Kiel vi
supozeble bone scias, la identecon de la okcidenta civilizacio kreas la
heredaĵo de la kulturoj greka kaj romia, kaj de la kristana. Ĝi estas la
heredaĵo, en kiu bone sentis sin ĝis nun pluraj eŭropanoj, opiniantaj ĝin io
sekura kaj normala. Intertempe ni vidas, ke tiu ĉi heredaĵo iufoje estas
rifuzata, ke fariĝas iu „nova homo” kaj iu „nova socio” kaj estas tre malfacile
retrovi sin kaj trovi iun referencpunkton.
Kio do estas
normaleco? La normalecon ni povas ligi kun la vorto „naturo”. La naturo estas
tio, kion ni renkontas, kiam ni naskiĝas. La naturo estas ĉio, kio ne estis
ŝanĝita aŭ elfarita de la homo. Oni malkovris, ke la naturo estas io dinamika
kaj ke ĝi agas. La agado de la naturo ne estas io kaosa, sed ĝi havas siajn
direkton kaj celon. La naturo volas antaŭ ĉio konservi la vivon kaj tiucele ĝi
volas postlasi idaron. Ĉiu generacio postlasas la sekvan generacion. La naturo
volas konservi la vivon, tial ĉiuj vivantaj estaĵoj nutras sin, kaj kiam estas
necese, ili defendas sin aŭ atakas sian malamikon. Cele transdoni la vivon
kreiĝas paroj de individuoj homaj, bestaj kaj aliaj. Tio ĉi estas normala. Kaze
de la homo okazas ankaŭ la scivolemo ekkoni la veron pri la mondo, la realeco
kaj Dio.
Kiu do estas
normala? Normala estas tiu, kiu volas vivi kaj havi la familion, kiu kapablos
generi idaron. Estas la homo, kiu volas kompreni la realecon kaj la veron. Baze
de la menciitaj deziroj oni difinis la principojn de la natura leĝo. Se ni
volas ion, ni havas la rajton al tio. Rimarkigis tion grekoj, kaj precipe la
romia filozofo, leĝisto kaj bonega parolisto Cicerono. Ne temas do pri iu
kristana elpensaĵo, kiel povus ŝajni al kelkaj nuntempuloj. Ĝi estas la
heredaĵo post la kulturo greka romia, kiu sian plej precizan respegulon trovis
en la Universala Deklaracio pri la Rajtoj de la Homo de UNO el la 1948-a jaro.
Danke al tio estis malkovrita kaj agnoskita la universala pozicio de la homo en
la mondo kiel la persono, kiu havas la rajton por la vivo, familio, infanoj kaj
por la vero. Tiuj veroj troviĝas ankaŭ en la dekalogo.
Sed lastatempe
en la okcidenta historio okazas strangaj aferoj, kiam ĉio estas inversigata en
la maniero neimagebla, kiam la reguloj de la natura leĝo kaj dekalogo estas
ĉiam pli ofte neataj fare de la kontraŭuloj de la iama sed ŝajne daŭre ĝisnuna
ordo. Aŭdiĝas ĉiam pli multaj voĉoj, laŭ kiuj la rajto por vivi estas
komprenata kiel la rajto mortigi infanon ankoraŭ en la pubo de la patrino,
simile malsanaj maljunuloj povas libere mortiĝi. Dum la geedziĝintaj gepatroj
ofte maldeziras infanojn pro sia trolaborado kaj mizero, samtempe kreiĝas paroj
de viro kun viro kaj virino kun virino sed sen la natura eblo generi proprajn
infanojn. Anstataŭ unu vero en t.n. „progresema socio” ĉiu povas havi sian
propran opinion pri ajna temo, sed kun tiu diferenco, ke unuj havas la rajton
paroli antaŭ kameraoj al milionoj, dum la aliaj povas paroli nur al kolomboj en
parko. Dio laŭ multaj malekzistas, kaj la homo estas simio aŭ aparataro en kiu
oni povas ŝanĝi unuopajn partojn. Kaj la homo ja estas nek greko, nek romiano,
nek kristano. Kiel homoj ni havas la samajn rajtojn, ĉar ni estas personoj, kaj
niaj rajtoj ne devenas de parlamentoj. Niaj homaj rajtoj estas la heredaĵo de
la natura leĝo, kiu leĝo estas konstante detruata kadre de t.n. revolucio
kultura. Ĉi revolucio signifas la detruadon de la okcidenta tradicio. La
revolucio nomiĝas kultura, ĉar ĝi iras tra la kulturo, scienco, arto kaj
tekniko. La revolucio signifas la inversigon de la natura ordo, en kiu naskiĝas
perforto kaj brutaleco, kiam ni vidas batalulojn kaj teroristojn, pafantajn al
sendefenduloj.
En tia mondo ni
ĉiuj vivas, opiniante, ke ĝuste ni estas normalaj, ĉiu laŭ siaj propraj
konvinkoj. Progreso aŭ tradicio? - jen la demando.
Nenhum comentário:
Postar um comentário