Mediteraneo kaj
la Norda Maro.
En tiu epoko
aliaj geologiaj fenomenoj skuas la vivon de la terglobo. Jesuo bezonis starigi
la definitivajn trajtojn de la granda civilizacio, kies komencoj jam estis
vidataj; kaj el tiuj fizikaj skuoj de la terglobo venas renoviĝoj, difinantaj
Mediteraneon kaj la Nordan Maron, kiuj limigis la agon de tiuj amasoj da
laborantoj por la kolektiva evoluado.
La Kristo
povosciis valorigi la aktivecon de la hindeŭropa familio, kiu, se ĝi estis la
plej ribelinta kontraŭ la planoj de la Supro, ankaŭ estis la sola, kiu kunfratiĝis
kun la sovaĝulo, perfektigante liajn rasajn karakterojn, ne laciĝante en la ago
konstrui la laborejojn de la estonteco. Dum jarmiloj Li faciligis ĝiajn ĉagrenojn
sur la vojo superplena de luktoj kaj obstinaj doloroj.
Tial Li sendis
al ĝi kurierojn, en ĉiuj cirkonstancoj, kontentigante la kaŝitajn petojn de ĝia
koro, dum la eduka laboro de la primitivaj triboj de la kontinento. Li mildigis
ĝiajn afliktojn kaj amarecon, helpante rekonstrui la templon de la fido en la
sinsekvo de la generacioj. En la arbaroj de Armoriko la antikvaj Keltoj
starigis la altarojn de la kredo inter la sanktaj arboj de la Naturo.
Dolĉaj spiritaj
revelacioj falas en la animon de tiu mistika kaj laborema popolo, kiu tre longe
antaŭ la saksoj loĝatigis la regionojn de Britujo.
La reenkarniĝo
de multenombraj helpantoj de la Majstro, ĉe liaj diaj laboroj, okazigas novan
fazon da evoluo en la sino de la hind-eŭropa familio, jam karakterizita per la
plej diversaj rasaj mienoj. Dum la Ĝermanoj kreas novajn aspektojn de progreso,
Latio stariĝas en la Centra Italujo, inter Etruskujo kaj Kampanio; Grekujo
fariĝas loĝata de majstroj kaj kantistoj kaj la tuta orienta Mediteraneo
elvolviĝas per la uzo de la skribo akirita ĉe la najbareco al la civilizacioj
pli progresintaj.
Libro: Sur Vojo
al la Lumo.
Emmanuel / Chico
Xavier.
O Mediterrâneo e o Mar do Norte.
Por essa época,
novos fenômenos geológicos abalam a vida do globo. Precisava Jesus estabelecer
as linhas definitivas da grande civilização, cujos primórdios se levantavam; e dessas
convulsões físicas do orbe surgem renovações que definem o Mediterrâneo e o Mar
do Norte, fixando-se os limites da ação daqueles núcleos de operários da
evolução coletiva.
O Cristo sabia
valorizar a atividade da família indo-europeia, que, se era a mais revoltada
contra os desígnios do Alto, era também a única que confraternizava com o selvagem,
aperfeiçoando-lhe os caracteres raciais, sem esmorecer na ação construtiva das oficinas
do porvir. Através dos milênios, aliviou-lhe os pesares no caminho
sobrecarregado de lutas e dores tenazes. Assim, enviou-lhe emissários em todas
as circunstâncias, atendendo-lhe os secretos apelos do coração, no labor
educativo das tribos primitivas do continente. Suavizou-lhe a revolta e a
amargura, ajudando a reconstruir o templo da fé, na esteira das gerações. Nos
bosques da Armórica, os celtas antigos levantaram os altares da crença entre as
árvores sagradas da Natureza. Doces revelações espirituais caem na alma desse
povo místico e operoso, que, muito antes dos saxões, povoou as terras da Grã-Bretanha.
A reencarnação
de numerosos auxiliares do Mestre, em seus labores divinos, opera uma nova fase
de evolução no seio da família indo-europeia, já caracterizada pelas mais diversas
expressões raciais. Enquanto os germanos criam novas modalidades de progresso,
o Lácio se ergue na Itália Central, entre a Etrúria e a Campânia; a Grécia se
povoa de mestres e cantores, e todo o Mediterrâneo oriental evolve com o uso da
escrita, adquirido na convizinhança das civilizações mais avançadas.
Livro: A Caminho
da Luz.
Emmanuel / Chico
Xavier.
Nenhum comentário:
Postar um comentário