VIVO

El patrolando mi elmigris 

Kaj fine venis en Brazilon. 

Per mens’ aŭ korpo mi ne pigris, 

Senfar’ ne donas la trankvilon. 

Ne estas vivo lud’ mizera, 

En kiu homo fidas sorton; 

Ĝi estas lukto, ben’ surtera, 

Senflua sango vekas morton. 

Favorkoraĵo la laboro, 

Ĉiela dono ĉia peno; 

Ĝin ni profitu kun fervoro, 

La tempo fluas sen reveno. 

Sed super ĉio homon gvidas 

Kompas’ fidela tra la Spaco: 

Feliĉa homo, kiu fidas, 

En lia koro regas paco! 

Esperon firman, koran amon 

Kaj fidon havu ĉiam li: 

Triopo ĉi, nutranta flamon 

De l’ vivo de la fil’ de Di’! 

13/10/1960 / F. V. LORENZ

Libro: Mediuma Poemaro.

Porto Carreiro Neto.