Fiksado de la rasaj karakteroj
Kun la helpo de
tiuj ekzilitaj Spiritoj, en tiuj tre foraj eraoj, la falangoj de la Kristo
realigis ankoraŭ la lastajn eksperimentojn pri la renovigaj fluidaĵoj de la vivo,
perfektigante la biologiajn karakterojn de la homaj rasoj. La naturo estis plu
por la laboristoj el la spirita mondo, ia vasta kampo de senfinaj
eksperimentoj; tio estas des pli vera, ĉar, se la observoj de la mendelismo estus
faritaj en tiuj distancaj jarmiloj, oni trovus nenian definitivan solvon en
siaj biologiaj studoj. La moderna genetiko ne povus fiksi tiel same, kiel
hodiaŭ, la karakterojn de la genoj, pro tio, ke en la laboratorio de la nevideblaj
fortoj la ĉeloj ankoraŭ suferadis longajn procedojn de rafinado, kaj ricevadis
astrecajn elementojn, kiuj plifirmigis ĝiajn definitivajn karakterojn, por la
organismoj de la tempo venonta.
Se la genezo de
nia planeco procesis en la daŭro de la jarmiloj, la genezo de la homaj rasoj
postulis la kontribuon de la tempo, ĝis estis forlasita la peniga kaj longa
tasko de ilia fiksado.
Libro: Sur vojo
al la lumo.
Emmanuel / Chico
Xavier.
Fixação dos
caracteres raciais
Com o auxílio
desses Espíritos degredados, naquelas eras remotíssimas, as falanges do Cristo
operavam ainda as últimas experiências sobre os fluidos renovadores da vida, aperfeiçoando
os caracteres biológicos das raças humanas. A Natureza ainda era, para os trabalhadores
da espiritualidade, um campo vasto de experiências infinitas; tanto assim que, se
as observações do mendelismo fossem transferidas àqueles milênios distantes,
não se encontraria nenhuma equação definitiva nos seus estudos de biologia. A
moderna genética não poderia fixar, como hoje, as expressões dos “genes”,
porquanto, no laboratório das forças invisíveis, as células ainda sofriam
longos processos de acrisolamento, imprimindo-se-lhes elementos de astralidade,
consolidando-se-lhes as expressões definitivas, com vistas às organizações do
porvir.
Se a gênese do
planeta se processara com a cooperação dos milênios, a gênese das raças humanas
requeria a contribuição do tempo, até que se abandonasse a penosa e longa tarefa
da sua fixação.
Livro: A Caminho da Luz.
Emmanuel / Chico
Xavier.
Nenhum comentário:
Postar um comentário