O EFEITO DO AMOR
O amigo de
conhecido espírita, ao vê-lo ardentemente interessado em obras de caridade,
admoestou-o, dizendo que ele, não espírita, desistira da beneficência, desde
muito.
E alegava que
todos os gestos de bondade que praticara somente haviam encontrado a secura
como resposta.
Sempre ingratos
por toda parte.
O espírita, no
entanto, chamou-o à rua e deu-lhe um osso para que alimentasse um cão, de
passagem.
O amigo, embora
contrafeito, atirou a curiosa vianda para o animal, com marcante desprezo.
O cachorro
aproximou-se da oferta, abocanhou-a, de leve, e saiu, triste e desconfiado,
rabo entre as pernas.
O espírita tomou
de osso igual para socorrer outro cão esfaimado na via pública.
Entretanto,
mudou de jeito.
Chamou o animal
com carinho humano.
Dirigiu-lhe
palavras amigas.
Alisou-lhe o
pêlo.
Afagou-lhe as
orelhas.
E deu-lhe o
bocado com as próprias mãos.
O animal abanou
a cauda e permaneceu ao seu lado, contente, a lamber-lhe as mãos. E ambos os
amigos anotavam, admirados, o efeito do amor no gesto beneficente.
*
Estenda, sim,
quanto puder, as obras de caridade. Contudo, ajudando alguém, é preciso saber
como você ajuda.
Livro: Bem Aventurados os Simples.
Espírito Valérium
Médium: Waldo Vieira.
"A Maneira de com se doa é mais importante do que a própria doação" - Dicionário completo de Esperanto.
La efiko de la amo.
Amiko de konata
spiritisto, vidante, ke ĉi tiu sin varme dediĉas al karitaĵoj, admonis lin,
dirante, ke li mem, ne-spiritisto, Jam de longe sin detenis de bonfarado. Por tia
decido li prezentis kiel pretekston, ke ĉiuj liaj bonfaroj renkontis kiel eĥon
nur malvarmecon de koroj: ĉiam kaj ĉie sendankajn.
La spiritisto
lin tiam invitis al la strato kaj donis al li oston, ke li ĝin al preterpasanta
hundo. Kvankam ĝenata, la amiko per malŝata gesto ĵetis al la besto tiun
kuriozan manĝaĵon. La hundo alproksimiĝis al tiu donaĵo, ĝin apenaŭ ekprenis en la dentojn kaj foriris malĝoja kaj suspektema, kun subtirita vosto.
Egalan oston nun
ekprenis la spiritisto, por manĝigi ankaŭ malsatan hundon sur la strato, sed
agis alie. Li kun homa amo vokis la beston, parolis al ĝi amike, glatigis ĝiajn
harojn, karesis ĝiajn orelojn kaj per siaj propaj manoj donis al ĝi la
manĝaĵojn. La hundo eksvingis la voston kaj restis apud li gaja, lekante liajn
manojn. Ambaŭ amikoj kun miro rimakis la efikon de amo sur bonfaron.
Dissemu ja
bonfaron, kiel vi nur povas, tamen, ĉe helpo al iu, estas grave scii, kiel vi
helpas.
Libro: Feliĉaj
la Simplaj.
Valérium / Waldo
Vieira.
***
“La maniero de
donado pli valoras ol la donaĵo mem” – Plena Vortaro de Esperanto.
Nenhum comentário:
Postar um comentário