Prozelitoj
362. – Ĉu ni
povas ricevi novan instruon pri la devoj koncernantaj la spiritistojn?
– Ni ne detaligu
la devojn de la kristana spiritisto, ĉar nenia vorto povos superi la ekzempladon
de la Kristo, kiun ĉiu disĉiplo devas preni kiel modelon por sia vivo.
Konsilinde
estas, ke, en siaj ordinaraj aktivecoj la spiritisto estu ekstreme indulga al
siaj similuloj, kaj tute ne indulga al si mem, ĉar, antaŭ ol pensi pri la
prilumado de la aliaj, li devos peni prilumi sin mem per la plenumo de siaj
devoj.
363. – Kiel oni
pravigas la ekziston de certaj kontraŭfrataj luktoj en la sino de la
spiritistaj grupoj?
– La spiritistaj
grupoj bezonas kompreni, ke ilia organizo ne povas simili tiujn de la ĝustedire
homaj societoj.
Spirita-kristana
societo havu, pli ol ĉion alian, la familian karakteron, kie la amo kaj la simpleco
vidiĝu en la manifestiĝo de ĉiuj sentoj.
Kiam, en
spiritisma organizaĵo, aperas malkonsentoj kaj internaj luktoj, montrante partianecojn
kaj malamikecojn, tio signifas foreston de la Evangelio en la koroj,
manifestiĝantan per la eksceso de homa materialo kaj aŭgurantan la pereon de la
plej bonkoraj intencoj.
En tiuj
studnukleoj nenia laboro efektiviĝos sen aŭtentikaj frateco kaj humileco, kaj
estas nepre necese, ke ĉiuj kunuloj, inter si, viglu kun bonvolo kaj sincereco,
por ke ili ne transformu sian bonegan spiritan posedaĵon en imitaĵon de la
katolikaj sekretaj kunvenoj, difektitaj de la intrigo kaj hipokriteco.
364. – Por
progresi en la Doktrino, ĉu la spiritisto bezonas studi kaj mediti per si mem,
aŭ sufiĉas vizitadi la doktrinajn organizaĵojn, atendante la parolojn de la
gvidantojn?
– Al ĉiu estas
nepre necesa la diligenteco ĉe la studado, meditado, kulturado kaj aplikado de
la Doktrino, ĉe ĉiu momento de lia intima vivo.
La vizitado al
seancoj aŭ la fakto ĉeesti tiun aŭ alian fenomenon, akceptante ĝian
aŭtentikecon, tio ne signifas sciakiron.
Spirita gvidanto
povas ja esti bona amiko, sed li neniam povos plenumi viajn proprajn devojn nek
deturni vin de la provoj kaj spertoj nepre necesaj por via prilumado.
El tio naskiĝas
la bezono, ke vi individue sin preparu ĉe la Doktrino por travivi tiajn
spertojn kun spirita digno, ĉe oportuna momento.
365. – Kiel ni
ricevu la kritikajn atakojn?
– La spiritistoj
ricevu la kritikon de la kampoj de kontraŭa opinio kun maksimumo da morala
sereneco, rekonante ĝian esencan utilecon.
Preskaŭ ĉiam
tiuj kritikoj prezentiĝas kun netaksebla celo, tia, nature elekti la kontribuojn
de la doktrina propagando, forigante la malordigajn, konfuzajn elementojn, kaj
valorigante la aŭtentikan, sinceran kunlaboron, ĉar ĉiu atako kontraŭ la pura
vero servas nur por elstarigi kaj altigi tiun saman veron.
366. – Kiel
devos agi la sincera spiritisto, kiam li troviĝos antaŭ certaj doktrinaj
strangaĵoj?
– Ĉe la lumo de
la pura frateco ni ne rifuzu la helpon de la saĝa parolo kaj de la rekta
kontribuo, ĉiam, kiam ĝi estos konvena al la klarigado de ĉiuj, sed zorgante
neniam malobei la verajn evangeliajn principojn, ne ofendante tamen la sentojn de
aliaj personoj. Kaj se tiuj personoj persistos en la nekomprenemo, ĉiu
laboristo zorgu pri sia tasko, ĉar Jesuo asertis, ke la tritiko kreskas flanke
de la lolo, en lia sankta kultivejo, sed Li, la Kulturanto de la Dia Vero,
scios elekti la bonan grenon en la tempo de la rikolto.
