ŜVITO

Sendube ĉiu scias, ke la homo 

Erarojn faras, kulpojn portas mil; 

La filo, forvaganta de la domo, 

Rikoltas panon per dolorplugil’ ... 

En grundo nigra la benata ŝvito 

Surverŝas semon kun kreskanta peno, 

Kaj baldaŭ arbo, ĉu pomuj’, ĉu vito, 

Liveras fruktojn kun ĉiela beno. 

Benata ŝvito el plugist’ honesta, 

Blovanta vivon en dormantan semon! 

Post temp’ amara venas tago festa, 

Triumfa ĝojo forgesigas ĝemon! 

Benata Dio, admonanta homon 

En ŝvit’ plugadi sian vivon mem! 

Vespere hom’ revenas en la domon 

Kaj manĝas panon el vartita sem’! 

14/3/1961  / A. DOMBROWSKI

Libro: Mediuma Poemaro.

Porto Carreiro Neto