Instruoj / Instruções (1)

Instruoj

302. – Kiel ni komprenu la aserton de Jesuo al la judoj:

– “Vi estas dioj”?

– En ĉiu homo kuŝas la dia ero de la Kreinto, per kiu la surtera homo povas partopreni en la sanktaj povoj de la Kreado.

La enkarniĝinta Spirito ankoraŭ ne ĝuste taksis la amason da diaj eblecoj gardataj en siaj manoj, sanktaj dotoj plurfoje transformitaj en elementoj de ruino kaj detruado.

Sed tiuj malmultaj, kiuj scias kreski ĉe sia dieco, per la ekzemploj kaj instruoj, estas alnomataj sanktuloj kaj herooj, sur la Tero, ĉar ili konfesis sian spiritan kondiĉon, kaj estas juste, ke ĉiuj homoj penu atingi tiujn valorojn, disvolvante sian dian naturon en la direkto al la bono kaj al la lumo.

303. – Kion signifas la jena evangelia instruo: – “Ĉiuj pekoj estos pardonitaj al vi; sed ne tiuj, kiujn vi faros kontraŭ la Sankta Spirito”?

– La akiro de la spirita scio kun la perfekta konscio de niaj devoj vekas en nia interno la fajreron de la dia spirito, troviĝantan en la sino de ĉiuj homoj.

Ĉe tiu momento, malfermiĝas antaŭ nia profunda rigardo la sanktejo de la lumo de Dio interne de ni mem, firmigante kaj gvidante niajn plej aŭtentikajn nociojn pri respondeco en la vivo.

Dum la homo deturniĝas aŭ malfortiĝas, for de tiu prilumo, lia eraro iel praviĝas pro liaj malklereco aŭ blindeco. Sed la eraro farita kun plena konscio de devo, post la beno de la interna scio gardata en la koro kaj en la intelekto, signifas ja la ‘pekon kontraŭ la Sankta Spirito”, ĉar tiam la homa animo estos kontraŭ si mem, forpelante siajn diajn kapablojn.

Estas tamen logike, ke tiuj eraroj estas la plej gravaj el la vivo, ĉar ili konsistas el la malestimo de la homoj por la karaktero de Dio, kiu loĝas en ili.

304. – Kiu estas la spirito de tiu ĉi frazo “Ne supozu, ke mi venis, por enkonduki pacon sur la teron; mi venis, por enkonduki ne pacon, sed glavon”?

– Konforme al la medio, kie ili formiĝis, ĉiuj evangeliaj simboloj preskaŭ ĉiam estas energiaj kaj konvinkigaj.

Jesuo ne venis por alporti en la mondon la vorton de tratolerado al la homa malforteco, sed la fajreron de lumo, por ke la homo sin prilumu por la diaj projektoj.

Kaj ankoraŭ kaj ĉiam la sublima leciono de la Kristo povas esti konata kiel la renoviga “glavo”, per kiu la homo luktu kun si mem, elradikante el sia koro la malnovajn malamikojn ĉiam komandatajn de la malklereco kaj vantemo, de la egoismo kaj fiero.

Libro: La Konsolanto

Emmanuel / Chico Xavier.
Instruções

302 – Como compreender a afirmativa de Jesus aos Judeus: - “Sois deuses?”.

Em todo homem repousa a partícula da divindade do Criador, com a qual pode a criatura terrestre participar dos poderes sagrados da Criação.

O Espírito encarnado ainda não ponderou devidamente o conjunto de possibilidades divinas guardadas em suas mãos, dons sagrados tantas vezes convertidos em elementos de ruína e destruição.

Entretanto, os poucos que sabem crescer na sua divindade, pela exemplificação e pelo ensinamento, são cognominados na Terra santos e heróis, por afirmarem a sua condição espiritual, sendo justo que todas as criaturas procuram alcançar esses valores, desenvolvendo para o bem e para a luz, a sua natureza divina.

303 – Qual o sentido do ensinamento evangélico: - “Todos os pecados ser-vos-ão perdoados, menos os que cometerdes conta o Espírito Santo?”.

A aquisição do conhecimento espiritual, com a perfeita noção de nossos deveres, desperta em nosso íntimo a centelha do espírito divino, que se encontra no âmago de todas as criaturas.

Nesse instante, descerra-se à nossa visão profunda o santuário da luz de Deus, dentro de nós mesmos, consolidando e orientando as nossas mais legítimas noções de responsabilidade na vida.

Enquanto o homem se desvia ou fraqueja, distante dessa iluminação, seu erro justifica-se, de alguma sorte, pela ignorância ou pela cegueira. Todavia, a falta cometida com a plena consciência do dever, depois da bênção do conhecimento interior, guardada no coração e no raciocínio, essa significa o “pecado contra o Espírito Santo”, porque a alma humana estará, então, contra si mesma, repudiando as suas divinas possibilidades.

É lógico, portanto, que esses erros são os mais graves da vida, porque consistem no desprezo dos homens pela expressão de Deus, que habita neles.

304 – Qual o espírito destas letras: - “Não cuideis que vim trazer paz à Terra; não vim trazer a paz, mas a espada”?

Todos os símbolos do Evangelho, dado o meio em que desabrocharam, são, quase sempre, fortes e incisivos.

Jesus não vinha trazer ao mundo a palavra de contemporização com as fraquezas do homem, mas a centelha de luz para que a criatura humana se iluminasse para os planos divinos.

E a lição sublime do Cristo, ainda e sempre, pode ser conhecida como a “espada” renovadora, com a qual deve o homem lutar consigo mesmo, extirpando os velhos inimigos do seu coração, sempre capitaneados pela ignorância e pela vaidade, pelo egoísmo e pelo orgulho.

Livro: O Consolador.

Emmanuel / Chico Xavier.