TRI REĜOJ

Tri reĝoj, jen rajdante sur kameloj, 

Direktas sin al nekonata loko... 

Brilega lum’, lumanta pli ol steloj, 

Saĝuloj gvidas laŭ ĉiela voko. 

En manoj mirho, oliban’ kaj oro, 

Decaj donacoj por naskita reĝo; 

Sed pli profunde, en batanta koro, 

Tronas obeo al supera Leĝo. 

Adorkliniĝas potenculoj! Kio 

Pli bela estus, ol genu’ sur tero! 

Nura infano, sed sendit’ de Dio, 

Reĝ’ inter reĝoj, de l’ Ĉiel’ fajrero! 

Ho, se ni estus tiaj homoj saĝaj! 

Konstante stelo montras Bet–Leĥemon, 

Sed, se la tempo faras nin pli aĝaj, 

Tamen ni nutras plu la ribelemon... 

Kiel saĝuloj sekvis vin, ho stelo, 

Tiel vi lumu ĉiam super ni; 

Kie vi brilas – tie bon’ kaj belo, 

Kie vi staras – tie loĝas Di’! 

6/1/1961 / J. CRUZ E SOUZA

Livro: Mediuma Poemaro.

Porto Carreiro Neto.