Emigração e
Imigração dos Espíritos
35. No intervalo
de suas existências corporais, os Espíritos estão no estado de erraticidade, e
compõem população espiritual ambiente do globo. Pelas mortes e nascimentos
essas duas populações se permutam incessantemente; operam-se, pois,
incessantemente, emigrações do mundo corpóreo para o mundo espiritual, e
imigrações do mundo espiritual para o mundo corporal: este é o estado normal.
36. Em certas
épocas, reguladas pela sabedoria divina, essas emigrações e imigrações se
operam em massas mais ou menos consideráveis, como resultado das grandes
revoluções que fazem partir ao mesmo tempo, quantidades inumeráveis, as quais
são logo substituídas por quantidades equivalentes de encarnações. Portanto, é
preciso considerar os flagelos destruidores e os cataclismos como ocasiões de
chegadas e partidas coletivas, meios providenciais de renovar a população
corporal do globo, de a retemperar mediante a introdução de novos elementos
espirituais mais purificados. Se, nessas catástrofes, há destruição de um
grande número de corpos, ali não há senão vestes dilaceradas, porém nenhum
Espírito perece: nada fazem senão mudar de ambiente; em lugar de partir isoladamente,
partem em quantidades _ eis toda a diferença _ pois, quanto a partir por uma
causa, ou por outra, para eles não muda a fatalidade de que mais cedo ou mais
tarde deverão partir.
As renovações
rápidas e quase instantâneas que se operam no elemento espiritual da população,
como conseqüência dos flagelos destruidores, aceleram o progresso social; sem
as imigrações e emigrações que ocorrem de tempos a tempos viessem dar-lhe um
violento impulso, progrediria com extrema lentidão.
É notável que
todas as grandes calamidades que dizimam as populações, são hoje seguidas de
uma era de progresso na ordem física, intelectual e moral, e por conseguinte,
no estado social dos que vivem naquele determinado povo onde se realizam. É que
tiveram por finalidade operar um remanejamento na população espiritual, que é a
população normal e ativa do globo.
37. Essa
transfusão que se opera entre a população encarnada e a população desencarnada
de um mesmo globo opera-se igualmente entre os mundos, seja individualmente nas
condições normais, seja por massas em circunstâncias especiais. Há, pois,
emigrações e imigrações coletivas, de um mundo para outro. Delas resulta a
introdução, na população de um globo, de elementos inteiramente novos; novas
raças de Espíritos, que vêm se misturar às raças existentes, constituem novas
raças de homens. Ora, como os Espíritos não perdem jamais o que adquiriram,
trazem com eles a inteligência e a intuição dos conhecimentos que possuem; por
conseguinte, imprimem seu caráter à raça corporal que vieram animar. Para isso,
não têm necessidade de que novos corpos sejam criados especialmente para seu
uso; desde que a espécie corporal existe, encontram-nos prontos a recebê-los.
São, pois, simplesmente, novos habitantes; chegando sobre a Terra, a princípio
fazem parte de sua população espiritual, e depois encarnam-se como os demais.
Livro: A Gênese -
Allan Kardec
Elmigradoj kaj
enmigradoj de la Spiritoj
35. – En la
intertempoj inter siaj enkorpaj ekzistadoj, la Spiritoj troviĝas en stato de
vaganteco kaj konsistigas la spiritan loĝantaron ĉirkaŭan al la Tero. Per
mortoj kaj naskiĝoj, ambaŭ loĝantaroj, surtera kaj spirita, senĉese enverŝiĝas,
unu en la duan. Ĉiutage do estas migradoj, tiel el la korpa en la spiritan
mondon, kiel ankaŭ el ĉi tiu en la korpan mondon: tia estas la normala stato.
36. – En certaj
epokoj, laŭ decido de la dia saĝo, tiujn elmigradojn kaj enmigradojn
partoprenas pli aŭ malpli grandaj amasoj, kaŭze de vastaj transformiĝoj, kiuj
estigas ilian samtempan foriron en grandaj kvantoj, tuj kompensatan per samnombra
kvanto da enkarniĝoj. Oni do rigardu detruajn plagojn kaj kataklismojn kiel
okazojn de kolektivaj alveno kaj foriro, providencajn rimedojn por renovigo de
la enkorpaloĝantaro de l’ globo, por ĝia refreŝigo per enkonduko de novaj, pli
purigitaj spiritaj elementoj. Se, dum tiuj katastrofoj, detruiĝas granda nombro
da korpoj, nenio alia ĝi estas krom ia disŝiro de vestoj, sed neniu Spirito
pereas; ili nur translokiĝas en alian medion; anstataŭ foriri unuope, ili
foriras multope, kaj en ĉi tio kuŝas la sola diferenco, ĉar, ĉu pro unu kaŭzo, ĉu
pro alia, ili ne malpli fatale, frue aŭ malfrue, devas foriri.
La rapidaj kaj
preskaŭ subitaj renoviĝoj, kiuj efektiviĝas ĉe la spirita elemento de la loĝantaro
kaŭze de la detruaj plagoj, akcelas la socian progreson; sen la elmigradoj kaj enmigradoj,
kiuj de tempo al tempo al ĝi donas fortegan impulson, nur treege malrapide
efektiviĝus tiu progreso.
Rimarkindas, ke ĉiuj
grandaj plagoj, kiuj ekstermas la loĝantarojn, ĉiam estas sekvataj de ia tempo
de progreso en la sferoj fizika, intelekta aŭ morala, sekve do en la socia
stato de la landoj, kiuj ilin suferas. Tiel okazas, ĉar ili havas kiel celon
estigi ian rearanĝon ĉe la spirita loĝantaro, kiu ja estas la normala kaj
aktiva loĝantaro de la globo.
37. – Tiu
reciproka transfluiĝo inter la loĝantaroj enkarniĝinta kaj elkarniĝinta de unu
sama globo ankaŭ efektiviĝas inter la mondoj, ĉu individue laŭ la normalaj
kondiĉoj, ĉu amase en specialaj cirkonstancoj. Estas do elmigradoj kaj enmigradoj
kolektivaj de unu mondo al alia, el kio rezultas la enkonduko, en la loĝantaron
de unu el ili, de tute novaj elementoj. Novaj rasoj de Spiritoj, kiuj venas
miksiĝi kun tiuj ekzistantaj, formas novajn rasojn de homoj. Nu, ĉar la
Spiritoj neniam perdas, kion ili akiris, ili do kunportas sian inteligenton kaj
la intuicion pri la scioj, kiujn ili posedas. Sekve de tio, ili stampas sian
karakteron en la korpa raso, kiun ili estas animontaj. Por tio ili nur bezonas,
ke novaj korpoj estu speciale kreataj por ilia uzado. Ĉar ekzistas la korpa
specio, ili ĉiam trovas korpojn pretajn por ilin akcepti. Ili do simple estas novaj
loĝantoj. Alveninte al la Tero, ili komence apartenas al ties spirita loĝantaro
kaj poste enkarniĝas same kiel la ceteraj.
Libro: La Genezo
– Allan Kardec.
Nenhum comentário:
Postar um comentário