Devo / Dever – 2

Devo

195. – Kiel ni povu trovi en ni mem la elementon klarigantan ĉian dubon, koncerne la fratecan, bonegan kvaliton de la ago, kiun ni deziras efektivigi en la ĉiutagaj luktoj de la interrilata vivo?

Pri tio ni estas devigitaj rememori la malnovan ordonon: “ami nian proksimulon kiel nin mem”.  

Ĉe ĉiuj siaj faroj, la disĉiplo de Jesuo devos konsideri, ĉu li estus kontenta, ricevante ilin de unu sia frato, en la sama kvalito, intenseco kaj maniero, en kiu li intencas apliki la maksimon aŭ ekzemplon al la aliaj.

Per tiu introspekta procedo, ĉesus ĉiuj ventanimaj kampanjoj de agoj kaj paroloj, kaj la kristana komunumo estute iradus sian efektivan vojon.

196. – Kiel la spiritaj gvidantoj rigardas niajn plendojn?

Multaj plendoj estas konsiderataj veraj preĝoj, indaj je ĉia zorga atento de la elkarniĝintaj amikoj.

Sed la plimulto de ili estas nenio alia ol vana lamentado, al kiu la homo alkutimiĝis, kvazaŭ al iu ajn malvirto, ĉar, se vi havas en la manoj la efikan kuracilon de la Evangelio de Jesuo kaj la konsolajn klarigojn de la Doktrino de la Spiritoj, la ripetado de certaj plendoj esprimas malbonan volon ĉe la aŭtentika apliko de la spiritisma scio al vi mem.

Libro: La Konsolanto.

Emmanuel / Chico Xavier.

Dever

195 – Como poderemos encontrar, dentro de nós mesmos, o elemento esclarecedor de qualquer dúvida, quanto à qualidade fraternal e excelente do ato que pretendamos realizar nas lutas cotidianas da vida de relação?

Aqui, somos compelidos a recordar o antigo preceito do “amar o próximo como a nós mesmos”.

Em todos os seus atos, o discípulo de Jesus deverá considerar se estaria satisfeito, recebendo-os de um seu irmão, na mesma qualidade, intensidade e modalidade com que pretende aplicar o conceito, ou exemplo, aos outros.

Com esse processo introspectivo, cessariam todas as campanhas levianas dos atos e das palavras, e a comunidade cristã estaria integrada, em conjunto, no seu legítimo caminho.

196 – Como encaram os guias espirituais as nossas queixas?

Muitas são consideradas verdadeiras preces dignas de toda a carinhosa atenção dos amigos desencarnados.

A maioria, porém, não passa de lamentação estéril, a que o homem se acostumou como a um vício qualquer, porque, se tende nas mãos o remédio eficaz com o Evangelho de Jesus e com os consoladores esclarecimentos da doutrina dos Espíritos, a repetição de certas queixas traduz má-vontade na aplicação legítima do conhecimento espiritista a vós mesmos.

Livro: O Consolador.

Emmanuel / Chico Xavier.