KANTO DE EGOISTO – I

Ho! egoisto mi, jes, egoisto, 

Kaj ĉu ĝi estus io eksternorma? 

Neniam mi pretendis esti kristo, 

Sin oferanta por la mondo ŝtorma...  

Pensado nobla estas vivi pie, 

Donante panon laŭ ordono de Di’, 

Sed mi unue, due mi, kaj trie, 

Memkompreneble mi, ankoraŭ mi... 

Ĉar vidu, estas hom’ azeno tia, 

Ke ĉion li donacas al la “frato”... 

Li do forgesis sin, dum prave lia 

“Mem” devus montri ventron de prelato... 

Kaj la ceteraj? Nu, ĉu la ceteraj 

Ne rajtus same pensi? Konsentite; 

Bien’ komuna estas ĉiuj teraj 

Bonaĵoj, materie kaj spirite. 

Mi do rebaku la malnoblan “mem”; 

Pardonu, frato, petas mi pro Dio! 

Miloble fruktos de la Viv’ la sem’ 

Nur sur la kampoj de l’ Evangelio! 

7/12/1960  / J. CRUZ E SOUZA.

Libro: Mediuma Poemaro.

Porto Carreiro Neto.