Infana Reago
Zorgema kaj
sindona patrino kunportas sian infanon en banejon.
Ŝi demetas ĝian
veston.
Sed la etulo
ekploretas.
La juna patrino
penas kvietigi ĝin kaj mergas ĝin em puran akvon.
La bubeto tamen
restas plu nekomprenema.
Ĝi nekonformita
ribelas kontraŭ akvo, kontraŭ malvarmo, kontraŭ sapo kaj ĝi mem impulsiĝema
frotas ŝaŭmon kontraŭ siajn okulojn, baraktante, krusrskuante, preskaŭ sufokĝante.
Post momento la patrino kontente viŝas ĝian rozkoloran
haŭton per mola viŝtuko.
Kiam la krizo forpasis, ĝi ridetis kaj fine ripozis
feliĉa.
***
Tia preskaŭ ĉiam
nia reago antaŭ doloro.
Kiam tiú dia
bonfaranto aperas, ni ekploras, ekkrias, ekplendas kaj ne malofte preskaŭ
sufokiĝas en malespero.
***
Ĉio tio tamen
estas infana reagado nekonvena kaj forĝita de nia nesperteco.
Kiam doloro
forpasas, ni ĉiuj sciu, ĉiam restas en ni beno de puriĝo kaj feliĉo de
pliboniĝo.
Libro: Feliĉaj
la Simplaj.
Valérium / Waldo
Vieira.
REAÇÃO INFANTIL
A mãe zelosa e
dedicada leva o pequeno ao banho.
Despe-lhe a
roupa.
Mas o petiz
começa a choramingar.
A jovem mãe
procura acalmá-lo, imergindo-o na água pura.
Entretanto, o
bebê prossegue incompreensivo.
Desesperado,
revolta-se contra a água, contra o frio, contra o sabão e, ele mesmo,
impulsivo, esfrega espuma nos olhos, a debater-se, esperneante, afogando-se,
quase.
Instantes após,
a mãe satisfeita enxuga-lhe a pele rosada, com toalha macia.
Ele sorri,
depois da crise, e descansa contente, enfim.
*
Assim tem sido,
quase sempre, a nossa reação perante a dor.
Quando aparece a
benfeitora divina, choramos, gritamos e esbravejamos e, não raro, quase nos
sufocamosno desespero.
*
Tudo isso,
porém, é reação infantil, descabida e forjada pela nossa própria inexperiência.
Quando a dor
passa, saibamos todos, há sempre em nós a bênção da purificação e a felicidade
da melhoria.
Livro:
Bem-Aventurados os Simples.
Valérium / Waldo
Vieira.
Nenhum comentário:
Postar um comentário