode fazer ao próximo e o
cuidado de lhe corrigir os defeitos? Concebemos que fazer o bem com o
pensamento de que nos seja levado em conta na outra vida é pouco meritório; mas
emendar-se, vencer as paixões, corrigir o caráter, visando se aproximar dos
bons Espíritos e se elevar, será igualmente um sinal de inferioridade?
— Não, não; por
fazer o bem não queremos dizer ser caridoso. Aquele que calcula o que lhe pode
render cada uma de suas boas ações, na outra vida ou na vida terrena, procede
de maneira egoísta. Mas não há nenhum egoísmo em se melhorar com vistas e se
aproximar de Deus, pois esse é o objetivo de todos.
898. Desde que a
vida corpórea é apenas uma efêmera passagem por este mundo, e que o nosso
futuro deve ser a nossa principal preocupação, é útil esforçar-se por adquirir
conhecimentos científicos que se referem somente às coisas e necessidades
materiais?
— Sem dúvida.
Primeiro, isso vos torna capazes de aliviar os vossos irmãos; depois, vosso
Espírito se elevará mais depressa se houver progredido intelectualmente. No
intervalo das encarnações aprendereis em uma hora aquilo que na Terra
demandaria anos. Nenhum conhecimento é inútil; todos contribuem mais ou menos
para o adiantamento, porque o Espírito perfeito deve saber tudo e devendo o
progresso realizar-se em todos os sentidos, todas as idéias adquiridas ajudam o
desenvolvimento do Espírito.
899. De dois
homens ricos, um nasceu na opulência e jamais conheceu a necessidade; o outro
deve a sua fortuna ao seu próprio trabalho; e todos os dois a empregam
exclusivamente em sua satisfação pessoal. Qual deles o mais culpado?
— O que conheceu
o sofrimento. Ele sabe o que é sofrer, conhece a dor que não alivia, mas como
geralmente acontece, nem se lembra mais dela.
900. Aquele que
acumula sem cessar e sem beneficiar a ninguém, terá uma desculpa válida ao
dizer que ajunta para deixar aos herdeiros?
— É um
compromisso de má consciência.
Livro: O Livro
dos Espíritos – Allan Kardec.
Nenhum comentário:
Postar um comentário