KORPO KAJ SPIRITO

Mi vidis, jes, mi vidis, sed ne ĉiam 

Plej klare, kiel nun, la vivon mem; 

Mi ja rigardis, sed ne sentis tiam, 

Ke vivo estas senkompara gem’. 

Pri io supertera mi neniam 

Ekpensis: estus ĝi trans imagem’... 

Mi simple iris tra la mondo; iam 

Mi eble pensos pri ĉi tiu tem’... 

Sed jaroj pasis, kaj aperis saĝo; 

Kun tempo venas la plej bona aĝo, 

Pli akraj estas la spiritokuloj. 

La korp’ kliniĝos al malvarma tero, 

Sed la Spirito for de l’ ŝlima sfero 

Flugos al mondo de la senmortuloj! 

1/12/1960 / DALTRO SANTOS

Libro: Mediuma Poemaro

Porto Carreiro Neto.