Libro: La
Konsolanto.
Emmanuel / Chico
Xavier.
PROSÉLITOS
362 – Poderemos
receber um novo ensino sobre os deveres que competem aos espiritistas?
Não devemos
especificar os deveres do espiritista cristão, porque palavra alguma poderá
superar a exemplificação do Cristo, que todo discípulo deve tomar como roteiro
da sua vida.
Que o
espiritista, nas suas atividades comuns, dispense o máximo de indulgência para
com os seus semelhantes, sem nenhuma para consigo mesmo, porque antes de
cogitar da iluminação dos outros, deverá buscar a iluminação de si mesmo, no
cumprimento de suas obrigações.
363 – Como se
justifica a existência de certas lutas antifraternas dentro dos grupos espiritistas?
Os agrupamentos
espiritistas necessitam entender que o seu aparelhamento não pode ser análogo
ao das associações propriamente humanas.
Um grêmio
espírita-cristão deve ter, mais que tudo, a característica familiar, onde o
amor e a simplicidade figurem na manifestação de todos os sentimentos.
Em uma entidade
doutrinária, quando surgem as dissensões e lutas internas, revelando
partidarismos e hostilidades, é sinal de ausência do Evangelho nos corações, demonstrando-se
pelo excesso de material humano e pressagiando o naufrágio das intenções mais
generosas.
Nesses núcleos
de estudo, nenhuma realização se fará sem fraternidade e humildade legítimas,
sendo imprescindível que todos os companheiros entre si, vigiem na boa-vontade
e na sinceridade, a fim de não transformarem a excelência do seu patrimônio
espiritual numa reprodução dos conventículos católicos, inutilizados pela intriga
e pelo fingimento.
364 - O
espiritista para evoluir na Doutrina necessita estudar e meditar por si mesmo, ou
será suficiente frequentar as organizações doutrinárias, esperando a palavra
dos guias?
É indispensável
a cada um o esforço próprio no estudo, meditação, cultivo e aplicação da
Doutrina, em toda a intimidade de sua vida.
A frequência às
sessões ou o fato de presenciar esse ou aquele fenômeno, aceitando-lhe a veracidade,
não traduz aquisição de conhecimentos.
Um guia
espiritual pode ser um bom amigo, mas nunca poderá desempenhar os vossos
deveres próprios, nem vos arrancar das provas e das experiências imprescindíveis
à vossa iluminação.
Daí surge a
necessidade de vos preparardes individualmente, na Doutrina, para viverdes tais
experiências com dignidade espiritual, no instante oportuno.
365 – Como
deveremos receber os ataques da crítica?
Os espiritistas
devem receber a crítica dos campos de opinião contrária, como máximo de
serenidade moral, reconhecendo-lhe a utilidade essencial.
Essas críticas
se apresentam, quase sempre, com finalidade preciosa, qual a de selecionar,
naturalmente as contribuições da propaganda doutrinária, afastando os elementos
perturbadores e confusos, e valorizando a cooperação legítima e sincera, porque
todo ataque à verdade pura serve apenas para destacar e exaltar essa mesma verdade.
366 – Como
deverá agir o espírita sincero, quando encontre perante certas extravagâncias
doutrinárias?
À luz da
fraternidade pura, jamais neguemos o concurso da boa palavra e da contribuição
direta, sempre que oportuno, em benefício do esclarecimento de todos, guardando,
todavia, o cuidado de nunca transigir com os verdadeiros princípios evangélicos,
sem, contudo ferir os sentimentos das pessoas. E se as pessoas perseverarem na
incompreensão, cuide cada trabalhador da sua tarefa, porque Jesus afirmou que o
trigo cresceria ao lado do joio, em sua seara santa, mas Ele, o Cultivador da
Verdade Divina, saberia escolher o bom grão na época da ceifa.
Livro: O
Consolador.
Emmanuel / Chico
Xavier.
Nenhum comentário:
Postar um comentário