Spiritoj
ekzilitaj sur la Teron
Tial Jesuo
akceptis en la lumon de sia regno de amo kaj justeco tiun amason da suferantaj
kaj malfeliĉaj estuloj.
Per sia saĝa kaj
kompatema parolo, li admonis tiujn malfeliĉajn animojn al la edifado de ilia
konscienco per la plenumado de la devoj de solidareco kaj amo, en la klopodo
regeneranta ilin mem. Li montris al ili la grandegajn kampojn de lukto,
etendiĝantajn sur la Tero, envolvante ilin en la benata haloo de siaj senlimaj favorkoreco
kaj karitato. Li benis iliajn sanktigajn larmojn kaj faris ilin kompreni la
sanktajn triumfojn de la estonteco, promesante al ili sian ĉiutagan kunlaboron kaj
iam poste sian alvenon.
Tiuj angoraj kaj
afliktitaj estuloj, kiuj lasis post si tutan mondon da amatoj, malgraŭ siaj
koroj ŝtoniĝintaj en la praktikado de malbono, estos ekzilitaj sur la malluman
surfacon de la Tero; restos forlasitaj en la nokto de jarmiloj da resopiro kaj
amareco; reenkarniĝos inter la nesciaj kaj primitivaj rasoj, rememorante la perditan
paradizon en la foraj firmamentoj. Dum multe da jarcentoj ili ne vidos la
mildan lumon de Kapelo, sed laboros sur la Tero, karesataj de Jesuo kaj
konsolataj de ties grandega favorkoreco.
Libro: Sur Vojo
al la Lumo.
Emmanuel / Chico
Xavier.
ESPÍRITOS EXILADOS NA TERRA
Foi assim que
Jesus recebeu, à luz do seu reino de amor e de justiça, aquela turba de seres
sofredores e infelizes. Com a sua palavra sábia e compassiva, exortou essas
almas desventuradas à edificação da consciência pelo cumprimento dos deveres de
solidariedade e de amor, no esforço regenerador de si mesmas. Mostrou-lhes os
campos imensos de luta que se desdobravam na Terra, envolvendo-as no halo
bendito da sua misericórdia e da sua caridade sem limites. Abençoou-lhes as
lágrimas santificadoras, fazendo-lhes sentir os sagrados triunfos do futuro e
prometendo-lhes a sua colaboração cotidiana e a sua vinda no porvir.
Aqueles seres
angustiados e aflitos, que deixavam atrás de si todo um mundo de afetos, não
obstante os seus corações empedernidos na prática do mal, seriam degredados na face
obscura do planeta terrestre; andariam desprezados na noite dos milênios da
saudade e da amargura; reencarnariam no seio das raças ignorantes e primitivas,
a lembrarem o paraíso perdido nos firmamentos distantes. Por muitos séculos não
veriam a suave luz da Capela, mas trabalhariam na Terra acariciados por Jesus e
confortados na sua imensa misericórdia.
Livro: A Caminho
da Luz.
Emmanuel / Chico Xavier.
Nenhum comentário:
Postar um comentário